Bewustzijn en focus
Geplaatst op 10 mei, 2010
Vorige week ontdekte ik via de blog van Petra Maartense een korte video van Michael Roads waarin hij vertelt over bewustzijn en focus. Hij vertelt daarin dat er één bewustzijn is, dat bewustzijn geen onderscheid kent tussen jou en een ander en wat de implicatie daarvan kan zijn als je bijvoorbeeld je focus richt op de terminale kanker van een dierbare.
Een andere interessante kijk op focus ontdekte ik in de TED-talk van Mark Robert Waldman over wat er met je hersenen gebeurt als je bijvoorbeeld focust op de angst om geld te verliezen of als je focust op klagen . Hij bekijkt en bespreekt het onderwerp focus vanuit meer wetenschappelijke hoek.
Het klinkt logisch en aannemelijk wat Michael Roads en Mark Robert Waldman vertellen. Stel dat het waar is, wat heeft dit dan een enorme impact op wat we doen en op waar we onze aandacht op richten. Wat een enorme verantwoordelijkheid hebben we dan waar we op focussen.
Wat is dan bijvoorbeeld de impact als we focussen op de angst voor terroristische aanslagen? Wat is de impact als we focussen op de hongersnood in de wereld, oorlog, geweld, armoede? Juist, we co-creëren het, bijvoorbeeld in ons eigen leven. Wat betekent dit voor waar we aan denken, waar we over praten, waar we over lezen of over schrijven? Allemaal vormen van focus.
De impact hiervan is zo overweldigend dat als ik aan de verantwoordelijkheden denk, ik ook scepsis ervaar. Dan denk ik aan hoe debunkers als James Randi zouden reageren op die video’s. “Sir, there is a distinct difference between having an open mind and having a hole in your head from which your brain leaks out.” Dat is wat James Randi misschien zou zeggen.
Maar behalve verantwoordelijkheden brengt de impact van focus ook een enorm aantal mogelijkheden met zich mee. Mogelijkheden om misschien wel de grootste problemen van deze tijd mee op te lossen en om te zorgen voor vrede, harmonie, gelijkheid, integriteit, terugkeer van de menselijke maat, empathie, gezond eten en drinken voor iedereen en een schoon milieu. Als ik kijk naar de mogelijkheden ervaar ik geen scepsis maar nieuwsgierigheid, enthousiasme en vertrouwen.
Ineens zie ik het onderwerp focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst in het artikel ‘Aandacht is de nieuwe schaarste; distracties’.
Ik heb mijn focus de laatste tijd wat verwaarloost en gericht op dingen waar ik liever uit weg wil blijven. En nu ik ineens overal video’s en blogs ontdek over focus is het net alsof het onderwerp focus mij weer even aan de mouw trekt om me te helpen bewust te focussen op wat ik wel wil.
Een interessante uitdaging deed zich ineens voor toen ik vrijdag op een verjaardagsfeestje was waar op een gegeven moment kanker het gespreksonderwerp was, net als in de video van Michael Roads. Tijdens het feestje werd gesproken over een aantal mensen die kanker hadden en hoe verschrikkelijk dat voor hen was.
Ik vind dat niet echt een gezellig onderwerp voor op een feestje maar daarover verschillen de meningen. Ik kende de mensen niet waar ze het over hadden maar merkte dat ik onwillekeurig met mijn aandacht naar een aantal andere mensen ging die ik wel ken en die stevig met hun gezondheid worstelen. Ik schok ervan hoe snel ik met mijn aandacht meeging met het onderwerp ‘kanker’ en kon mezelf gelukkig STOP toeroepen. Ik ben toen maar even apart gaan zitten aan een tafeltje waar woordspelletjes werden gespeeld. Terwijl aan de ene kant van de kamer mensen met de hand voor de mond hun ontzetting uitdrukten over kanker, was er aan tafel een groot plezier.
Credits: de video van Michael roads vond ik op de blog van Petra Maartense. Petra blogt op ‘De vliegende schildpad‘. De video van Mark Robert Waldman vond ik dankzij het ‘Stop your drama’ blog in het artikel ‘How to Change Your Life by Changing Your Brain‘.
Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit
Tags: aandacht, Bewustzijn, focus, Marco Raaphorst, Michael Minneboo, Petra Maartense
Reacties
15 Reacties to “Bewustzijn en focus”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Wouw, dat bedoel ik! Wat mooi hoe alles samenvalt. Zie je hoe geweldig het universum bezig is ons gezamenljk bewustzijn op te voeren naar het heft in eigen handen nemen?
Voor kanker lijkt hetzelfde te gelden als voor hoge rekeningen: We zijn er bang voor en daardoor slachtoffer. Dat slaat ons lam. Kan ons lam slaan, bedoel ik. Men verklaart mij voor gek en wordt woedend als ik zeg dat je ook kanker met gedachtenkracht te lijf kunt gaan en toch denk ik dat het meer zoden aan de dijk zet dan welke ziekenhuisbehandeling dan ook. Omdat we dan juist het heft in eigen hand nemen en weigeren slachtoffer te zijn. Prachtig hoe ook wij allemaal samenwerken – als een soort onzichtbare ‘fanclub’ – om af te rekenen met dat slachtofferschap en stevig te gaan staan in het positief creëren!
Dank Petra, heb vandaag je blogpost over de hoge rekening gelezen en was onder de indruk van je kijk naar binnen. Om je eigen slachtofferschap onder ogen te zien moet je volgens mij juist heel krachtig zijn 🙂
Wat we wel en niet met gedachtenkracht en focus kunnen, zijn we naar mijn idee nog maar pas aan het leren. De ene keer geloof ik er volledig in en de andere keer lijkt mijn vertrouwen als een pudding in elkaar te zakken. Daarom vind ik het fijn erover te delen, te bloggen en er ook jouw blogs over te lezen.
Het begrip ‘onzichtbare fanclub’ klinkt als een prachtmetafoor, ik word er blij van.
Ha Peter, Ik heb nu even een andere focus 😉 maar kom binnenkort graag terug om deze posting wat uitgebreider te bekijken! Mooi!
Zie hier: een ‘master of focus’ aan het werk. Ik bedoel Huub 🙂
Peter, allereerst bedankt voor het plaatsen van de video’s. Ik heb vooral genoten van de lezing van Waldman. Een mooi voorbeeld van een welbespraakt en onderhoudend redenaar.
Het idee van Roads, dat we allemaal onderdeel zijn van een collectief bewustzijn en dat dit bewustzijn geen onderscheid maakt tussen individuen gaat mij te ver. Dat wil niet zeggen dat ik niet geloof in de waarde van wat hij verder te vertellen had. Als we ons focussen op onze angsten kunnen die waarheid worden. Het is heel vreemd hoe de geest een invloed kan hebben op het lichaam en vice versa. En ook mooi, omdat we niet machteloos zijn.
Overigens is het natuurlijk ook oppassen met dit soort ideeën. Je kunt kanker niet genezen door positief te denken. Dat een positieve gedachten kan helpen om het genezingsproces te vergroten, zeker. Maar laat mensen alsjeblieft niet alleen postief denken en daarna geen reguliere behandeling meer ondergaan. Dan komen we teveel in Jomandaterritorium.
Waldmans verhaal, dat we ons moeten focussen op ons eigen grote, positieve gedachte, lijkt hout te snijden. Het kan geen kwaad om geregeld te gaan zitten en je te concentreren op hetgeen je het liefste wilt. Voor jezelf, voor de wereld. Je ergens op focussen maakt dat je je ingaat zetten om dat doel te bereiken. Dat wil ik meteen aannemen.
Ik neem mezelf voor om vanaf nu weer wat vaker op mijn zenkussentje de tijd door te brengen.
Dank je wel Michael voor je uitvoerige reactie. Ik moest in het begin even wennen aan de spreekstijl van meneer Waldman. Het mocht van mij net een tikje sneller en vlotter maar toen ik er eenmaal aan gewend was vond ik het heerlijk rustgevend zoals hij vertelde.
Wat betreft het Jomandaterritorium denk ik dat iedereen het beste voor zichzelf kan beslissen welke aanpak hij/zij in zo’n geval kiest. Maar voorkomen is natuurlijk veel beter dan genezen en ik denk dat een positieve focus daarbij zeker helpt.
Mooi, want mijn focus lag totaal bij mezelf en mijn eigen problemen. Ik heb de video’s (nog) niet bekeken.
Ik ben voorstander van een evenwicht tussn positief denken en zelfheling en behandeling indien nodig (want in mijn ervaring is dat soms echt wel nodig) van een arts, medicijnen. Daarin ga ik helemaal mee met Michael.
De afgelopen tijd was het hier een geworstel met mezelf met dit week-end als hoogtepunt (of dieptepunt) en vandaag ineens slaat alles om! Echt, ik heb zoiets sterks nog nooit meegemaakt en zo duidelijk ik ben er perplex van, verwonderd omdat het dus echt zo werkt.
Focus verleggen, loslaten en van harte en ten diepste geloven: het komt goed en dat gebeurde vandaag althans op 1 punt: financieen. Het stroomt uit alle hoeken en gaten de hele dag al!
Ik ben de afgelopen tijd flink met mezelf geconfronteerd door het universum, steeds dacht ik, nou hehe zo is het wel genoeg, maar daar dacht het universum heel anders over:-) dat was nodig ik heb nog zoveel te leren. De focus verleggen is er duidelijk 1 van!
Ik hou het dus klein en bij mezelf, maar als we dat allemaal doen en daar beginnen komen we vanzelf weer bij elkaar uit:-)
Wat een enthousiaste reactie Hanneke. Wat leuk is dat te ervaren dat dingen ineens kunnen omslaan door je focus te verleggen en dat het dan ineens begint te stromen. Wow gewoon. Dank voor het delen van je ervaringen en inzichten.
Als ik nog even mag, Peter: Persoonlijk heb ik niks met Jomanda, hoewel ik graag geloof dat zij mensen genezen heeft. Dat is dan niet haar persoonlijke verdienste, dat is beschikbare helende energie uit het universum. Haar ego is daar mijns inziens wat mee op de loop gegaan, maar ja, ook dat heeft een functie gehad. Ik ben voorstander van eigen verantwoordelijkheid en zelfheling. Dat gaat inderdaad wel wat verder dan alleen maar positief denken (dit tav aan Michael M.). Tot mijn verbazing word ik dan al snel in de Jomandahoek neergezet en wordt dat ‘gevaarlijk’ genoemd. Er is zoveel meer dan Jomanda, waar mensen geen weet van hebben (ook ik niet) en bovendien vind ik dat Sylvia Millecam het volste recht had zelf te kiezen voor welke behandeling dan ook. Waar bemoeit iedereen zich mee? Ik las trouwens vanmorgen in Trouw dat er in de Nederlandse ziekenhuizen jaarlijks 1735 mensen onnodig overlijden vanwege voorkombare fouten.
Dank voor je aanvulling Petra. Ik las laatst ergens de vergelijking met een gebroken been. De arts die alle botjes weer aan elkaar zet en er gips omheen doet, doet niet de heling van het been. Dat doet het been zelf en waar dat vandaan komt…… Het is de helende kracht in het lichaam. En de arts kan daarbij natuurlijk wel een handje helpen maar doet niet de heling.
Das een hele mooie Peter! Die helende energie zit in onszelf! Dat klopt als een bus. Zo vinden we alles in onszelf 🙂
Het is ook heel grappig vind ik om te zien hoe sommige mensen altijd heel snel herstellen en genezen en anderen daar veel langer over doen. Dat heeft volgens mij – en dat is geen oordeel over schuld natuurlijk – te maken met in hoeverre je ‘in verbinding’ staat met jezelf. Of met ‘de stroom’ of hoe je het wil noemen.
Kan ik me voorstellen Petra, dat de verbinding en de stroom daarmee te maken hebben. Een vriendin van mij vertelde eens dat ze haar voet had verbrand bij het over hete kolen lopen (echt waar, geen Ratelband grap). Ze had flinke pijn. Ze vertelde dat pas toen ze echt met aandacht naar de pijn ging, deze echt diep durfde voelen en toestaan, de pijn vrij snel minder werd. Amazing.
[…] ik de video’s had gezien van Michael Roads en Mark Robert Waldman uit het artikel ‘Bewustzijn en focus‘ , dacht ik als eerste terug aan het gevoel van machteloosheid waar ik wel eens mee overhoop […]
@Petra: Ik zal niet ontkennen dat ik denk dat een positieve instelling de genezing bevordert, en ja, het lichaam kan een hoop zelf repareren, maar dat mensen die ernstige ziekten als kanker of aids hebben afzien van reguliere medicatie en behandeling, lijkt mij geen goede zaak. Jomanda en Millecam is inderdaad waar je in dat soort gevallen aan denkt, maar dat is ook niet zo gek: dat is breed uitgemeten in de pers. Ik wil je ook niet over een kam scheren als Jomanda, dat recht heb ik niet en wil ik ook niet hebben. Maar ik geloof niet dat je HIV kan genezen door alleen maar positief te denken. Als er iets is gebleken is dat de medicijnen die we tegenwoordig hebben mensen met HIV-besmetting langer in leven houden. Ik geloof niet dat dit slechts een placebo-effect is.
[…] Lees ook: Bewustzijn en focus. […]