Alledaagse dingen met de potentie van een universum

Geplaatst op 27 juni, 2015 

Deze week was ik te gast op een netwerkbijeenkomst van het sociaal wijkteam en mocht daar in een pitch van twee minuten (veel te kort natuurlijk ) vertellen over wijkinitiatieven.

Na afloop vroeg iemand me hoe ik nu kijk naar de aannemers die twee jaar geleden voor een bouwproject bezit hadden genomen van een deel van de wijk en waar ik me een half jaar lang aan had geërgerd omdat ze zich niet gedroegen als goede gasten van de wijk.

Dat ik dankbaar voor ze ben. Zonder de irritatie van toen was ik misschien wel nooit in beweging gekomen om al die mooie en leuke dingen te doen die ik nu doe.

Irritatie, je denkt er niet aan dat je er echt wat aan kunt hebben, dat het een prikkel is om in beweging te komen. En als je die beweging dan eenmaal maakt, gaan tal van ’toevalligheden’ je een handje helpen.  Zo kwam ik toevallig deze tweet weer tegen:

https://twitter.com/SWT_Oosterhout/status/373024587761467392

Het was het begin van heel veel verandering:

Je staat er niet bij stil maar die alledaagse dingen als irritatie of een tweet hebben de potentie van een heel nieuw universum.

Lees ook: Er leeft en speelt veel meer in je wijk dan je denkt

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Avondje verbindend bestuur

Geplaatst op 26 juni, 2015 

Afgelopen woensdagavond vond de door de gemeente Oosterhout georganiseerde bijeenkomst over verbindend bestuur plaats. Gastheren en gastvrouwen waren de crew van Theek5. Om acht uur zat de panoramazaal vol: een aantal wethouders, raadsleden, ambtenaren, burgers en een presentatrice.

Van de inleiding heb ik alleen dit onthouden: In de democratie is de burger uiteindelijk de baas. Het woordje uiteindelijk mag van mij wel weg, dan klinkt ie nog krachtiger.

We gingen in groepen uiteen, iedereen kon kiezen uit het onderwerp burgerparticipatie (burgers die participeren in een initiatief van de gemeente) of overheidsparticipatie (de gemeente die participeert in een initiatief van de burgers). Elke groep kreeg een gespreksbegeleid(st)er mee.

Ik koos voor een groep overheidsparticipatie omdat ik benieuwd was naar de ervaringen van andere burgerinitiatieven en de ondersteuning daarbij vanuit de gemeente.

Uit de wijk Houthaven kwam een verhaal dat haast een kopie leek van wat ik blogde in ‘Ik mis de gemeente van een jaar geleden‘. Vorig jaar waren ze door één van de drie buurtbeheerders uitstekend en enthousiast geholpen en ondersteund bij de oprichting van een wijkteam. Dit jaar was het echter met de gemeente mis gegaan: ze kregen bijvoorbeeld geen toestemming van de gemeente om ergens in de wijk 30cm hoge stukken boomstam te plaatsen om de wijk mooier te maken omdat dit te gevaarlijk zou zijn, kinderen konden daar immers vanaf vallen.

Ook wij kregen in onze wijk Oosterheide in 2014 van alles voor elkaar samen met de gemeente, de ondersteuning was werkelijk prima. Dit jaar liep een initiatief om het bijenlint, bloemen voor de bijen, uit te rollen uit op een mislukking omdat de gemeente bang was voor klachten van omwonenden: Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers. en Wat valt er te leren van een mislukt burgerinitiatief.

Het verschil tussen de gemeente van een jaar geleden en de gemeente van nu is te groot om van toeval te spreken. Er is daar iets veranderd wat voor burgerinitiatieven frustrerend uitpakt. Succesvoorbeelden uit 2014 waren er volop. Uit analyse bleek dat die vooral te danken waren aan de rol van de drie buurtbeheerders. Die kregen dan ook volop mooie complimenten.

Om weer terug bij deze successen te komen werd ervoor gepleit deze buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden te geven. Maak ze tot accountmanagers van de wijken, zo werd opgemerkt. De buurtbeheerders weten wat er in de wijken speelt en, belangrijk, kennen de emoties die nu eenmaal bij burgerinitiatieven spelen. De buurtbeheerders zijn vaak erg enthousiast over burgerinitiatieven en het is daarom zo jammer als die initiatieven alsnog sneuvelen als de buurtbeheerders ze in de eigen organisatie inbrengen.

Kijk, dat vind ik lekker werken: successen delen, opsporen waar het beter kan en gebaseerd op eerdere succeservaringen een praktische oplossing bedenken.

Dat je met een burgerinitiatief niet altijd braaf de regeltjes moet willen volgen werd ook genoemd. Guerilla gardening bijvoorbeeld. Stoeptegeltje eruit en bloemen erin. Of een boomspiegel veranderen in een minituintje. Geen toestemming voor vragen maar gewoon doen.

Ja maar als iedereen dat gaat doen dan wordt het een zootje, kunnen mensen met een rolstoel er misschien niet maar langs……(vul zelf verder in). Die redenering hoor ik vaker: als iedereen dat gaat doen… Maar waarom zouden we ons zorgen maken over wat er misschien zou kunnen gebeuren als iedereen iets gaat doen? Gaat iedereen dit doen? Nee, natuurlijk niet. Kom op zeg.

Na deze gespreksronde was het weer centraal verzamelen in de panoramazaal. Wat bleek? De rol van de buurtbeheerders en de wens deze meer ruimte en bevoegdheden te geven was ook in de andere groepen ter sprake gekomen. Kijk, dan heb je een mooie rode draad te pakken. Een inkoppertje voor de gemeente hier werk van te maken en waar burgerinitiatieven meteen merkbaar profijt van zullen hebben.

Nadat alle gespreksbegeleid(st)ers een samenvatting hadden gegeven van de gesprekken in de verschillende groepen, gingen we weer uiteen voor een nieuwe ronde. Ik wilde dit keer aansluiten bij een groep burgerparticipatie om die wereld wat meer te verkennen.

Dat liep helaas mis. De gespreksbegeleidster had wat vellen papier op de grond liggen met notities en stelde de vraag: en wat zijn de benodigde actiepunten? Dit was geen nieuwe gespreksronde maar een vervolg op was hier eerder was besproken. Ik kom hier geen aansluiting mee vinden. Erg jammer.

Ook daarna was het weer centraal verzamelen en uitwisselen.

Ik kan terugkijken op een interessante en nuttige avond. Zo’n duidelijke rode draad als die van de rol van de buurtbeheerders is een geschenk om blij mee te zijn. Nog interessanter werd het toen ik tijdens het informeel napraten hoorde dat de afdeling waar de buurtbeheerders vroeger tot behoorden, was opgeheven en dat ze sinds een tijdje bij een andere afdeling zijn ondergebracht.

Wat zei ik: het verschil tussen de gemeente in 2014 en nu is te groot om van toeval te spreken. Het is dus ook geen toeval, er is een verklaring. Maar belangrijker: er is een oplossing.

Bewaard onder Mening | 3 Comments

Tags: , , , ,

Jezelf vermaken met jezelf

Geplaatst op 20 juni, 2015 

Ergens in april zag ik dat The Soft Moon zou spelen in Amsterdam en Eindhoven. Oosterhout is dan ineens een heel klein gat want je komt na zo’n optreden met het OV niet meer thuis.

Maar gelukkig handel ik dankzij verlangen wel eens impulsief en kocht ik in april een kaartje voor het optreden in Eindhoven tijdens het Psych Lab Festival.

Hartstikke leuk totdat 6 juni nadert. Het verlangen lijkt alweer vergeten en wat overheerst is het zoeken naar redenen om niet te gaan want laten we wel wezen, als The Soft Moon volgens het programma pas om 23:30 uur begint, hoe zorg ik er dan voor dat ik diezelfde nacht nog in mijn eigen bed eindig?

Als je jezelf ooit verveelt moet je eens kijken wat er zich in jezelf afspeelt. Man, wat is dat een bron van vermaak zeg. Innerlijke dialogen die nergens op slaan maar wel overtuigend overkomen, het is net politiek. De vraag is: trap je erin?

De weg uit het innerlijke en oneindige debat is dit: het oorspronkelijke verlangen. Plus, niet onbelangrijk, succesherinneringen. Want wacht even: hoe vaak heb ik dit soort dingen vroeger niet gedaan? Hey ja, dan reed ik met iemand mee naar huis, bleef ergens slapen of nam de volgende ochtend de eerste trein. Thuis komen doe je altijd.

En zo werd het een geweldige 6 juni waarop ik met de fiets naar Tilburg reed, verder met de trein naar Eindhoven, ’s nachts rond half twee weer met de trein naar Tilburg en van daaruit met de fiets naar huis.  ’s Nachts op de fiets met een geweldig optreden van The Soft Moon in je mik, ik kan het iedereen aanbevelen. En meteen weer een succesherinnering erbij, handig voor later.

 

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 4 Comments

Nee zeggen is makkelijk

Geplaatst op 16 juni, 2015 

Vorig jaar rond deze tijd ging het ook zo: net iets te druk.

Ja, logisch want sommige wijkactiviteiten zoals de buurtmoestuin en het bijenlint vragen in het voorjaar nu eenmaal meer tijd dan in de winter.

Maar dat is het niet.

Ik neem soms te weinig tijd om even een moment stil te staan bij de vraag of ik iets echt leuk vind of niet. Vind ik iets niet echt leuk, dan is NEE zeggen makkelijk.

Een weekje motorvakantie zal me goed doen. Daar zeg ik dan weer graag JA tegen.

Wat ook helpt is dit: The Subtle Art of Not Giving a F#ck

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: ,

De elektrische fietser als astronaut

Geplaatst op 13 juni, 2015 

Het was bij de koffie dat we het over elektrische fietsen hadden. Laatst haalde ik mijn fiets uit een fietsenstalling met zeven fietsen waarvan zes elektrische en de mijne. Daar hadden we het dus even over, bij de koffie.

Van astronauten die lange tijd in de ruimte zijn geweest en die weer terugkeren naar de aarde is bekend dat ze maar amper kunnen lopen. Gewichtloos als ze buiten onze dampkring zijn gebruiken ze hun spieren amper en wat je niet gebruikt, dat schakelt automatisch een paar tandjes terug. Opnieuw leren lopen dus.

Elektrische fietsers doen zo’n beetje hetzelfde. Ook die komen uiteindelijk tot de ontdekking dat wat ze fysiek niet gebruiken, terugschakelt.

NEE, niet mee eens, riep iemand verderop. De verdediging luidde als volgt: op mijn elektrische fiets trap ik net zo hard als vroeger op mijn gewone fiets want ik wil graag in conditie blijven maar ik ga alleen harder. Jullie zijn gewoon jaloers.

OK, dus je gaat harder, dan is bij gelijkblijvende krachtuitoefening op de pedalen de tijdsduur van deze krachtuitoefening korter. Je levert dus minder arbeid. En je wilt graag in conditie blijven? I rest my case.

Ik heb niks tegen elektrische fietsen. Geweldig die technologie voor mensen die anders helemaal niet meer zouden fietsen of die anders de auto zouden pakken. Maar die astronauten die makkelijk zonder elektrische trapondersteuning kunnen fietsen…

Goed weekend allemaal

Bewaard onder Mening | 8 Comments

De schietbaantest voor burgerinitiatieven

Geplaatst op 10 juni, 2015 

Op 24 juni organiseert mijn gemeente een bijeenkomst over verbindend bestuur.

Ik heb hier alvast een bijdrage over hoe als gemeente om te gaan met die systeem tartende burgerinitiatieven. De oplossing is: doe de schietbaantest. Deze test is bijzonder eenvoudig.

Stel als gemeente aan de initiatiefnemers de volgende vraag: gaan jullie midden in jullie wijk een schietbaan aanleggen?

Is het antwoord JA, trek dan als gemeente alle juridische lades open, volg alle denkbare procedures en neem daar gerust een jaar of wat de tijd voor.

Is het antwoord NEE, laat dan al die juridische lades dicht en bypass alle procedures door te zeggen: Ga het maar doen, ook al vinden wij het hier en daar een beetje eng. Ga het maar doen maar hou ons wel  af en toe op de hoogte.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

Bestuur de verbinding

Geplaatst op 5 juni, 2015 

Woensdagavond reed ik met de fiets richting park waar afgelopen weekend nog het Parkfeest werd gehouden. Objectief ben ik daar niet over en dat hoeft ook niet: ondanks alle regen heb ik van een geweldige zondag genoten met muziek, kletspraat, in een hangmat schommelen, lachen, broodjes hamburger, biertjes en vooral goed gezelschap van mensen waar ik graag mee samen ben.  Dus ja, regen, wat moet je daar dan mee? Niks!

Voor de organisatie pakte de zondag minder gezellig uit want door de regen bleef de opkomst en daarmee de inkomsten, flink achter op wat nodig is om financieel gezond af te sluiten. De dag erna, op maandag, spoelde het berichten dat het zeer onzeker is of we volgend jaar nog een Parkfeest hebben.

En zo was woensdagavond het terras van restaurant ‘de Vrijheid’, aan het park waar een paar dagen daarvoor nog flink was gefeest, de plek om het verhaal van de organisatie te horen, om vragen te stellen, om olie op het vuur van de moed te kieperen en om te doneren.

Op de fiets moest ik denken aan een uitnodiging die ik de dag ervoor van de gemeente had ontvangen voor een bijeenkomst over verbindend bestuur. Een avond praten zonder dat er echt iets wezenlijks verandert trekt me niet. Van de andere kant is het wel weer een kans om wel iets te laten gebeuren.

En met een hoofd vol vooroordelen over verbindend bestuur zag ik precies voor mijn neus hoe zoiets  kan werken:

Een organisatie met een probleem.
Komt daarmee meteen naar buiten.
Roept iedereen op naar het park te komen voor het verhaal en om te helpen.
Houdt een eerlijke, duidelijke en korte toespraak vanaf een heftruck.   

Dan is kwetsbaarheid lef. En dan heb je mij.

De bloggers van Ook van Wosterhout maakten een kort beeldverslag:

Verbindend bestuur, het trekt me niet zo, het klinkt me zo ambtelijk. Nee, dan de organisatie van het Parkfeest, wat zij deden, dat was een mooi voorbeeld van verbindend bestuur. Nee, beter nog, want zij deden was vooral aan het besturen van de verbinding.

Na de degradatie van NAC, ook op diezelfde verregende zondag, schreef Sjoerd Mossou in zijn column dat hij nu nog meer van NAC houdt. Het Parkfeest krijgt hetzelfde voor elkaar: we houden nu nog meer van het Parkfeest.

Help je mee het Parkfeest te steunen? En laten we afspreken dat we elkaar volgend jaar rond deze tijd weer treffen voor een geweldige nieuwe editie van het Parkfeest.

Oh ja, toch nog even de gemeente met verbindend bestuur. Kom die raadzaal eens uit en organiseer eens een raadsvergadering buiten. Op de markt bijvoorbeeld of in het park. Ja, kans op slecht weer maar so what? Wel eens een optreden gezien van een band die voor een vrijwel lege zaal speelt en besluit er extra tegenaan te knallen om de mensen die er wel zijn iets onvergetelijks mee te geven?  Dan ga je nog meer van zo’n band houden.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , , ,