Hightech of authentiek?

Geplaatst op 18 november, 2015 

Marketing had er een half jaar over gedaan om te onderzoeken wat de markt nou eigenlijk wilde. Ze hadden intensieve teambuilding sessies gevolgd van abseilen in de Ardennen tot op een lullig stepje door de stad racen wat met veel bier op trouwens best leuk was.

R&D mocht het ontwerp te maken. Ze moesten van hun coach doen alsof het al 2025 was en zich voorstellen welk ontwerp er dan uit de bus zou rollen.

En dan, eindelijk, productie. Het ding maken en het aan die gehaaide verkopers overlaten er zoveel mogelijk van te verkopen.

En zo komt het dat ik er eentje voor me heb liggen. Aan alles is gedacht, kleurgebruik, vorm, hoe het in je handen aanvoelt en wat het als mens met je doet eigenaar te zijn van dit product. Associaties en  storytelling, die rondjes op de step hadden hun uitwerking niet gemist. En ook R&D en productie hadden flink uitgepakt: lipjes, stripjes, flapjes en plakrandjes, alles zat erop en eraan. De kaas was hetzelfde gebleven maar die verpakking! Halleluja, wat een design!

Even twijfel ik of ik hem dicht zou laten om er alleen maar naar te kijken maar de trek in een lekker plakje kaas wint het en ik open voorzichtig de verpakking die…..F@#ck it!!!….. scheurt. Niet zoals bedacht, niet zoals een plastic zakje in 2025 open zou scheuren maar kapot, het ding scheurde kapot. Lipjes, stripjes, flapjes en plakrandjes die het in de vele 3D simulaties nog zo voortreffelijk hadden gedaan faalden. Hersluitbaar had de markt geschreeuwd, maak de verpakking hersluitbaar.

Maar ik heb een bypass gevonden: de markt. Je koopt daar een flink stuk kaas dat je ter plaatse nog mag proeven ook. Dat wordt voor je in een stuk papier gewikkeld. De kaas snijd je thuis met een kaasschaaf waarna je het restant weer in dat stuk papier wikkelt en in de koelkast legt. Geen Hightech, wel authentiek! En het werkt en daar hou ik van: dingen die werken. Neem dit mee voor het volgende marktonderzoek.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , ,

Mijn volgende stad is Arnhem of Middelburg

Geplaatst op 9 april, 2015 

Oosterhout is als ik het goed tel mijn zesde woonplaats. Mijn volgende wordt Arnhem of Middelburg.

Kijk, ik heb de smaak wel een beetje te pakken van ergens te wonen waar ook echt wat gebeurt, waar mensen ook echt iets van hun leefomgeving willen maken, desnoods door de verhalen over diezelfde leefomgeving net iets mooier te maken dan de werkelijkheid. Mooie verhalen als self fulfilling prophecies zijn toegestaan, ja zelfs noodzakelijk.

En daarom zou ik kiezen voor Arnhem of Middelburg, omdat daar de verhalen vandaan komen waar ik voor val. In Arnhem komen ze van Paul de Bruijn en in Middelburg van Edwin Mijnsbergen. Ze bloggen, Twitteren en Facebooken over hun stad als over een geliefde. Niet dat ze alles aan hun stad even geweldig vinden hoor, oh nee. Hun stad is meer een geliefde waar je al enige tijd mee samen bent als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik val voor hun verhalen en daardoor val ik val op Arnhem en Middelburg. En weet je, al die online berichten over deze steden leveren nog geld op ook. Lees dit maar eens: Online berichten over Arnhem ruim 33 miljoen waard

Wat nou als diezelfde organisatie die deze 33 miljoen heeft berekend, zou vaststellen dat de online berichten over mijn wijk Oosterheide een miljoen of twee waard zouden zijn? Raar is het niet: aantal inwoners Oosterheide gedeeld door aantal inwoners Arnhem maal 33 miljoen.  Dus ik ga stug door met de wijkblog Oosterheide om die twee miljoen te cashen en het daarna in Arnhem of Middelburg eens goed uit te geven…

Paul en Edwin en hun verhalen over Arnhem en Middelburg zijn onder andere hier te vinden:

Urban Inspiration
Coehoorn Centraal

Mijns inziens
Wij zijn de stad Middelburg

Middelburg dronk

Plus nog hun talloze Twitter- en Facebook accounts.

Online platformen als de cashcows voor de stad. Ja, laten we het in Oosterhout hebben over de parkeertarieven, lekker belangrijk.

Alvast een goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

De marketingvrije zone

Geplaatst op 16 augustus, 2013 

Aan de overkant van de straat ligt een kleine oase. Het is een marketing- en verdienmodelvrije zone (tenzij je in de reclame uiting die nonchalant tegen een boom staat geparkeerd per se serieuze marketing wilt herkennen).

Telkens als ik heb bord zie, moet ik lachen. Volgens mij stopt geen enkele toerist of voorbijganger voor een item op deze ‘prijslijst’ en toch zit het er altijd vol. Dat begint ’s morgens al vroeg met koffiedrinkers en dat verschuift redelijk snel naar liefhebbers van een biertje.

Vanaf deze oase ziet de wereld er heel anders uit en daarom hou ik zo van deze plek. Het zou best eens zo kunnen zijn dat het schouderophalen hier is uitgevonden want hier laat niemand zich gek maken. En al helemaal niet door marketeers.

Toeristenmenu

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: ,

Hier heeft dus iemand een workshop verdienmodeldenken gegeven

Geplaatst op 15 augustus, 2013 

Ik bestel wat ik al jaren bestel: bami goreng met kipsaté en extra satésaus. Bam, da’s pas lekker na een koninginnenrit.

Vroeger kon ik er altijd buiten op het terras eten wanneer ik maar wilde. Er was altijd wel plek. Buiten stonden wat ronde wiebeltafels en het eten werd geserveerd op een bord dat uit mijn oma’s kast leek te komen. Een gezellig eetcafésfeertje. En de bami goreng was van de buitencategorie.

Vorig jaar waren de ronde wiebeltafels ineens verdwenen. Vervangen door nieuw meubilair. Het zag er degelijk uit, dat wel, maar het hele terras stond ineens overvol. Er waren, ik doe een voorzichtige schatting, twee keer zoveel zitplekken gecreëerd dan in de tijd van de ronde wiebeltafels. En er was een nieuwe overkapping boven het terras. Ook heel degelijk. Weg nostalgie van het juiste tafeltje weten te kiezen waar je droog blijft als het gaat regenen.

Maar vooruit, ik ben verliefd op die bami goreng dus ik plan ’s avonds wat later te eten zodat het er niet meer zo druk is met mensen die er vroeger nooit kwamen. Ik slaag in mijn opzet want ik zit alleen aan een 8-persoons tafel die op een plek staat waar vroeger één 4-persoons wiebeltafel stond.

Ik bestel zonder kaart te zien. Ik heb er zin in.

Dat kan niet meneer want dat is een lunchgerecht.

Maar dat eet ik hier altijd, al jaren.

We hebben een nieuwe kaart meneer.

Nou vooruit, geef me de kaart dan maar even.

En ik kijk. En nog eens en nog eens. WTF, mijn bami goreng is ineens een lunchgerecht geworden. Ik zoek iets uit dat er op lijkt en open alvast mijn schriftje voor wat later een blog gaat worden.

Dan komt het bord. Het is niet mijn oma’s bord met bloemetjesmotief maar een  langwerpig wit bord zoals je op tv in kookprogramma’s ziet en waar dan de hoeveelheid calorieën van een worteltje op liggen die dan bedoeld zijn als hoofdgerecht. Maar dan natuurlijk keurig opgemaakt als een kunstwerk waar je, eenmaal in je mond, niks aan hebt.

Hoera, er ligt bami op maar wel aanzienlijk minder dan wat ik vroeger kreeg en ook zonder gebakken ei. De prijs is ook aangepast: anderhalf keer wat ik voorheen betaalde.

Hier heeft dus iemand een workshop verdienmodeldenken gegeven. Je propt twee keer zoveel mensen op het terras, maakt onderscheid tussen wat je ’s middags en ’s avonds kunt eten en speelt wat met de porties die je opdient op kookprogrammaborden. Als laatste trap van de verdienmodel raket stel je de prijzen bij.

En ik gun het ze hoor, ik gun het ze van harte om goed te verdienen hier want het eten is er altijd fantastisch. Maar fuck marketing en fuck verdienmodeldenken. Bollocks tot de macht bollocks.

Ik reken af en steek de straat over op weg naar een kroeg waar ze weten dat sommige dingen niet mogen veranderen en waar ze dat zeer consciëntieus niet doen.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Persoonlijke brandmerking

Geplaatst op 8 juli, 2011 

  1. Is jouw levensverhaal een elevator pitch van 1 minuut?
  2. Als je het over jezelf hebt, vertel je dan over unique selling points?
  3. Ben je zo gewend om alleen over je sterke punten te praten dat je wel eens vergeet dat je ook minder leuke kanten hebt?
  4. Als je in de spiegel kijkt, zie je dan wel eens een logo of een beeldmerk?
  5. Heb je geen vrienden maar klanten?

Is het antwoord op één of meer vragen ‘ja’? Diagnose: je hebt last van personal branding, je bent jezelf gaan zien als merk in plaats van als mens. Remedie: vergeet alles wat je ooit over marketing hebt geleerd en ga leven.

Bewaard onder Mening | 10 Comments

Tags: , ,

Drama en crisis is big business

Geplaatst op 21 augustus, 2009 

Waarom is er zoveel drama en crisis in de wereld? Dankzij het weeralarm van gisteren weet ik het: drama en crisis is big business.

De media berichten al geruime tijd over de Mexicaanse griep en hoe! De WHO spreekt over een pandemie, een wereldwijde epidemie. Het aantal slachtoffers van deze Mexicaanse griep, met of zonder dodelijke afloop, verschijnt dagelijks in het nieuws. Smullen hoor zo’n dagelijkse body count. Minister Klink koopt voor een kapitaal aan vaccins in om de hele Nederlandse bevolking in te enten. Kassa voor de farmaceutische industrie.

Michael Jackson sterft onder twijfelachtige omstandigheden. Binnen een paar uur neemt zijn naam permanent bezit van alle media. Iedereen heeft het over de King op Pop. Wat hij voor de popmuziek en de gehele mensheid heeft betekend wordt mega uitvergroot. De wereld is verloren zonder verlosser Michael. De verkoop van zijn muziek gaat ‘sky high’. Kassa voor de muziekindustrie.

De één z’n dood is de ander z’n brood. Letterlijk. Iemands dood uitvergroten, opkloppen tot drama en crisis en daar de wereld ermee overspoelen betekent nog meer brood op de plank.

Gisteren een voorbeeld waar gelukkig geen doden voor nodig waren. Beetje hilarisch voorbeeld zelfs.  Het KNMI had voor gisteren een weerswaarschuwing afgegeven. Nederland moest zich voorbereiden op heftig noodweer. Dat noodweer kwam niet maar mooi dat de buienradar op het Internet meer dan drie miljoen bezoekers trok, een record! Kassa voor de exploitanten van buienradar en adverteerders.

Structureel overdrijven en liegen kan wijzen op een drama verslaving. Maar het zijn ook marketing tools die de kassa’s doen volstromen. En het zijn ook leuke onderwerpen om zo eens over te bloggen 🙂

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags: , ,

The control structure of Christianity

Geplaatst op 9 april, 2009 

‘Within the belief system of Christianity, many controls are set up to discourage you from leaving. Rewards and threats are employed liberally. Stick with it and you’ll gain eternal life. Abandon it and you’re doomed to hell. Once enough people are integrated into such a system, the social conditioning becomes self-reinforcing. Members help to keep each other in line.

Recognize that you’re dealing with a control structure. When you see enforcement based on the promise of rewards and punishments, you’re not witnessing real truth. You’re witnessing marketing masquerading as truth.’

Steve Pavlina, uit zijn blog post ‘How to graduate from Christianity

Bewaard onder Citaten, Codependency | Reageer

Tags: , ,

Web 2.0 presentatie

Geplaatst op 11 december, 2008 

Het artikel ‘Oplossingsgericht ondernemen‘ gaat over een presentatie van Hans Mannak over web 2.0 applicaties.

Hier is die presentatie met als titel ‘Web 2.0 or Bubble 2.0’.

Online Marketing Web 2.0

View SlideShare presentation or Upload your own.

Bewaard onder Ondernemen | Reageer

Tags: , ,