Een blog als kampvuur
Geplaatst op 30 november, 2010
Vorige week vrijdagochtend had ik via Twitter een leuke uitwisseling met @Raaphorst, @metkcom, @MeerAdvies en @StanLenssen. Aanleiding was de discussie die was ontstaan na de aankondiging dat de organisatie van de Dutch Bloggies ermee stopt. Die discussie ging vooral over het waarom want overal doken berichten op dat bloggen dood is en dat bloggen niet meer hip is.
Het doet me niks of bloggen hip is of niet. Ik hou van the Beatles omdat ik die muziek mooi vind. Hip kan ik ze niet noemen nu ze al veertig jaar niet meer bestaan. Bloggen was nooit bedoeld om hip te zijn, wel om verhalen te vertellen. Verhalen vertellen doen we over veertig jaar nog, net als naar de muziek van the Beatles luisteren. Sommige dingen zijn tijdloos, hip of niet hip.
God/Liefde/Universum is ook een verhalenverteller en ieder mens op aarde draagt unieke stukjes van de verhalen uit de Bron met zich mee. Het enige dat God/Liefde/Universum wil, is dat wij die verschillende verhalen, die verschillende stukjes, met elkaar delen en uitwisselen. Hoe meer we dat doen, hoe meer stukjes van de Bron we samenvoegen, hoe meer we ons herinneren wie we werkelijk zijn, hoe meer we ons herinneren dat we liefdevol en geliefd zijn.
Vroeger vertelden we onze verhalen rondom het kampvuur. Tegenwoordig hebben we blogs waar we ons aan kunnen warmen en waar we in kunnen staren, net zo lang tot de woorden als vanzelf beginnen te stromen. Vanuit ons hart.
Bewaard onder Actualiteit, Bloggen, spiritualiteit | 15 Comments
Tags: Bloggen, god, liefde, verhalen vertellen
Mijn eigen slavendrijver
Geplaatst op 29 december, 2009
Ik heb vakantie en hoef helemaal niets. Er is niemand die me dwingt iets te doen wat ik niet wil doen of om meer hooi op mijn vork te nemen dan ik aankan. Er zijn ook geen deadlines. Ik heb vakantie en toch voel ik me af en toe gespannen en gestrest.
Die spanning en stress komen van binnenuit, door wat ik van mezelf verwacht en de verplichtingen die ik mezelf opleg, door de verhalen die ik mezelf vertel over wat ik nog ‘moet’ doen. Ik ben mijn eigen slavendrijver.
Gisteravond voor het naar bed gaan wilde ik nog een blogpost schrijven, ik vond dat ik nog een blogpost MOEST schrijven. Met moeite schreef ik een paar zinnen en zat mezelf te forceren die paar zinnen online te zetten, ook al hadden ze niet die kwaliteit die ik graag wilde. Maar ja, als ik ze online zou zetten was mijn slavendrijver tenminste tevreden en hield hij hopelijk op met zeuren. Na anderhalf uur ploeteren met een paar zinnen hakte ik de knoop door om geen blogpost te schrijven en ging naar bed.
Nu ben ik blij dat ik gisteren geen blogpost heb geschreven. Had ik dat wel gedaan en die paar zinnen wel gepubliceerd, dan had mijn slavendrijver nu waarschijnlijk gejammerd ‘het is niet goed genoeg’. Gisteravond was de bron leeg en nu, na een nachtje slapen, weer opgevuld en heb ik wel ideetjes om over te schrijven. Creativiteit en een actieve slavendrijver gaan niet samen.
Credits: deze blogpost is geïnspireerd door ‘Verhalen in mijn hoofd’ van Ingrid Greitemann.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 9 Comments
Tags: Bloggen, creativiteit
Kleurenblog
Geplaatst op 18 december, 2009
In de jaren 70 van de vorige eeuw veroverde de kleurentelevisie Nederland. Ik kan me nog herinneren dat wij thuis een nieuwe tv kregen en dat het een kleurentoestel was. De beleving van pure rijkdom kan ik me nog goed voor de geest halen.
Diezelfde beleving kreeg ik vanochtend toen Huub Koch, grafisch ontwerper en communicatie expert bij Zichtbare Zaken, de zwart/wit template van mijn blog had vervangen door een helemaal op maat gemaakte kleuren template.
Toen ik Huub vroeg een huisstijl voor me te ontwerpen en daar ook mijn blog in mee te nemen, kon ik niet vermoeden dat het mogelijk is dat iemand die mij op dat moment nauwelijks kende, in staat is een perfect zittend maatpak voor me te maken. En waarvan ik me nu afvraag hoe ik ooit zonder heb gekund.
Een leuke manier om te vieren dat vorige week ‘Etiketten plakken‘ de vierhonderdste blogpost was en dat ‘TL Licht‘ eind deze maand het tweejarig blogjubileum markeert.
Lees ook: Het bord boven de supermarkt
Bewaard onder Bloggen | 10 Comments
De ideale blog
Geplaatst op 11 november, 2009
Via Google reader volg in een aantal blogs over professioneel bloggen en over het schrijven van een blog. Veel van die blogs gaan over het aantrekken en vasthouden van de aandacht van de lezer want aandacht is schaars en vluchtig.
Ik lees tientallen blogs per dag. Nu is lezen misschien een groot woord voor wat ik doe want veel blogs lees ik niet maar bekijk ik. Ik bekijk de titel en enkele vetgedrukte zinnen en bepaal aan de hand daarvan of ik de blog wil lezen. Ik word er steeds handiger in om snel te bepalen of iets echt interessant is of maar een beetje.
Bloggers weten dat maar al te goed en hebben allerlei tips and tricks bedacht om de aandacht van de lezer beet te pakken. Veel van die tips and tricks leiden tot hetzelfde recept voor de ‘ideale blog’. Dat recept is ongeveer als volgt: neem een prikkelende titel (bijvoorbeeld een vraag waar de lezer mee zit), begin de blog met het benoemen van een probleem (een probleem waar de lezer zich in herkent) en kom dan met de oplossing in de vorm van lijstjes met actiepunten. Belangrijke zinnen vetgedrukt zodat de lezer de tekst als het ware kan scannen zonder alles te hoeven lezen.
Een blog die volgens dit recept is geschreven ziet er keurig uit en binnen enkele seconden kun je beoordelen hoe interessant de blog is. Veel blogs die in volg en die volgens dit recept zijn geschreven, gaan over interessante onderwerpen en toch inspireren ze me vaak niet voldoende om ze met aandacht te lezen, laat staan dat ik de lijstjes met actiepunten uitvoer. De opbouw van zo’n blog is volmaakt, het onderwerp interessant en toch doet het me weinig.
Deze week las ik de blog ‘Another Quick Thought’ van Joe Brummer. Deze blog voldoet absoluut niet aan het ‘ideaal’ van een blog en is qua opmaak een saaie lap tekst. Ook de titel is weinig inspirerend. En toch heb ik deze blog met aandacht gelezen, voelde ik me erdoor geraakt en geïnspireerd. Had Joe zijn verhaal in het jasje van de ‘ideale blog’ gestopt, dan had ik zijn blog waarschijnlijk niet gelezen.
Misschien is de doorsnee bloglezer iemand die graag leert via lijstjes, via opsommingen en actiepunten. Maar blogs met lijstjes en actiepunten, daar ben ik snel ongelezen mee klaar. Die actiepunten voer ik vrijwel nooit uit en ik vergeet zo’n blog ook weer snel.
Maar die blog van Joe Brummer draag ik met me mee. Misschien is mijn manier van leren anders. Ik leer niet graag via lijstjes, actiepunten, adviezen of tips and tricks. Ik leer meer en gemakkelijker van het voorbeeld en ervaringen van anderen. Ik leer van het verhaal over hoe een ander met een probleem heeft geworsteld, een oplossing heeft gevonden of een nieuw inzicht heeft ontwikkeld. Ik leer van verhalen over ervaringen.
Sommige blogs zien er uit als lesjes die geleerd moeten worden, stukken uit een studieboek. Heel efficiënt en vast en zeker pedagogisch en didactisch verantwoord. Maar dat zijn niet de blogs waar ik warm van wordt. Doe mij maar zo’n blog als die van Joe Brummer, zo’n blog waar iemand zich kwetsbaar opstelt en zijn eigen leermomenten deelt.
Bewaard onder Bloggen, Schrijven | 8 Comments
Tags: aandacht, Bloggen, leren
Blog-Art: het verslag en zo
Geplaatst op 13 oktober, 2009
Het weer had afgelopen vrijdag bijzonder goede voornemens met het eerste Blog-Art evenement want het was heerlijk zonnig herfstweer. Zonnetje, treintje, boekje, zo’n dag was het. Wel een jas mee want er stond een stevige wind.
De eerste Blog-Art gaat van start
Toen ik om kwart voor drie in Den Haag het Theater aan het Spui binnenstapte was het er nog rustig. In de foyer liepen al wat mensen rond: sommigen rustig (de bezoekers) en anderen wat meer gehaast (de organisatie). Tijd genoeg Karin Ramaker een hand te geven, haar te feliciteren met de eerste Blog-Art, om koffie te bestellen en een strategisch tafeltje op te zoeken. Omdat er tegelijkertijd een programma draaide in de foyer en in de kleine zaal stippelde ik ondertussen op het programmaboekje mijn route uit. Het werd langzaam drukker en al snel doken laptops, netbooks, smartphones en meer van dat moois op voor de eerste tweets over Blog-Art.
Ik wist niet dat Den Haag ook een nachtburgemeester heeft maar kwam daar al snel achter toen Rene Bom , nachtburgemeester van Den Haag en master of ceremony van Blog-Art, de eerste woorden sprak. Hij gaf de microfoon snel door aan de wethouder van cultuur en financiën Marieke Bolle die zei blij te zijn met een evenement als Blog-Art in Den Haag.
Ik had ondertussen gezelschap gekregen van Arnoud de Jong. Arnoud blogt al acht jaar op zijn weblog Verbal Jam . Later bleek dat ik Arnoud al een tijdje via Twitter volg maar dat kwartje viel op dat moment niet. Als de online wereld elkaar ineens offline ontmoet kun je rare dingen verwachten. Een echt gezicht of een avatar kunnen twee heel verschillende dingen zijn. Ik moet mijn avatar trouwens ook maar eens updaten want die matcht niet meer helemaal met de stand van zaken nu.
Muziek maken met een stoel.
Na de opening was er muziek in de foyer. Matt Harris maakte muziek op de rocking chair van Harco Rutgers. Het Engelse woord rocking chair betekent schommelstoel maar de rocking chair van Harco was geen gewone schommelstoel maar een schommelbankje vol met electronica en geluidseffecten. Als je op de rocking chair tikt, klopt, slaat, bonkt, beukt of trommelt, kun je er muziek mee maken.
Nu hou ik meer van strakke-vierkwartsmaat-rockmuziek dus ik was meer geboeid door het verschijnsel rocking chair dan door de voor mij nogal science fiction achtige muziek die Matt Harris ermee maakte. Mijn dochter en ik trommelen na het eten wel eens op tafel en maken dan samen muziek. Daar heeft ze dan enorm plezier in. Misschien dat Harco Rutgers eens met de meubelindustrie moet gaan praten want ik denk dat er een interessante markt ligt te wachten om ook andere meubels (vooral tafels!) om te bouwen tot elektronische muziekinstrumenten.
Creatief ondernemen met de stichting Dollypop.
Na de laatste klanken van de rocking chair verhuisde ik naar de kleine zaal waar een op papier interessant onderdeel op het programma stond:een presentatie van de stichting Dollypop. De naam van de man die de presentatie gaf is langs me heen gegaan (tip: als je een presentatie geeft, laat ook altijd je eigen naam op de agenda of in het programmaboekje zetten).
De stichting Dollypop houdt zich bezig met creatief ondernemen. Een aanpak die me wel aansprak is het bedenken van oplossingsrichtingen door allerlei verschillende mensen bij elkaar te zetten. Een bedrijf, gemeente of organisatie heeft een probleem en in plaats van dat de probleemeigenaren en specialisten rond de tafel gaan om een oplossing te bedenken, komen er ook heel andere mensen aan tafel zoals een kunstenaar, een psycholoog, een filosoof.
Deze manier van werken levert een heel rijke output op met als nadeel dat er ook creatieve ideeën zijn waarvan het bedrijf, gemeente of organisatie zegt dat zij daar niets mee kunnen. Stichting Dollypop benadrukte daarom het belang van een goede probleemdefinitie of oplossingsvraag. Voorzichtig kwam hierover in de zaal, die voor de helft uit zelfstandige ondernemers en freelancers bestond, een dialoog op gang. Wat kun je als creatieveling, als kunstenaar, voor het bedrijfsleven betekenen? Hoe kun je als kunstenaar bijdragen leveren om maatschappelijke problemen op te lossen? Bijzonder interessante vragen maar de opzet en indeling van de presentatie bood helaas te weinig tijd en ruimte hier verder op in te gaan.
Vanuit mijn ervaring bedacht ik me dat kunstenaars in staat zijn om met een stukje van een idee, of als het idee nog erg vaag is, alvast aan de slag te gaan en van daaruit verder te werken. Geen enkele schrijver begint pas een boek te schrijven als hij het hele idee voor dat boek in zijn hoofd heeft zitten. Een schrijver begint al met schrijven als hij een paar zinnetjes heeft. Door op te schrijven wat hij al heeft borrelen er weer andere zinnen op die samen met de zinnen die er al zijn langzaam maar zeker het verhaal vormen. En tot verrassing van de schrijver gaat dat verhaal soms een eigen leven leiden, gaat het een eigen kant op en vertelt het verhaal zichzelf.
Veel bedrijven willen graag eerst de volledige oplossing van het probleem kennen voordat ze de oplossing uitvoeren. Het bedrijf mist dan de kansen die er zijn om alvast stukjes van het probleem op te lossen en om die alvast uit te voeren. Kunstenaars kunnen dat vaak wel en kunnen met deze manier van werken bedrijven zeker van dienst zijn.
Hoewel het onderwerp van de stichting Dollypop interessant was, vond ik dat de presentatie wel wat pittiger had kunnen zijn. Beetje sambal erin zeg maar. Met zo’n mooi onderwerp als creatief ondernemen had er naar mijn idee meer ingezeten.
En nog een wethouder.
Toen ik terug naar de foyer liep werd iedereen opgeroepen naar de kleine zaal te gaan voor een toespraak van Rabin Baldewsingh, wethouder van Den Haag op het gebied van onder andere burgerzaken, leefbaarheid en media.
Hij liet een prachtige kans liggen om op Blog-Art spijkers met koppen te slaan: de VOC mentaliteit zoals Balkenende dat wel noemt. Hij vertelde dat hij een online burgerplatform in Den Haag wel ziet zitten en voegde eraan toe dat hij hierover nog een beetje twijfel in zijn hart heeft. Hij riep de aanwezige bloggers op dat kleine beetje twijfel weg te nemen door zo’n burgerplatform te beginnen. Die bloggers vroegen Rabin Baldewsingh waarom hij er zelf niet mee begint. Daarop riep de wethouder met luide stem: ‘Ik daag U uit!’.
Op deze manier gaat dat platform er volgens mij niet komen. Had de wethouder de aanwezigen gevraagd wie hem wil helpen met zo’n platform, dan had hij ter plaatse het project online burgerplatform Den Haag kunnen starten. Als je de vraag naar een burgerplatform en de daarvoor benodigde financiële middelen (wethouder) in een ruimte hebt samen met creativiteit en expertise (de bloggers), dan moet het toch raar lopen wil je daar geen win-win situatie uit creëren. Maar zo raar liep het wel. Of misschien had gewoon één van de bloggers moeten roepen: ‘Zullen we het samen doen?’.
Video kunst met Michael Minneboo.
Na het ik-daag-u-uit van wethouder Rabin Baldewsingh was de presentatie van Michael Minneboo een verademing. Michael vertelde over video-art en deed dat aan de hand van enkele filmpjes op zijn weblog.
Eerst liet hij zijn filmpje zien over de lamelos veiling. Dat filmpje vond ik vooral grappig. Van zijn volgende voorbeeld van wat video-art kan doen was ik onder de indruk. Het was het filmpje ‘Moments‘ van Will Hoffmann met muziek van de IJslandse band ‘Parachutes‘. Echt prachtig. Zo’n filmpje waarvan je na afloop zegt ‘Waar maak ik me toch druk om, ik ga leven!’. Michael vertelde over de compositie van dit filmpje en wat maakt dat het zo pakkend is.
Vanuit de zaal maakt Arnoud de Jong een interessante opmerking over wat er kan gebeuren als je in de openbare ruimte staat te filmen, dat mensen er agressief van kunnen worden. Zeker iets om rekening mee te houden als je in het openbaar gaat filmen.
De neplog van Stella de toiletjuffrouw.
In de foyer stond de neplogwedstrijd op het programma. Wat nou precies het wedstrijdelement was heb ik waarschijnlijk net gemist want toen ik in de foyer arriveerde begon Willem Claassen te vertellen over de neplog van Stella de toiletjuf.
Stelle de toiletjuffrouw is een bedacht personage die in werkelijkheid niet bestaat. Daarom is haar weblog een neplog. Het idee van zo’n neplog lijkt me wel grappig om vanuit een heel ander perspectief te schrijven.
Het Twittergedicht van Rutger de ex-superheld.
Daarna stapte Rutger de Quay het podium op in de foyer voor zijn Twittergedicht. Op zijn twitterprofiel schrijft Rutger over zichzelf: ‘In een vorig leven was ik een superheld. Nu ben ik gewoon dertien en een beetje gek.’ Rutger is dertien en twittert en blogt op de koekjesfabriek. Ik vond één twittergedicht wel een beetje kort, van mij had hij er wel wat meer mogen voordragen.
Blogpassie met Erwin Blom.
Na het eten ging mijn programmavoorkeur uit naar de presentatie van Erwin Blom over de kracht van weblogs. Met Erwin Blom had Blog-Art een echte ambassadeur van het webloggen in huis. Wat een enthousiasme en passie!
Erwin ging terug in de tijd naar de punkmuziek eind jaren 70. De essentie van het webloggen gaat terug naar de ‘do it yourself’ mentaliteit van de punkperiode, het zelf doen waar je in gelooft.
Waarom webloggen? 1. Om verhalen te vertellen. 2. Om kennis te delen 3. Voor PR. Bovenaan zijn lijstje met succesfactoren staat niet verwonderlijk passie gevolgd door deskundigheid, persoonlijkheid, open communicatie en regelmaat. Over wat het hem oplevert: een uitlaatklep, kennis, netwerk, werk en een Dutch bloggie .
De presentatie van Erwin liep uit en dat was ook niet verwonderlijk. Als hij dubbele spreektijd had gekregen had hij deze ook ruimschoots volgepraat. De winst van zijn presentatie zat niet zozeer in de inhoud (die voor de ervaren bloggers wel bekend was), maar in het plezier en de passie waarmee hij erover sprak.
Het teruggrijpen naar de punktijd vond ik zeer geslaagd. Nu het bloggen steeds professioneler wordt, steekt ook het gevaar de kop op om elkaar te kopiëren, om van elkaar af te kijken of om het bedenken van verdienmodellen belangrijker te maken dan het bloggen zelf. En dat zou jammer zijn dus back to basics: zelf doen waar je in gelooft.
Low battery power.
Na de presentatie van Erwin blom was er nog volop te doen op Blog-Art. Ik had graag nog ‘Teletekst is dood‘ gezien en ook de forumdiscussie over oude en nieuwe media. Ook de presentatie van Mindz.com over social networks leek me leuk. Vermoeid en met nog een aardige reis voor de boeg besloot ik naar huis te gaan. Onderweg in de trein las ik op Twitter nog wat leuke berichtjes over wat ik allemaal miste. Maar toen ging bij mij de accu uit. Niet van de telefoon maar van mij.
Ik was net op tijd thuis om de eerste beelden van Blog-Art te zien tijdens het late journaal:
Blog-Art op het NOS journaal van 9 oktober 2009 (22:50uur) from Marco Raaphorst on Vimeo.
Kortom…
Als netwerk evenement vond ik de eerste Blog-Art zeer geslaagd, het heeft me allerlei nieuwe en leuke en contacten opgeleverd die dankzij Twitter, LinkedIn en Mindz verder zijn versterkt. Ook de sfeer en organisatie waren prima. Wat betreft de inhoud viel het me een beetje tegen omdat ik graag ook nieuwe dingen en ontwikkelingen had willen horen. Misschien kunnen nieuwe ontwikkelingen op de agenda voor Blog-Art 2010 met als gevaar dat Blog-Art een soort van conferentie wordt in plaats van een kunst evenement. Andere suggesties voor Blog-Art 2010:
- Een doorlopend open podium waar iedereen die dat wil wat van zijn eigen werk kan laten zien en kan voordragen.
- Een kleinere ruimte. We verzopen een beetje in het grote Theater aan het Spui. Of veel beter nog: meer bezoekers.
After party.
’s Zondags nog even nagenoten van Blog-Art met de sfeerimpressie van Madbello:
#blogart / @blog_art Preview: Blog Art 2009 from Mad Bello on Vimeo.
Bewaard onder Bloggen | Reageer
Tags: Bloggen, creativiteit, Karin Ramaker, Michael Minneboo, Ondernemen, passie
Blog-art
Geplaatst op 9 oktober, 2009
Vandaag is bloggend Nederland in Den Haag te vinden in Theater aan het Spui. Daar vindt van drie uur ’s middags tot kwart over tien ’s avonds het Blog-art evenement plaats: het offline podium voor creatieve bloggers zoals de organisatoren Karin Ramaker en Marco Raaphorst het noemen.
Het programma biedt van alles wat zoals muziek, cabaret, een Twittergedicht, fotostreams, video-art, een lezing over de kracht van weblogs en forumdiscussie over oude en nieuwe media. En natuurlijk wordt er tijdens Blog-art live geblogd en getwitterd.
Je kunt Blog-art live volgen op Twitter via hashtag #blogart. Kom je ook, dan zien we elkaar op Blog-art. Lijkt me leuk.
Bewaard onder Bloggen | Reageer
Tags: Bloggen, Karin Ramaker, Marco Raaphorst, twitter
De meest inspirerende weblogs van Sigrid van Iersel
Geplaatst op 8 juli, 2009
Deze week zag ik mijn eigen blog opduiken in het lijstje ‘Mijn meest inspirerende weblogs‘ van Sigrid van Iersel .
Sigrid is schrijver van afscheids- en jubileumboeken en levensverhalen, journalist, blogger over creativiteit en bijzondere verhalen en ideeënmaker en -verspreider. Meer over haar en van haar kun je vinden op: https://sigridvaniersel.nl/
Om mijn dank in Geweldloze Communicatie uit te drukken: Ik voel me blij als ik zie dat mijn blog wordt genoemd in het lijstje ‘Mijn meest inspirerende weblogs’ van Sigrid van Iersel omdat ik dat als erkenning ervaar. Dank Sigrid.
Bewaard onder Bloggen | Reageer
Tags: Bloggen, geweldloze communicatie
Mijn actuele weblog top 5
Geplaatst op 18 juni, 2009
Ik doe graag mee aan de actuele-weblog-top-5-wave die op dit moment over het Internet rolt en die in gang is gezet door Huub Koch. Hier mijn vijf favoriete weblogs van dit moment:
www.paulocoelhoblog.com Een blog boordevol inspiratie. Een prachtig voorbeeld ook van hoe een ondernemer (schrijver) met zijn klanten (lezers) in contact en verbinding is en ze direct betrekt bij zijn onderneming.
www.oplossingsgerichtmanagement.nl Eén van de vele blogs van Coert Visser over wat hij noemt ‘Doen Wat Werkt’. Een blog die iedere keer weer helpt anders met problemen om te gaan. Voor mij zeer ondersteunend bij elk nieuw stapje dat ik wil zetten.
http://consciousco-creationalcoaching.blogspot.com (blog bestaat helaas niet meer) Blog van waar ik de laatste tijd mijn spirituele aha-momenten vandaan haal. Een blog om veranderingen in mezelf en buiten mezelf vanuit en heel ander perspectief te bekijken en te verwelkomen.
http://www.brigittevantuijl.nl Brigitte weet iedere keer weer rake vragen te stellen als het gaat om te ontdekken wat je echt wilt en hoe je daar werk van kunt maken. Door haar vragen te lezen doen ze op onbewust niveau al hun werk. Haar blog werkt voor mij als een soort van online succes-coach.
http://hemelwandelaar.wordpress.com Omdat ik bijzonder veel respect heb voor hoe Gertrud Althausen haar droom realiseert, de droom van een gezonde spirituele praktijk. Zij komt altijd weer met haarscherpe gezichtspunten als het gaat om wat er op zielsniveau leeft en speelt.
Bewaard onder Bloggen | Reageer
Tags: Bloggen, coert visser, Huub Koch, Paulo Coelho
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.