Gisteren menselijkheid en vandaag ontmenselijking

Geplaatst op 9 juni, 2011 

Stel je het volgende scenario voor…

Je zit in een bespreking waar alleen over cijfertjes wordt gesproken. Ouderwetse PowerPoint grafieken en tabellen vertellen, ondersteund door een stem die herhaalt wat PowerPoint laat zien, een kil en zakelijk verhaal over omzet, winst, rendement, groei en prognoses.

De volgende dag sta je in de supermarkt te wachten bij de kassa. Er zijn maar twee kassa’s  open en het is druk. De caissière neemt rustig haar tijd om alle klanten te helpen. Vriendelijk helpt ze een klant met een lekkend bekertje yoghurt aan een nieuw bekertje en maakt even een praatje met een bekende klant die net de supermarkt binnen komt.

In het geval van de bespreking voel je je geïrriteerd want waar komen je collega’s en jij voor in dat verhaal? In dit bedrijf ben je een onzichtbare machine waarvan alleen de output telt: de Euro’s.

In het geval van de supermarkt voel je je geïrriteerd want het mag best wat sneller allemaal: kan die caissière niet wat harder doorwerken en die praatjes bewaren voor een andere keer?

In het geval van de bespreking verlang je naar menselijkheid. In het geval van de supermarkt wil je dat de caissière zich als een machine gedraagt en ontmenselijk je haar.

Nou ben je toevallig ook nog eens een blogger die regelmatig over menselijkheid spreekt en schrijft. Kun je het jezelf voorstellen? Ik wel.

Bewaard onder Persoonlijk | 15 Comments

Tags:

Een cultuur waar we er wel toe doen

Geplaatst op 7 juni, 2011 

Het is me wat: schrijf ik in een blog dat onze cultuur ons onzichtbaar maakt, slaat een dag later een andere cultuur ineens keihard toe om mij zichtbaar te maken:

Er is dus een cultuur die ons wel zichtbaar maakt, een cultuur waar we er wel toe doen: de blogcultuur.

Lees ook: Onze cultuur maakt ons onzichtbaar

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Onze cultuur maakt ons onzichtbaar

Geplaatst op 6 juni, 2011 

Fantaseerde je als kind ook wel eens over hoe het zou zijn om onzichtbaar te zijn?

In haar boek ‘I thought it was just me (but it isn’t)’ vertelt Brene Brown over een workshop waarin zij de deelneemsters een oefening laat doen. De vrouwen mogen hun favoriete tijdschriften meenemen en krijgen als opdracht om knippend en plakkend een collage te maken van hoe ze er graag uit zouden willen zien, een collage van hun ideale uiterlijk zoals kleding, sieraden, haar, make-up, armen, benen, voeten en schoenen.

Letterlijk ontleden ze de vrouwen uit de tijdschriften om hun eigen ideaalbeeld samen te stellen: van haar de neus, van die ander de ogen en van weer een ander de haren maar dan liefst in een andere kleur, graag de benen van deze vrouw maar niet haar armen want die zijn te dun. Na een uur heeft iedereen een complete collage waarvan de meeste zeer gedetailleerd zijn.

Daarna krijgen ze als opdracht om een nieuwe collage te maken en in de tijdschriften op zoek te gaan naar plaatjes die zoveel mogelijk overeenkomen met hoe ze er op dat moment zelf uitzien qua omvang, lichaamsvorm (armen, benen, billen), de kleding die ze die dag dragen en hun haar en dergelijke.

Na ongeveer een kwartier stoppen de deelneemsters gefrustreerd met zoeken. Op hun collages staan hier en daar een paar schoenen of een gelijkende haarstijl maar dat is dan ook alles.

Brene: ‘Waar zijn jullie? Jullie houden van deze tijdschriften en betalen ervoor maar waar zijn jullie?’

De deelneemsters, maar ook jij en ik, staan niet in die tijdschriften omdat we er in die cultuur niet toe doen. Hoe verder we afwijken van het ideaalbeeld, hoe minder we ertoe doen. We leven in een cultuur die perfectie verheerlijkt en die de imperfectie onzichtbaar maakt.

Brene: ‘hoe voelt het voor je om onzichtbaar te zijn?’

De meeste deelneemsters reageren met zelfverwijt: ik ben onzichtbaar omdat ik niet goed genoeg ben of omdat ik er niet toe doe.

Onzichtbaarheid gaat over het verbreken van de verbinding en machteloosheid. Als we onszelf niet weerspiegeld zien in onze cultuur, voelen we ons gereduceerd tot iets dat zo klein en onbelangrijk is dat we gemakkelijk weggegumd worden uit de wereld van belangrijke dingen. Het proces te worden gereduceerd en ook het uiteindelijke product van dat proces, onzichtbaarheid, veroorzaken ongelooflijke schaamte.

Terug naar de vraag of je als kind ook wel eens fantaseerde over hoe het zou zijn om onzichtbaar te zijn? Het is je gelukt.

Lees ook:  boekwaarschuwing

Bewaard onder Boeken | 9 Comments

Tags: , , , , ,

Spirituele ontmenselijking

Geplaatst op 3 juni, 2011 

Spirituele to do lijst

Gisteren had ik via Twitter een uitwisseling met @hemelwandelaar naar aanleiding van het artikel Steps to Navigating Summer 2011’s Celestial Portals en dan met name de 26-stappenlijst  in dit artikel.

Deze 26 stappenlijst is een soort van spirituele to do lijst. En wat voor een lijst! Ik denk dat zelfs Jezus Christus na het zien van deze lijst tegen zijn vermeende vader zou zeggen: God, doe effe normaal zeg.

Kerk en hemel

In de kerk werd vroeger verteld dat je alleen in de hemel komt als je je leven op aarde goed hebt geleefd, dat wil zeggen: volgens de regels van de kerk. Met andere woorden: je moet de ‘hemel’, het samen zijn met God, eerst verdienen op aarde.

Perfecte spirituele wezens

Toen ik voor het eerst met spiritualiteit in aanraking kwam, las ik boeken waarin dit concept 180 graden werd omgedraaid: we zijn al perfecte spirituele wezens en we zijn op aarde om een menselijke ervaring te hebben.

Met dit spirituele concept kon ik heel wat meer dan met het hemel concept van de kerk.

Het hemel concept

Bij een aantal spirituele artikelen zie ik dit hemel concept terug maar dan in een andere vorm. Die artikelen schotelen je een waslijst of een recept voor van dingen doe je moet doen en dingen je vooral niet meer moet doen. En als je dan alles hebt afwerkt, ga je niet naar de hemel zoals dat in de kerk werd verteld, maar stijgt je vibratieniveau, kun je meer licht in je lichaam vasthouden en ga je naar een vierde, vijfde of nog hogere dimensie.

Wat in de kerk de hemel werd genoemd, is voor mij wat in sommige spirituele artikelen wordt aangeduid met een hogere dimensie. In die hogere dimensie kom je net zoals in de hemel, alleen als je een bepaald traject of programma hebt doorlopen. Flink huiswerk maken dus.

Maar als we al perfecte spirituele wezens zijn die hier op aarde zijn om een menselijke ervaring te hebben (dat is waar ik in geloof), waarom zou ik dan dingen moeten doen om meer spiritueel te worden, om meer licht vast te houden, om mijn vibratieniveau te verhogen, om op te stijgen naar een hogere dimensie? Waarom zou ik dat allemaal moeten doen?

Menselijkheid

In mijn beleving gaat een spirituele to do lijst zoals in het genoemde voorbeeld van Celestial Vision, voorbij aan wat ik menselijkheid noem. Een paar voorbeelden:

Two) Express gratitude for everything and everyone in your life.

Dankbaarheid uiten vind ik prima. Maar dankbaarheid uiten voor alles en iedereen lijkt me een uitputtende en onmogelijke taak. Dat mag van mij wel een paar onsjes minder.

Four) Eliminate the frivolous.

En dan? In een klooster gaan leven of zo? Kom op zeg.

Nine) Release all resistance to realities you encounter and have no opinions.

Deze vind ik helemaal bizar. Wat voor mens ben je zonder mening?

Fourteen) Remain positive no matter what happens in physical reality.

Oh ja, weg natuurlijk met zogenaamde negatieve gevoelens, gevoelens als angst en verdriet die ons zo menselijk maken.

Spirituele ontmenselijking

Nee, met menselijkheid hebben deze stappen voor mij weinig te maken. Sterker nog: ik vind het een vorm van spirituele ontmenselijking.

Spiritualiteit prima. Het kan zeer behulpzaam zijn om de menselijke ervaring te verbreden en te verdiepen, om er stapje voor stapje een meer vreugdevolle ervaring van te maken.

Maar die 26 stappenlijst…? Zelfs als ik er 24/7 aan zou werken en dan 365 dagen per jaar en een heel leven lang, zou ik deze lijst nooit kunnen afwerken. Zelfs niet als ik een kruising was tussen Ghandi, Moeder Theresa en Martin Luther King. Als dat betekent dat ik niet in de spirituele hemel kom, de vierde, vijfde of hogere dimensie, so be it.

Sommige vormen van spiritualiteit gaan voor mij voorbij aan het feit dat we hier een menselijke ervaring hebben. In deze vormen van spiritualiteit is de menselijkheid net zo ver zoek als in de politiek.

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 10 Comments

Tags: , , ,

Boodschap voor na de dood

Geplaatst op 2 juni, 2011 

Marco Raaphorst schreef deze week ‘Een echte blogger blogt alvast ook voor na zijn dood‘ over hoe je als blogger je blog onsterfelijk kunt maken, wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat je blog voortleeft als je zelf sterft.

Het zette me aan het denken. Wat wil ik met mijn blog na mijn dood? Zodra de kosten voor webhosting niet meer betaald worden is het na mij ook over en sluiten voor mijn blog. Wil ik dat anders? Nee, mijn blog heeft ook het recht om te sterven.

Maar stel dat ik een blogpost kan voorbereiden en dat ik die na mijn dood in een volgend leven (ervan uitgaande dat ik in een volgend leven terug zal/wil komen) kan lezen. Wat zou ik dan schrijven, welke boodschap zou ik mezelf willen meegeven in een volgend leven?

Misschien deze wel: het leven is soms echt onuitstaanbaar en er zijn dagen dat alles pijn doet. EN DAT IS NORMAAL.

I guess you know it hurts sometimes.
You know it’s gonna bleed sometimes.

The killers in ‘Sweet Talk’

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: ,

← Vorige pagina