Voor de camera van Michael Minneboo

Geplaatst op 5 juli, 2011 

Donderdag 19 mei stond ik ineens voor de camera van freelance journalist en audiovisueel programmamaker Michael Minneboo. Ik wist alleen dat het ging om een opname voor zijn serie korte video’s waarin bij bloggers kort en bondig aan het woord laat komen. Wat hij precies ging vragen wist ik pas toen ik de vragen hoorde en de camera al liep: over geweldloze communicatie en codependency. Over controle loslaten gesproken….

Michael Minneboo is behalve freelance journalist en audiovisueel programmamaker een echte blog-ambassadeur. Ook al blog je niet of heb je er nog nooit van gehoord, als je een kwartiertje met Michael praat ga je bloggen, zeker weten 🙂

Je vindt Michael Minneboo onder andere hier:

Het oorspronkelijke artikel waarin Michael deze video presenteerde vind je hier: Video: Blogger Peter de Kock

Bewaard onder Bloggen, Codependency, Communicatie, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , ,

Een cultuur waar we er wel toe doen

Geplaatst op 7 juni, 2011 

Het is me wat: schrijf ik in een blog dat onze cultuur ons onzichtbaar maakt, slaat een dag later een andere cultuur ineens keihard toe om mij zichtbaar te maken:

Er is dus een cultuur die ons wel zichtbaar maakt, een cultuur waar we er wel toe doen: de blogcultuur.

Lees ook: Onze cultuur maakt ons onzichtbaar

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Bloggen leuk?

Geplaatst op 20 mei, 2011 

Gisteren alweer het derde afspraakje met de bloggers Michael Minneboo en Jooper.  Natuurlijk spraken we over bloggen en waarom bloggers bloggen. De meeste bloggers bloggen omdat ze het leuk vinden.

Ik vind bloggen niet leuk.

Dat wil zeggen, bloggen is voor mij een creatief proces, een proces dat ik graag vergelijk met het proces van een bevalling vanaf de conceptie tot en met het moment dat het kindje geboren wordt. Wat ik wel heel erg leuk vind aan bloggen is het ontstaan van het idee, als een soort van helderziende de volgende blog die dan nog niet geschreven is, ineens voor me zien.

Maar daarna wordt het creatieve proces net als bij een zwangerschap anders. Er moet gewerkt worden: schrijven, veranderen, deleten, opnieuw, schrijven… En tijdens dat proces is er twijfel, frustratie, irritatie, verwondering, blijdschap, teleurstelling, dankbaarheid, afzien, doorzetten, willen opgeven, toch maar doorzetten.

Ik kan niet zeggen dat ik alles aan dat proces leuk vind.  Niet alles aan bloggen vind ik leuk. Maar de conceptie, het idee,  vind ik heerlijk net als het laatste duwtje als ik op de ‘publish knop’ druk.

Bewaard onder Bloggen, Schrijven | 12 Comments

Tags: , , , ,

Human upgrade in progress

Geplaatst op 11 januari, 2011 

Het idee kwam bij me op na het lezen van een blogpost van Michael Minneboo: Als ik toch eens rijk was… Wat zou ik doen met 10 miljoen Euro?

Ik bedacht dat ik kunstenaars zou financieren om expressie te geven aan wat menselijkheid betekent. Het maakt me niet uit wat voor kunst, dat mogen die kunstenaars zelf bepalen zolang het thema ‘menselijkheid’ maar uit hun hart komt.

Met al die kunstwerken zou ik een expositie organiseren die ik ‘human upgrade in progress’ zou noemen. Het zou een betoverende expositie zijn waar bezoekers, door het contact met al die kunst waar de menselijkheid vanaf spat, gratis een upgrade van hun menselijkheid krijgen.

Lijkt het je wat? Doneer mij even een paar miljoen en ik ga los 🙂

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , ,

De schreeuw om erkenning

Geplaatst op 25 november, 2010 

Innerlijke leefwereld

Mensen hebben een rijke innerlijke leefwereld bestaande uit gevoelens, behoeften, gedachten, herinneringen, dromen, verlangens en overtuigingen.

Uitdrukking geven aan wat er in ons leeft doet iedereen op zijn/haar eigen manier. Communicatie speelt daarbij een wezenlijke rol. We communiceren onze innerlijke leefwereld niet alleen met woorden maar ook met wat we doen, met waar we voor staan, met wat we scheppen en vernietigen. Met alles wat we doen en niet doen, communiceren we onze innerlijke leefwereld. Zo zie ik het vanuit mijn innerlijke leefwereld.

Nederland schreeuwt om cultuur

Afgelopen zaterdag deden meer dan 100.000 mensen mee aan de landelijke manifestatie Nederland schreeuwt om cultuur. Blogger, journalist en audiovisueel programmamaker Michael Minneboo maakte de volgende sfeerimpressie van de manifestatie in Amsterdam waar 20.000 mensen aan meededen:

Daily Webhead: Schreeuw om cultuur from Michael Minneboo

Later hadden Michael en ik een interessante uitwisseling over de vraag: wat communiceren al deze mensen eigenlijk?

Communicatie op inhoud

Het meest voor de hand liggende antwoord is natuurlijk dat deze mensen hun ongenoegen communiceren over de aangekondigde bezuinigingen op kunst en cultuur. Op inhoudsniveau van de communicatie is dit waar. Luisteren naar het inhoudsniveau van de communicatie is wat we meestal doen. Als we alleen op inhoudsniveau luisteren, kunnen gemakkelijk conflicten ontstaan. In het voorbeeld van de manifestatie kunnen mensen zeggen dat ze het juist goed vinden dat er op cultuur wordt bezuinigd. Zo ontstaan voor- en tegenstanders die met allerlei argumenten hun punt inhoudelijk duidelijk maken.

Communicatie vanuit de innerlijke leefwereld

Op het niveau van de innerlijke leefwereld van deze mensen, kunnen we iets anders horen en zien dan wat ze letterlijk van zich af schreeuwen. Bijvoorbeeld hoe ze zich voelen en welke behoeften ze communiceren.

De mensen voelden zich bijvoorbeeld boos en bezorgd, gevoelens getriggerd door het idee dat er bezuinigd wordt op kunst en cultuur en wat dit mogelijk voor hun toekomst en die van Nederland betekent.

De mensen die meededen aan de manifestatie hadden ook behoeften, sommige bevredigd, andere onbevredigd. Meedoen aan de manifestatie was voor sommigen een manier (strategie) om voor hun behoefte aan zelfexpressie en creativiteit te zorgen. Maar de mensen hadden ook onbevredigde behoeften zoals de behoefte aan erkenning, erkenning voor wat kunst en cultuur voor deze mensen betekent. Maar ook de behoefte aan autonomie. Mensen die voor hun broodwinning afhankelijk zijn van kunst en cultuur en die nu mogelijk hun baan verliezen als gevolg van de bezuinigingen, zien zich ineens geconfronteerd met hun onvervulde behoefte aan autonomie, de behoefte om zelf te kiezen, zelf te beslissen en zelf te doen.

Welke mening je ook hebt over die bezuinigingen, die gevoelens en behoeften zijn voor iedereen herkenbaar. Alle mensen op aarde hebben namelijk dezelfde gevoelens en behoeften, van de politici die de bezuinigingen hebben bedacht tot mensen aan de andere kant van de wereld die geen weet hebben van wat zich in Nederland afspeelt.

Behoeften en strategieën

Geweldloze communicatie maakt onderscheid tussen behoeften en strategieën. Creativiteit is bijvoorbeeld een behoefte en om die behoefte te vervullen, kun je bijvoorbeeld gaan tekenen, schilderen, muziek maken, schrijven of toneelspelen. Tekenen, schilderen, muziek maken, schrijven en toneelspelen zijn voorbeelden van strategieën, dingen die je kunt doen om voor je behoefte aan creativiteit te zorgen. De behoefte aan creativiteit hebben we allemaal maar wat we doen om voor die behoefte te zorgen, is voor iedereen verschillend.

Geweldloze Communicatie ziet kunst en cultuur niet als behoefte maar als strategie, als een manier om voor één of meerdere behoeften te zorgen. Over die strategie hebben we allemaal meningen en oordelen. Voor de één is het bij wijze van spreken z’n lust en z’n leven en voor de ander is het elitaire geldverkwisting.

Kunst en cultuur kunnen bijvoorbeeld een strategie kan zijn voor de vervulling van de behoefte aan zelfexpressie, creativiteit, spelen en schoonheid. Zo kan de één kunst en cultuur inzetten om voor zijn/haar behoefte aan zelfexpressie te zorgen en zegt een ander: ‘Kunst en cultuur? Soft gedoe! Als ik behoefte heb aan zelfexpressie dan stap ik de boksring in om uiting te geven aan wat er in mij leeft.’ De strategie is verschillend, de behoefte hetzelfde.

Voorbij de woorden die gesproken worden, voorbij datgene wat al deze mensen op inhoudsniveau communiceren, bestaan 20.000 rijke innerlijke leefwerelden. Innerlijke leefwerelden die samen gekomen zijn om expressie te geven aan hun behoefte aan erkenning voor kunst en cultuur, erkenning voor wat kunst en cultuur betekent in deze innerlijke leefwerelden. Een behoefte die zij graag vervuld zien in de vorm van voldoende geld voor kunst en cultuur.

PS

Dat ik in de manifestatie vooral de behoefte aan erkenning en autonomie herken, zegt wat over mijn innerlijke leefwereld want daar spelen juist deze behoeften een wezenlijke rol. Ik ben benieuwd welke behoeften jij expliciet herkent in de manifestatie. Wil je erover delen?

Wordt vervolgd…

Credits: voor Michael Minneboo, voor de vragen die hij stelde over communicatie en zijn blogpost ‘Video: Amsterdam schreeuwt om cultuur’

Bewaard onder Actualiteit, Communicatie | 8 Comments

Tags: , , , ,

Het einde van het industriële tijdperk

Geplaatst op 2 juli, 2010 

Dankzij een tip van Michael Minneboo kreeg ik het eergisteren even heel erg warm van een video van Douglas Rushkoff.

Ik kan de video kort samenvatten met Douglas Rushkoff’s woorden:

This isn’t just a crisis, this is actually an opportunity. This is probably the first moment in the last couple of hundred years we have had to rebuild our society and our economy on principles that serve humanity instead of killing life.

Als je redenen nodig hebt om blij te zijn met het einde van het industriële tijdperk en met alle crisissen die dat met zich meebrengt, dan is de volgende video echt een aanrader.

Als je nog meer redenen nodig hebt om blij te zijn, lees dan zijn boek Life Inc.  – How The World Became A Corporation And How To Take It Back

Bewaard onder Actualiteit, Boeken | 8 Comments

Tags: , , ,

Focus en de cirkel van invloed

Geplaatst op 17 mei, 2010 

Dankzij een comment van Michael Minneboo herontdekte ik Stephen Covey’s cirkels van invloed en betrokkenheid.

Stel je een grote cirkel voor met daarin alles waar je op een of andere manier bij betrokken bent. Binnen deze cirkel staan dingen waar je wel bij betrokken bent maar geen invloed op hebt (het nieuws, de prijzen in de supermarkt, de vorming van een nieuwe regering, je collega’s op het werk of het gedrag van je partner) en ook dingen waar je bij betrokken bent en waar je wel invloed op hebt (de keuze van je hobby’s, je tijdsbesteding, je eetgewoonten, het werk dat je doet of je eigen gedrag).

De grote cirkel heet de cirkel van betrokkenheid. Binnen die grote cirkel bestaat een kleinere cirkel: de cirkel van invloed. Als je nagaat aan welke van de twee cirkels je de meeste tijd en energie besteedt, kun je bepalen hoe proactief je bent.

Covey zegt hierover dat proactieve mensen hun tijd en energie vooral richten op hun cirkel van invloed. Met hun positieve energie vergroten ze hun cirkel van invloed. Reactieve mensen richten hun tijd en energie vooral op de cirkel van betrokkenheid. Hun focus genereert negatieve energie en zorgt ervoor dat ze de dingen waar ze wel invloed op kunnen uitoefenen, verwaarlozen. Hierdoor verkleinen ze hun cirkel van invloed.

De cirkels van invloed en betrokkenheid sluiten mooi aan op het thema focussen. Focussen betekent in eerste instantie je aandacht, tijd en energie richten op die dingen waar je invloed op hebt. Als je dat doet, oefen je je eigen macht uit. Richt je je aandacht, tijd en energie op de dingen waar je geen invloed op hebt, dan kom je terecht in de beleving van machteloosheid. Je geeft je eigen macht als het ware weg.

Ook de serenity prayer wijst in gebedsvorm op het maken van onderscheid tussen de dingen die je wel kunt veranderen en de dingen die je niet kunt veranderen. Zo is de serenity prayer het spirituele equivalent van de cirkels van invloed en betrokkenheid en een spiritueel hulpmiddel bij het focussen.

Lees ook:

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

Bewustzijn en focus

Geplaatst op 10 mei, 2010 

Vorige week ontdekte ik via de blog van Petra Maartense een korte video van Michael Roads waarin hij vertelt over bewustzijn en focus.  Hij vertelt daarin dat er één bewustzijn is, dat bewustzijn geen onderscheid kent tussen jou en  een ander en wat de implicatie daarvan kan zijn als je bijvoorbeeld je focus richt op de terminale kanker van een dierbare.

Een andere interessante kijk op focus ontdekte ik in de TED-talk van Mark Robert Waldman over wat er met je hersenen gebeurt als je bijvoorbeeld focust op de angst om geld te verliezen of als je focust op klagen . Hij bekijkt en bespreekt het onderwerp focus vanuit meer wetenschappelijke hoek.

Het klinkt logisch en aannemelijk wat Michael Roads en Mark Robert Waldman vertellen. Stel dat het waar is, wat heeft dit dan een enorme impact op wat we doen en op waar we onze aandacht op richten. Wat een enorme verantwoordelijkheid hebben we dan waar we op focussen.

Wat is dan bijvoorbeeld de impact als we focussen op de angst voor terroristische aanslagen? Wat is de impact als we focussen op de hongersnood in de wereld, oorlog, geweld, armoede? Juist, we co-creëren het, bijvoorbeeld in ons eigen leven. Wat betekent dit voor waar we aan denken, waar we over praten, waar we over lezen of over schrijven? Allemaal vormen van focus.

De impact hiervan is zo overweldigend dat als ik aan de verantwoordelijkheden denk, ik ook scepsis ervaar. Dan denk ik aan hoe debunkers als James Randi zouden reageren op die video’s. “Sir, there is a distinct difference between having an open mind and having a hole in your head from which your brain leaks out.” Dat is wat James Randi misschien zou zeggen.

Maar behalve verantwoordelijkheden brengt de impact van focus ook een enorm aantal mogelijkheden met zich mee. Mogelijkheden om misschien wel de grootste problemen van deze tijd mee op te lossen en om te zorgen voor vrede, harmonie, gelijkheid, integriteit, terugkeer van de menselijke maat, empathie, gezond eten en drinken voor iedereen en een schoon milieu. Als ik kijk naar de mogelijkheden ervaar ik geen scepsis maar nieuwsgierigheid, enthousiasme en vertrouwen.

Ineens zie ik het onderwerp focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst in het artikel ‘Aandacht is de nieuwe schaarste; distracties’.

Ik heb mijn focus de laatste tijd wat verwaarloost en gericht op dingen waar ik liever uit weg wil blijven.  En nu ik ineens overal video’s en blogs ontdek over focus is het net alsof het onderwerp focus mij weer even aan de mouw trekt om me te helpen bewust te focussen op wat ik wel wil.

Een interessante uitdaging deed zich ineens voor toen ik vrijdag op een verjaardagsfeestje was waar op een gegeven moment kanker het gespreksonderwerp was, net als in de video van Michael Roads. Tijdens het feestje werd gesproken over een aantal mensen die kanker hadden en hoe verschrikkelijk dat voor hen was.

Ik vind dat niet echt een gezellig onderwerp voor op een feestje maar daarover verschillen de meningen. Ik kende de mensen niet waar ze het over hadden maar merkte dat ik onwillekeurig met mijn aandacht naar een aantal andere mensen ging die ik wel ken en die stevig met hun gezondheid worstelen. Ik schok ervan hoe snel ik met mijn aandacht meeging met het onderwerp ‘kanker’ en kon mezelf gelukkig STOP toeroepen. Ik ben toen maar even apart gaan zitten aan een tafeltje waar woordspelletjes werden gespeeld. Terwijl aan de ene kant van de kamer mensen met de hand voor de mond hun ontzetting uitdrukten over kanker, was er aan tafel een groot plezier.

Credits: de video van Michael roads vond ik op de blog van Petra Maartense. Petra blogt op ‘De vliegende schildpad‘. De video van Mark Robert Waldman vond ik dankzij het ‘Stop your drama’ blog in het artikel ‘How to Change Your Life by Changing Your Brain‘.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 15 Comments

Tags: , , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →