Misschien is het al te laat

Geplaatst op 13 januari, 2014 

Gekleurd door een weekje griep. Zo’n weekje dat problemen weer gewoon problemen zijn in plaats van uitdagingen. Zo’n weekje dat mensen die de aarde om zeep helpen weer gewoon klootzakken zijn in plaats van meesters die ons leren onvoorwaardelijk  lief te hebben.

Na zo’n weekje wilde ik dit even kwijt:

Al die problemen, zo veel en zo groot. Misschien zijn we al te laat om te veranderen, om de problemen die we zelf hebben veroorzaakt aan te pakken en op te lossen. Misschien moeten we dan toch erkennen dat onze destructieve krachten het gewonnen hebben van onze constructieve krachten.  Misschien hebben we nog net genoeg tijd het eindfeest te organiseren.

Ben benieuwd hoe ik dit teruglees als de griep helemaal voorbij is.

Lees ook:

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Al die grote wensen

Geplaatst op 1 januari, 2014 

Al die grote wensen die ik voorbij zie komen, die ik mag ontvangen en ook zelf verstuur.  Soms zijn ze te groot om te behappen, heb ik iets kleins nodig wat ik door kan slikken en van kan genieten.

Dan maak ik van een ‘gezond 2014‘ een moment van  dankbaarheid voor het feit dat ik op de eerste dag van het jaar gezond en vitaal ben.

Als ik mezelf iets kleins zou mogen toewensen dan is het dit: dat ik oog heb voor hoe mooi, vreugdevol en bijzonder de kleine alledaagse dingen zijn. Zoals op dit moment een ademhaling, het gevoel van een vinger op een toets van het toetsenbord, het geluid van de wind buiten en de warmte in huis.

Ditzelfde wens ik jou toe. Het lijkt zo klein maar is eigenlijk heel erg groot.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

Betalen voor een ziek systeem

Geplaatst op 2 november, 2012 

‘Er is onbalans in alle aspecten van onze maatschappij. Er zijn inherente belangenconflicten in de dynamieken van onze systemen.

We leven in een maatschappij waar het medische systeem winst maakt van ziekte en geen prikkel heeft – geen winst maakt – voor het promoten van gezondheid. Stel je een systeem voor waar de heler betaald wordt voor elke maand dat je gezond bent en niet betaald wordt als je ziek bent. Denk je dat doktoren meer open zouden staan voor kruiden en acupunctuur, holistische heling en voeding en andere soorten van alternatieve helende methoden? Natuurlijk zou de economie in elkaar storten omdat de farmaceutische industrie en verzekeringsmaatschappijen failliet zouden gaan.

Er is iets achterstevoren aan een medisch systeem dat jou open moet snijden en / of medicijnen moet geven om zichzelf voort te zetten.

Ons gezondheidssysteem promoot niet alleen geen heling – het blokkeert eigenlijk het proces. Het gezondheidssysteem in dit land is ontworpen om je gedrag en emoties onder controle te krijgen zodat je terug in het disfunctionele systeem past.

Medicijnen die zijn ontworpen om je los te koppelen van je gevoelens, blokkeren het helingsproces. Gezondheidsprofessionals die je regelmatig moeten zien voor hun financiële ondersteuning, hebben het nodig dat je afhankelijk van ze bent – hebben het nodig dat je patiënt blijft om te overleven.’

Robert Burney in: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen

Zijn woorden zijn actueler dan ooit met alle ophef over de steeds maar stijgende zorgkosten. Als je het mij vraagt betalen we de zorgpremie vooral om een ziek systeem ziek te houden.

Bewaard onder Actualiteit, Codependency | 6 Comments

Tags: , , , ,

Uit je hoofd geperst

Geplaatst op 21 mei, 2012 

Als je net zo lang met koorts in bed ligt tot uiteindelijk je hele lijf is uitgeput, merk je dat je uit je hoofd bent geperst. Uit je hoofd en in je lijf geperst. Is langzaam maar zeker die hele draaikolk aan gedachten tot stilstand gekomen. Wat een rust.

Alles ziet er vanaf dat moment heel anders uit. Inloggen op Twitter is een lachertje: wat doen al die mensen daar, waarom hebben ze het nergens over? Blogs lezen gaat heel snel want prioriteiten stellen werkt ineens heel anders: geen enkele blog komt nog door het prioriteitenfilter. Blogs schrijven lijkt ineens de meest onzinnige bezigheid die je je maar kunt voorstellen. Je bedenkt je dat alles waar je je ooit druk om hebt gemaakt er helemaal niet toe doet en dat waar je in geloofde wellicht allemaal bullshit is.

Je denkt: als ik me weer beter voel, ga ik alles anders doen. Maar dan komt die draaikolk weer op gang.

Ik ben er weer. Of misschien ben ik er juist niet. Het is maar hoe je het bekijkt.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 13 Comments

Tags: ,

Het vervelendste griepmoment

Geplaatst op 30 april, 2012 

Het vervelendste moment van griep vind ik gek genoeg niet het moment dat de symptomen het hevigst zijn maar juist het moment daarna, het moment dat het ergste alweer achter de rug is en ik voel dat ik langzaam maar zeker weer ergens toe in staat ben. Ergens toe in staat maar nog niet tot alles.

Het is dat moment dat die innerlijke slavendrijver weer van zich laat horen. Er moet dan ineens weer een heleboel maar er kan nog maar weinig en dat voelt frustrerend, zoiets als bewust onbekwaam zijn. Maar waarom mag ik niet een paar dagen rustig aan doen, waarom moet ik zoveel van mezelf?

Griep voelt op een gegeven moment best vredig omdat er niks meer hoeft.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , ,

Goedkoop kuren

Geplaatst op 27 april, 2012 

Je kunt ervoor naar een duur kuuroord gaan maar ik heb een veel goedkopere oplossing gevonden: krijg de griep.

Fijn weekend allemaal.

 

Bewaard onder Persoonlijk | 11 Comments

Tags: ,

Is gezondheid het allerbelangrijkste?

Geplaatst op 28 januari, 2010 

Vraag een aantal mensen wat het allerbelangrijkste is en de kans is groot dat ze antwoorden: een goede gezondheid. Groot gelijk, een goede gezondheid is heel belangrijk.

Vanochtend had het flink geijzeld en op sommige plaatsen was het spekglad. Ik zag van een afstandje al dat het wegdek glinsterde en minderde voorzichtig snelheid. In de bocht ging het mis. Ik verdraaide het stuur van mijn fiets een klein beetje om de bocht te nemen en lag ineens op de grond. Het ging zo snel dat het net was alsof mijn fiets met kracht onder me vandaan werd getrokken. De schrik kwam pas daarna toen ik weer op de fiets zat.

Later op de dag sprak ik een andere fietser die onlangs ook was gevallen. Zijn valpartij had hem een gat in de mouw van zijn jas opgeleverd. Het was een nieuwe jas en hij baalde ervan dat die al beschadigd was.  Ik zei hem nog dat hij het er gelukkig zelf heelhuids vanaf had gebracht maar dat deed hem minder dan de schade aan zijn nieuwe jas. Ik dacht ineens terug aan mijn eigen valpartij die ochtend.

Het eerste wat ik controleerde na mijn valpartij was of er geen gat in mijn broek zat (ik viel op mijn knie) en of mijn fiets niet was beschadigd. Gelukkig was mijn broek nog heel en mijn fiets ook. Pas toen ik weer verder fietste, voelde ik dat ik helemaal geen pijn had overgehouden aan mijn valpartij. En dat mag best een wonder heten.

Ik vind dat dus opmerkelijk: mensen vinden hun gezondheid het allerbelangrijkste en als ze met de fiets vallen,  bekommeren ze zich eerst om hun kleren en fiets. Als je er even over nadenkt is dat toch absurd? Kleren en fietsen zijn allemaal vervangbaar. Maar je gezondheid is toch veel belangrijker dan die vervangbare materiële dingen? Het antwoord is ‘ ja’ en toch handelen we in de praktijk wel eens anders. Dan check ik eerst mijn broek en fiets in plaats van mijn lichaam.

Als mens moeten we ermee leven dat we soms vreselijk incongruent zijn, dat we A zeggen en B doen. Het houdt de boel in ieder geval wel levendig en ik heb er weer een blogpost aan te danken.

Bewaard onder Persoonlijk | 14 Comments

Tags:

Mexicaanse griepprik ja of nee?

Geplaatst op 13 november, 2009 

Een vraag die veel mensen bezig houdt: een Mexicaanse griepprik ja of nee? Van wat ik op Internet lees en in mijn directe omgeving hoor, zijn er drie groepen: de groep die met zekerheid een prik wil, de groep die met zekerheid geen prik wil en de groep die twijfelt.

Wat me opvalt  is dat mensen uit de ene groep mensen uit de andere groep wil overtuigen. De ja-prikkers bewerken de niet-prikkers om toch maar te laten prikken en andersom. En de twijfelaars worden door beide andere groepen bewerkt.

Nou gaat het me niet om de inhoudelijke kant van de discussie want daar staat het Internet al vol van. Gevolg van al die overvloed aan informatie is dat niemand meer weet wat de waarheid is. Wat kun je nog geloven en wat niet? Iedereen wordt op zichzelf teruggeworpen om dat zelf te beslissen. En dat is soms best eng, bang om de ‘verkeerde’ beslissing te nemen. En  elkaar overtuigen, wakkert die angst naar mijn idee nog verder aan.

Deze week was ik tijdens een etentje zelf getuige van zo’n ja-prik / nee-prik discussie en ik schok ervan. Maar naarmate de discussie vorderde hoorde ik de beide ‘kampen’ eigenlijk hetzelfde zeggen, namelijk dat de keuze voortkomt uit de behoefte aan bescherming van de gezondheid. Iemand kiest voor niet-prikken omdat hij/zij gezond wil zijn. En iemand anders kiest voor wel-prikken omdat hij/zij gezond wil zijn.

Iedereen wil hetzelfde: gezond zijn. Alleen de strategie, de invulling ervan, is anders. En dat maakt dat mensen die hetzelfde willen met elkaar de strijd aangaan. En daar kun je volgens mij ook ziek van worden.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →