Je gevoel analyseren

Geplaatst op 5 september, 2014 

Dat intrigeert me dan, dat gevraagd wordt boosheid te onderzoeken, analyseren en verklaren.

Dan denk ik:

1. We hebben allemaal honderd miljoen redenen om af en toe eens lekker boos te zijn.

2. Stel je eens voor dat je je blij voelt en dat iemand dan vraagt dat te onderzoeken, analyseren en verklaren. Dan zeg je toch ook ga toch snel weg.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

Dingen doen waar je blij van wordt

Geplaatst op 14 maart, 2013 

Aan den lijve ondervonden: als je teveel gericht bent op het doen van dingen waar je blij van wordt, dan word je juist minder blij.  Dan wordt blij zijn een vorm van presteren en presteren is voor blij zijn als een kwartier aan je mobiele telefoon hangen met je ex tijdens een romantisch diner voor twee.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: ,

Zo ga je pijn te lijf

Geplaatst op 19 februari, 2013 

‘Find a place where there is joy and the joy will burn out the pain’ – Joseph Campbell

Emotionele wonden helen is eigenlijk heel simpel en daarom is het zo moeilijk. Of misschien is het andersom. Zo herinner ik me een interview met Frank Rijkaard toen hij trainer werd van Barcelona. Op een vraag of dat niet heel moeilijk is om trainer te zijn van zo’n grote club antwoordde hij dat als je dat van te voren weet, het ook weer heel simpel is.

Want waarom zou wonden helen zo moeilijk zijn? Omdat de professionals het zeggen? Niet zozeer het helen van de wonden is moeilijk maar het tegenhouden, het blokkeren van je helende krachten.  Daar gaat zoveel energie in zitten, energie die verloren gaat en wat maakt dat we ons moedeloos en hulpeloos voelen. En dat schrijven we dan weer toe aan die verrekte emotionele wonden. Helemaal eerlijk is dat niet.

Lees ook: Klaar voor gebruik: vreugde

Bewaard onder Citaten, Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Klaar voor gebruik: vreugde

Geplaatst op 11 januari, 2013 

Hoe heb ik het al die tijd niet kunnen zien? Al dat moeilijke en zware gedoe met emotionele wonden, heling en rouwen. En dan ook nog iets met gewonde zielen,

Al die tijd lag het te wachten, klaar voor gebruik: VREUGDE. Wat een kracht gaat daar vanuit zeg.

Jezelf erdoor laten overspoelen als een tsunami. Elke neiging om je ergens aan vast te klampen links laten liggen en voelen hoe je het innerlijk uitschreeuwt dat je zo blij bent dat je leeft.

Een fijn weekend allemaal. En dansen mensen.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , ,

Nieuwjaarswens 2013: rectificatie

Geplaatst op 3 januari, 2013 

Dit schreef ik 1 januari:

Wat ik je graag toewens in 2013 zijn prachtige verhalen. Verhalen over jezelf, verhalen over anderen en verhalen over het leven. Verhalen die vreugde brengen in de harten van iedereen die ermee in aanraking komt.

Dit maak ik ervan op 3 januari:

Wat ik je graag toewens in 2013 zijn prachtige gedachten. Gedachten over jezelf, gedachten over anderen en gedachten  over het leven. Gedachten die vreugde brengen in de harten van iedereen die ermee in aanraking komt.

Gedachten zijn ook verhalen. Met prachtige verhalen gedachten begint 2013 pas echt. Op 3 januari. Het wordt groots.

Bewaard onder Inspiratie | 4 Comments

Tags: , , , ,

Nieuwjaarswens 2013

Geplaatst op 1 januari, 2013 

Wat ik je graag toewens in 2013 zijn prachtige verhalen. Verhalen over jezelf, verhalen over anderen en verhalen over het leven. Verhalen die vreugde brengen in de harten van iedereen die ermee in aanraking komt.

Sterretje

 

Bewaard onder Fotobloggen | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Blij zonder omdat…

Geplaatst op 3 september, 2012 

Er was niets bijzonders of speciaals gebeurd, ik had geen lotto gewonnen en had ook geen tien miljoen blogbezoekers en toch voelde ik me ontzettend blij.

De blijdschap had geen externe gebeurtenis nodig, de blijdschap kwam van binnenuit. Misschien dat deze blijdschap daarom zo ontzettend fijn voelde, zo fijn zelfs dat ik geen zin had om naar bed te gaan want dan zou ik niet meer kunnen genieten van mijn blijdschap.

Bij krachtige gevoelens denk ik als eerste aan een flinke boosheid. Nu weet ik dat blijdschap net zo krachtig kan aanvoelen.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

Jezelf herkalibreren

Geplaatst op 6 augustus, 2012 

De derde dag van de motorvakantie belooft een hele warme en benauwde dag te worden.  Ik heb weinig zin om me met die warmte in een motorpak op te sluiten en besluit iets heel anders te gaan doen.

Gisteravond op het terras kwam het idee bij me op om met de bus naar Maastricht te gaan en daar lekker een dagje door de stad te slenteren. Een leuk idee maar ik bedacht een nog veel leuker idee: met de bus naar Aken. Maastricht heb ik al een aantel keren gezien maar Aken nog niet, daar ben ik alleen een paar keer met de motor doorheen gereden.

Naar Aken rijdt vier keer per uur een Nederlandse bus waar ik gewoon met de OV chipkaart kan betalen. Lekker handig. Reistijd Vaals – Aken centrum een kleine twintig minuten. Ik stap in Aken uit bij het centraal station en voel me er meteen thuis en op mijn gemak. Ik koop in de stationshal een lekker broodje en loop richting centrum. Dat is gemakkelijk te vinden dankzij de talloze bordjes naar de Dom en het stadhuis.

Als een toerist in tijdnood bezoek ik wat er maar te bezoeken valt. De Dom natuurlijk en ook de schatkamer van de Dom, het stadhuis en een stuk of vier andere indrukwekkende kerkgebouwen. Ik doe mijn best om twee dingen uit elkaar te houden: hoe ik me voel en welke oordelen ik heb.

Om maar met die oordelen te beginnen: met name bij de tentoonstelling van de schatten van de Dom bemerk ik een hoog Walt Disney gehalte. Veel goud en enorme gewaden uit tijden waar ik niet graag geleefd zou hebben. Het woord ‘macht’ komt bij me op. In het stadhuis  vallen de schilderijen me op, mannen die streng kijken. Waarschijnlijk zijn ze hun lach kwijtgeraakt tijdens de oorlogen die ze hebben gevoerd.

Maar hoe voel ik me daar? Ik voel me bruisend. Dit is een stad om verliefd op te worden en ik ben hard op weg dat te doen. In de Dom en in de andere kerken voel ik me vredig, als in een meditatie.

Ik begin ineens begrip te krijgen voor de angst waar ik eerder over schreef, dat die me toch wel mooi heeft geholpen me tegen pijn te beschermen. Angst als pleister. Het inzicht voelt liefdevol en is dat ook. Aken is aan het werk… Motorvakantie heeft altijd wel een spiritueel tintje gehad maar wat ik hier in Aken ervaar voelt als een soort van herkalibratie van mezelf.

Wat indruk op me maakt is een kerk waar op een prikbord allerlei briefjes hangen, volgeschreven met verzoekjes aan God. Het is van een kwetsbaarheid waar je niet onberoerd bij kunt blijven, of je nou gelooft of niet. Heel even komt het idee bij me op dit te fotograferen maar omdat er onder sommige briefjes namen staan besluit ik het niet te doen.

In één van de kerken is een tentoonstelling aan de gang: Memory of Colours. In mijn schriftje neem ik een tekst over die ik daar lees. Woord voor woord schrijf ik over zodat de woorden diep in me doordringen:

‘I dreamt of a rainbow built with the colours of men, tribes, cultures. The rainbow of a rare, diverse, precious, essential, yet fragile human nature. This Memory of colours, old as the wind, the sun and rain is a slow process. It is a story in progress that needs to be listened to, seen, protected and helped.’ – Jaime Ocampo-Rangel

Ik sta voor de foto van een indiaanse jongeman. Vanuit welke hoek ik de foto ook bekijk, zijn ogen blijven op mij gericht. Het oogcontact voelt bekrachtigend.

Dit uitstapje naar Aken is wat Julia Cameron in haar boek ‘The Artist’s Way’ het kunstenaarsafspraakje noemt,  een afspraakje met jezelf zonder anderen erbij om te doen wat je leuk vindt, iets wat je inspireert.

Ik denk terug aan mijn blogpost over waarom ik naar de aarde ben gekomen en een de reactie daarop van Petra Maartense:

‘To choose, to learn to choose to enjoy?’

Ik denk nu dat ze gelijk heeft al roept het woord ‘learn’ wat weerstand op omdat het voor mij zo gekoppeld is aan presteren (wat 20 jaar onderwijs met een mens kan doen…). Bedankt Petra.

Zittend op een terrasje zie ik hoe een bedelaar aan het werk is tegenover de ingang van de Dom (strategisch gekozen met al die mensen vol naastenliefde). Zijn hoofd naar beneden gericht sloft hij langzaam van mens tot mens. Ik kan niet horen welk verhaal hij vertelt maar ik zie wel dat zijn armen steeds een stukje de lucht ingaan en dat hij regelmatig zijn rechterhand op zijn hart legt. Soms krijgt hij wat, meestal niet. Soms krijgt hij wat van mensen die dat met zichtbare tegenzin doen. Als hij zo een aantal mensen heeft aangesproken sloft hij naar een steegje dat in het verlengde van mijn gezichtsveld ligt. Hij is het hoekje om en ik zie hoe zijn lichaam zich opricht en hoe zijn looppas versnelt. Ook dit is Aken. Deze bedelaar komt in zijn volgend leven vast terug als bankier of misschien was hij dat in zijn vorige leven.

Ik ga op tijd weer terug naar Vaals want ik heb er ’s avonds afgesproken bij mijn favoriete pizzeria: Bellissima van Sjaak en Thea Treffers waar je niet alleen je lichaam heerlijk voedt, maar waar je ook energetisch wordt gevoed.

Ik zit er samen lekker buiten op het terras samen met Jos Peschen en Brigitte van der Donk. Ik heb Jos en Brigitte vorig jaar tijdens de motorvakantie voor het eerst in real life ontmoet nadat ik Jos via Twitter had leren kennen.  Ik voel me bij deze mooie mensen veilig genoeg mijn angstervaring van twee dagen geleden te delen. Misschien was het de bedoeling dat je die tocht niet zou maken zegt Jos, misschien was het een waarschuwing omdat het die dag niet veilig was. Zou best kunnen, zo had ik het nog niet bekeken. Dat is het fijne van vrienden, dat ze je helpen dingen anders te bekijken.

Op een gegeven moment komt Sjaak er ook even bij zitten en maakt duidelijk waarom ik vind dat hij de ideale persoon is om jonge ondernemers te helpen en te begeleiden. Alleen al om hem even aan het woord te horen zou je hier pizza gaan eten.

Ik sluit dag drie af bovenop mijn slaapzak in plaats van erin. Het is nog steeds te warm. Midden in de nacht word ik wakker en voel dat het fris is geworden. Ik kruip lekker in mijn slaapzak.

Het maakt niet uit wat je als kind tekort bent gekomen. Je kunt het jezelf altijd alsnog geven, ook al herinnert het soms even aan pijn. Die pijn is oud, oud genoeg om de pleister eraf te trekken en de wond in de frisse lucht te laten genezen.

Bewaard onder Persoonlijk | 21 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Volgende pagina →