We gaan allemaal vreemd deel 2

Geplaatst op 8 mei, 2012 

Vervolg op het eerste deel van ‘We gaan allemaal vreemd‘ over de serie ‘Verslaafd aan Liefde’ van Jan Geurtz.

Verslaafd aan Liefde deel 3
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 3:

We denken dat als we ons niet beter voordoen dan we zijn, anderen zien dat we stom, slap of slecht zijn. Het grappige is dat als je dit systeem doorkrijgt en wat minder je best doet om te imponeren, dat je eigenlijk veel aardiger wordt. Ga maar na bij mensen in je omgeving, wie vind je leuker: iemand die alsmaar loopt te imponeren of iemand die zich onzeker voelt en dat gewoon kan laten zien? Bij iemand die zijn/haar onzekerheid laat zien, voel je je prettiger. Imponeren nodigt uit tot imponeren.

De meeste mensen leven met het idee dat er van binnen iets heel beangstigends zit: eenzaamheid, een gevoel van behoeftigheid, van klein, mislukt, waardeloos, stom, slap, slecht. We denken dat we dat werkelijk zijn en dat willen we niet en dan gaan we wegrennen en onszelf uitsloven om in de wereld succes te hebben, liefde en erkenning en geld. En daar kun je dan een heel leven mee bezig zijn en altijd bang blijven voor die eenzaamheid.

Als we naar onszelf kijken op de momenten waarop je eventjes niet kunt vermijden om naar jezelf te kijken, dan zien we iets dat niet leuk is en voel je je ongemakkelijk met jezelf. Dat is heel vervelend en onmiddellijk ga je dingen zoeken om weer van jezelf af te komen, om weer afgeleid te worden van jezelf. En dat hele systeem houdt zichzelf in stand. Het is de basis van alle verslavingen. De ultieme verslaving is de verslaving aan afleiding van jezelf. En dat is zonde want dat hele beangstigende, ongemakkelijke en behoeftige zelf is maar een soort illusoir laagje over iets dat bijzonder leuk, mooi, prachtig, liefdevol, sterk en heerlijk is. Al die dingen die we zo prettig vinden om te ervaren bij anderen zitten allemaal al in ons. En daar kun je contact mee leggen en daar steeds meer in verblijven.

Je ziet vaak spirituele mensen een soort nieuw ego ontwikkelen wat dan spiritueel correct is: ik mag niet meer afhankelijk zijn, ik mag niet meer bang zijn. En daar weer een soort ideale vorm creëren waar ze dan aan moeten voldoen. Maar dat is het ene beeld voor het andere verruilen. Het is nog steeds niet kijken naar wie en wat je werkelijk bent.

Verslaafd aan Liefde deel 4
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 4:

Heel dit systeem van afhankelijkheid en relatiezucht is in zekere zin gebaseerd op een illusie. Namelijk de illusie dat we dat nodig hebben om ons goed te voelen en dat we ons anders eenzaam en mislukt voelen. Dat is een illusie en een illusie is te doorzien.

Je kunt beginnen met elke dag 5 minuten te mediteren en de geest naar zichzelf te laten kijken. Na een paar weken verandert er al iets, alsof een klein hoekje van je geest blijft glimlachen terwijl the shit happens. En dat hoekje wordt steeds groter en ruimer.

En je gewone dagelijkse kippendrift om alsmaar bezig te zijn met afleiding, die wordt niet meteen kleiner maar de ruimte eromheen wordt steeds groter. Een deel van jou ziet jezelf bezig met al die steeds minder belangrijke dingen. Geleidelijk aan worden die dingen vanzelf ook wat rustiger. Het is niet perse dat je moet kalmeren want dat is ook weer een soort forceren van een ander gedrag. Blijf maar doorgaan met wat je doet en oefen ondertussen steeds beter in kijken. Wordt steeds meer de kijker in plaats van de kippendrifter. En dat verandert geleidelijk aan maar wel meteen nadat je ermee begint.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 9 Comments

Tags: , , , , ,

We gaan allemaal vreemd

Geplaatst op 7 mei, 2012 

In de prachtige serie ‘Verslaafd aan Liefde’ vertelt Jan Geurtz over liefde, relaties en afhankelijkheid, over vreemd gaan en dat je een ander niet bezit. Een serie die voor mij onderdeel is van de basiskennis van het mens-zijn.

‘We gaan allemaal vreemd’ heb ik als titel van deze blogpost gekozen omdat we, althans dat is wat ik uit deze serie heb gehaald’ allemaal vreemd gaan in de zin van dat we vervreemd zijn van onszelf. Kijk, luister en oordeel zelf.

Verslaafd aan Liefde deel 1
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 1:

De vergissing die mensen met verliefdheid maken is denken dat het die ander is die dat gevoel levert maar het is het contact met je natuurlijke staat waardoor alles gaat stromen. Ze herkennen niet dat bruisende, dat stromende, als hun eigendom. Ze denken dat het de ander is die dat opwekt en worden afhankelijk van die ander om af en toe dat gevoel terug te hebben.

Hoe meer ze zich vastklampen aan die ander om dat gevoel veilig te stellen, hoe meer dat gevoel verdwijnt. Na een aantal jaren relatie zie je dat het hele systeem veranderd is en dat wat aanvankelijk liefde of verliefdheid was, steeds meer veiligheid is geworden. Je wordt volkomen afhankelijk van elkaar voor je geluk.

Samen zijn is geven in plaats van nodig hebben. Het basisgevoel in een spirituele relatie is dat je geen enkel recht hebt op die ander.

Mensen gaan over tot zelfamputatie om die ander maar niet bang te maken.  In plaats van een deel van jezelf amputeren en jezelf tot een half mens te maken en dan een partner te zoeken die hetzelfde doet en waarmee je samen weer een compleet mens probeert te maken, kun je beter trouw zijn aan jezelf, zelf verantwoordelijk zijn voor je doen en laten in plaats van verantwoording schuldig zijn aan een ander.

Trouwen is een veiligheidsceremonie in plaats van als liefdesceremonie. Hoe veiliger het wordt, hoe minder leuk het is.

Verslaafd aan Liefde deel 2
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 2:

Een spirituele huwelijksceremonie zou een ceremonie zijn waarbij je elkaar belooft om trouw te blijven aan jezelf , dat je geen dingen zult doen om de ander te pleasen, dat je altijd eerlijk bent tegen de ander, dat je altijd bij jezelf zult raadplegen of wat je aan het doen bent of wilt doen bij je past, dat je altijd goed zult zijn voor jezelf, dat je zult proberen jezelf niet af te wijzen of destructief te zijn naar jezelf. Wat een geschenk geef je dan aan iemand. Dan heb je zoveel te bieden als je bij jezelf blijft.

Je kunt ook op elkaars knoppen drukken maar dat zijn dan jouw knoppen, jouw verantwoordelijkheid, jouw gevoel van bedreiging of van angst en jij bent degene die daar iets mee kan.

Leer door middel van meditatie om de geest die normaal helemaal gericht is op die ander, op het verkrijgen van liefde, erkenning, veiligheid en succes en geld, leer die geest naar zichzelf te kijken en zijn eigen oorsprong en  essentie te herkennen. En die essentie is al liefde is, overvloed, helderheid en een soort samen zijn is daar permanent al in  aanwezig. Dit doet tegelijkertijd de enorme behoeftigheid aan andere mensen om je niet eenzaam te voelen, verdwijnen.

In een symbiose waar twee halve mensen samen zijn vergroeid en samen een soort van eenheid in stand houden, stroomt het steeds minder, is steeds minder liefde, steeds minder vreugde, steeds minder geluk. Geluk is vervangen door veiligheid. Wat ook nog eens een schijnveiligheid is waar je al je geluk en autonomie voor opgeeft.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Verliefd op het leven

Geplaatst op 9 april, 2012 

Ik schrijf niet zo vaak over films en zie er meestal een beetje tegenop om het verhaal samen te vatten. Want hoe mooi en meeslepend het verhaal ook is, het meest bijzondere van een mooie film zijn de gevoelens die de film oproept.  En die gevoelens komen niet echt uit de verf met een samenvatting van het verhaal.

Vrijdagavond laat zag ik de prachtige en ontroerende film  ‘As it is in Heaven’. Ik zou deze film tekort doen als ik hier alleen het verhaal zou samenvatten. Voor wie deze film niet kent: een prima samenvatting kun je hier lezen
http://nl.wikipedia.org/wiki/As_It_Is_in_Heaven

Wat me het meest raakte, is de schoonheid van een groep mensen die door een diepgaand veranderingsproces gaan. Het is niet alleen mooi in de zin van dat mensen als gevolg van dat proces sinds lange tijd weer in staat zijn om verliefd te worden, maar ook mooi in de zin van dat ze weer in staat zijn hun pijn te uiten, hun ingehouden boosheid los te laten, jarenlange conflicten in de openheid te brengen en pijnlijke beslissingen te nemen. Ze zijn weer in staat het leven ten volle te leven, met alle verschillende kanten die daarbij horen.

Je zou de film kunnen zien als een eerbetoon aan het leven als mens. Een film die maakt dat je weer zin krijgt om verliefd te worden op het leven. Er weer zin in hebben, wordt prachtig weergegeven door het lied dat Gabriella, die door haar man wordt mishandeld, zingt:

En waar zo’n groep mensen die samen met elkaar in verandering zijn, die leren zich te verbinden met zichzelf en met elkaar, toe in staat is, blijkt uit het slot. Het koor is voor een wedstrijd in Oostenrijk. Hun dirigent Daniël die het hele veranderingsproces op gang heeft gebracht en daarbij ook zelf door dat proces is gegaan, krijgt net voor aanvang van het optreden een hartaanval en kan, terwijl hij in het toilet valt en op de grond ligt, horen wat zijn koor in beweging brengt.

Lees ook: Waar menselijkheid toe in staat is

Bewaard onder Films | 9 Comments

Tags: , , , ,

Allemansvriend

Geplaatst op 31 januari, 2012 

Vorige week vroeg iemand me of ik met iedereen goed wil kunnen opschieten.

De vraagsteller doelde op mijn blog. Wek ik bloggend de indruk een allemansvriend te willen zijn? Getver, nee toch? Ik dacht even na.

Nee, ik wil niet met iedereen goed kunnen opschieten. Wat ik wel wil is goed met mezelf kunnen opschieten, ongeacht in wiens inspirerende dan wel irriterende gezelschap ik verkeer.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 5 Comments

Tags: ,

De belangrijkste persoon

Geplaatst op 17 november, 2011 

Ik liep door een pretpark en voelde me ellendig. Naast me liep de belangrijkste persoon in mijn leven. Belangrijk was ze, belachelijk belangrijk zelfs. Ze had er weinig voor hoeven doen want ik was degene die haar zo belangrijk had gemaakt.

Ineens klonk er een boodschap uit de hemel. Meestal zijn die boodschappen heel subtiel en als je even niet oplet, mis je ze compleet. Maar niet dit keer.

Rollins band: Your number is one.

Duidelijker kon de hemel de boodschap niet maken. Luider ook niet.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 5 Comments

Tags: ,

De logica van de macht

Geplaatst op 20 oktober, 2011 

‘In een Codependent maatschappij moet iedereen iemand hebben om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.’

Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen  door Robert Burney

Ik heb deze zin uit het boek van Robert Burney verschillende keren gelezen toen ik werkte aan de Nederlandse vertaling van zijn boek. Door wat ik nu aan het lezen ben, begint de impact van het citaat van Robert Burney me pas in alle hevigheid duidelijk te worden. Ik heb het over het boek ‘The logic of power (2010)’ van Mauk Mulder.

Mauk Mulder definieert macht als een relatie. Hij heeft het dan ook over machtsrelaties, relaties waar we allemaal mee te maken hebben. In machtsrelaties gaat het om ongelijkwaardigheid: de één heeft of oefent meer macht uit dan de ander. Het boek geeft praktische voorbeelden in de vorm van observaties en analyses, van alledaagse situaties tot zeer extreme maar helaas niet zeldzame situaties op het gebied van nationale en internationale politiek. Het boek maakt duidelijk waarom veel misstanden op dit moment zijn zoals ze zijn.

Ik was niet van plan van deze blogpost een recensie te maken maar laat ik er alleen dit nog over zeggen: dit boek van Mauk Mulder MOET je echt lezen.

Geschokt als ik ben tijdens het lezen van dit boek, denk ik weer regelmatig terug aan het citaat van Robert Burney. Vanwaar toch al die ongelijkwaardige machtsrelaties, relaties met catastrofale gevolgen, gevolgen die we elke dag op het journaal zien en in de krant lezen?

Mijn antwoord is: omdat we in een codependent maatschappij leven waar iedereen iemand nodig heeft om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.

Bewaard onder Boeken, Citaten, Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Automatisch overlijdensbericht

Geplaatst op 22 september, 2011 

Ik had de hulp van N even nodig. Hij had me al vaker geholpen en ik was blij dat ik hem kende binnen de logge organisatie waarvoor hij werkte. Altijd handig zo’n directe ingang.

Ik stuurde hem een mailtje en zag een minuut later al reactie. Zo snel al antwoord? Ik opende zijn mail en las het volgende:

Bedankt voor uw e-mail. In verband met het overlijden van N wordt deze mail niet meer gelezen.

Wat volgde waren de gegevens van twee andere contactpersonen. Het was een hele rare seconde, de omschakeling van ‘Wow, N reageert wel snel’ naar ‘OMG, N is dood’. Dit gebruik van de afwezigheids wizard van Outlook had ik nog nooit eerder meegemaakt.

Petra Maartense schreef het me deze week nog wel:

De rode draad begint zich duidelijk af te tekenen in je graafwerk: Mensen die verdwijnen, je uit het nest duwen, zakelijk afscheid nemen…

Om niet nog meer open eindjes op te stapelen van een relatie of samenwerking die wordt afgesloten zonder afscheid, besloot ik een collega van N te bellen. Hij vertelde me kort wat er was gebeurd en wat een schok het op kantoor was geweest. Ik liet hem weten hoe ik N had gewaardeerd en hoe blij ik altijd was met zijn hulp. Het gesprek voelde toch als een afscheid, ook al sprak ik iemand anders.

Onderweg naar huis bedankte ik N hardop terwijl ik door de polder fietste. Ik kreeg meteen kippenvel. N had me gehoord en nam nu ook afscheid.

Wat ik in de loop der jaren in die polder allemaal al gezegd, gevraagd, gezongen, geklaagd en bedankt heb, weet alleen die polder. En het is veel, heel veel.

Lees ook: Afscheid nemen is een kunst

Bewaard onder Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , , ,

Afscheid nemen is een kunst

Geplaatst op 19 september, 2011 

Een e-mail bericht:

‘Peter, ik heb jouw vraag doorgestuurd naar A. Door een nieuwe rayonindeling is hij voortaan jouw contactpersoon.
Met vriendelijke groet, J.’

Ik heb J. een paar jaar geleden gevonden om samen een project te doen. Ik had verschillende bedrijven onderzocht en het bedrijf van J. kwam als beste uit de bus. Ik koos voor het bedrijf van J. omdat ik voor J. koos. Twee jaar later, na twee jaar samenwerking waar ik energie, tijd en geld in heb geïnvesteerd, is hij niet langer mijn contactpersoon.

Tijdens mijn eerste trainingen Geweldloze Communicatie vond ik de behoefte aan heelheid lastig te begrijpen. Heelheid, was is dat en wanneer heb je er behoefte aan en hoe voelt dat?

Ik weet nu hoe het voelt: als pijn en ook als boosheid. Ik weet nu wat het is: bijvoorbeeld een relatie of samenwerking die wordt verbroken zonder afscheid. Ik weet ook wat het effect is als dat keer op keer gebeurt: dan stapelen al die open eindjes zich op en telkens als er weer een relatie of samenwerking wordt verbroken zonder afscheid, laat zich die opgestapelde pijn voelen.

Het bedrijf waarvoor J.en A. werken maakt een vergissing. Ik deed zaken met dit bedrijf vanwege J. Maar zo gaat dat in de zakenwereld die maar al te vaak synoniem is voor: fuck de relatie, leve het geld.

Afscheid nemen is een kunst, het is onderdeel van de nog grotere kunst die menselijkheid heet.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →