Als ik sterf

Geplaatst op 31 juli, 2015 

Ze noemen zich speed painters en in een paar minuten tijd of korter nog, kwakken ze ogenschijnlijk willekeurig verf op een doek.

Tot het laatste moment heb je als kijker geen idee wat ze aan het doen zijn tot in de allerlaatste seconde de camera uitzoomt en de speed painter zijn kunstwerk een halve slag draait……….

Uitzoomen, anders kijken naar wat je al die tijd hebt gezien en je ziet het! Zomaar ineens.

Elke dag doe ik maar wat. Van de dag van vandaag kan ik nog wel soep koken maar al die andere dagen, weken, maanden en jaren, hoe zit het daarmee? Waarom waren sommige dagen zo licht en andere zo donker?

Uitzoomen en anders kijken, dat is wat er gebeurt als ik sterf, dan zie ik het geheel. Tot die tijd kwak ik nog wat verf op het doek, iedereen, inclusief mezelf, in verwarring achterlatend: WTF is die aan het doen?

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Al dat moois: fok it!

Geplaatst op 26 juli, 2015 

Je geeft die ene muur in je kamer een nieuwe fris kleurtje. Een paar uurtjes werken en na afloop kijk je met veel voeldoening naar het resultaat. Je staat op om even koffie te zetten en schrikt hoe vuil en lelijk die andere muren ineens lijken.

Dat is allemaal de schuld van die pas geschilderde muur: was die niet zo mooi en fris, dan viel het vuil op die andere muren ook niet zo op. Die muren die ineens zo vuil en lelijk lijken zijn een uitnodiging om deze ook eens te schilderen. Dat hoeft natuurlijk niet meteen, dat kan ook later. Iets moois inspireert tot meer moois en nog meer moois.

Zo maken we progressie. Zo werkt het.

Niet voor iedereen. Sommige mensen, niet alleen mensen maar ook bedrijven en organisaties, reageren allergisch op dat fris geschilderde muurtje. Doemt er ineens iets moois in hun omgeving op, gaan ze in verzet en proberen ze dat moois te bestrijden.

Zij zijn net als die andere muren die door dat frisse schilderwerk ineens zo vuil en lelijk lijken, aan de beurt om zichzelf, hun organisatie of hun leefomgeving ook eens flink onderhanden te nemen.

Ja goh, denken ze dan, dan moeten we aan de bak en dat betekent verandering en dat is allemaal lastig en vervelend en pijnlijk. Nee, weet je wat we doen, we nemen de korte route: Al dat moois, fok it!

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags: , ,

Guerilla gardening en guerilla maaien

Geplaatst op 22 juli, 2015 

Foto 1: zondag 19 juli 2015

Guerilla gardening (1)

Ik mocht er dit nog wel over Twitteren:

Foto 2: maandag 20 juli 2015

Guerilla gardening (2)

En ik had dat zaad nog wel expres tussen die betonblokken ingezaaid om het buiten het bereik van de maaimachine te houden. Het aangrenzende veld moet je weten, is zo’n plek waar de gemeente de heesters heeft geruimd om te besparen op de kosten voor groenonderhoud.

Er zou gras worden gezaaid want dat is volgens de mensen die er verstand van hebben goedkoper in onderhoud (alleen wel minder goed voor het milieu). Alleen: dat gras zijn ze volgens mij vergeten in te zaaien, misschien om het nog goedkoper te maken. Denk ik: laat die bloemetjes dan staan, is het extra goedkoop en voor ons mooier.

Maar misschien heeft de gemeente dit wel niet gedaan en is het een staaltje guerilla maaien geweest.

Lees ook: Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers

Bewaard onder Fotobloggen | 8 Comments

Tags: , , ,

Beslissinkjes: I love it

Geplaatst op 19 juli, 2015 

Tien jaar motorvakantie heeft me een overvloed aan moois gebracht, van prachtige landschappen en steden tot echte vriendschappen. Tien weken retraite want zo voelt motorvakantie. Nieuwe inzichten, verlangens en dromen die zich laten zien omdat daar ineens zoveel ruimte voor is.

Als je eens een week geen rekening hoeft te houden met anderen (dat doe je natuurlijk altijd wel een beetje als is het maar dat je ’s avonds even naar huis belt) weet je zeker dat er in die ruimte nieuwe dingen gaan ontstaan. Misschien niet diezelfde week al maar misschien weken of maanden later maar dan wel vanuit dat zaadje dat in die ene week was.

Naarmate die week vordert voel je weer wat je al die andere weken ook al hebt gevoeld: dat je weer een beetje extra verliefd bent op het leven dat je leeft. Je hoeft daar niet naar op zoek te gaan, het komt vanzelf. Je kunt dat gevoel niet vasthouden en dat hoeft ook niet, geloof gewoon dat het een proces in gang zet waarin die nieuwe verlangens en dromen bij je terugkeren maar dit keer als realiteit.

Ik ben dan ook erg dankbaar voor de motorvakanties. Voor de beslissing ooit op motorrijles te gaan. Het is maar een klein stapje om een rijschool te bellen en je aan te melden maar met wat een nasleep zeg! Maar wie weet heeft de conceptie voor al dat moois al veel eerder plaatsgevonden. Zo had ik als kind naast mijn bed een poster van Barry Sheene hangen. Barry wie? Barry Sheene!

Ik mag graag geloven dat het allemaal daar al is begonnen. Zoiets simpels als een poster naast je bed hangen en daar dan tientallen jaren later vruchten van plukken, zoveel dat je kunt blijven plukken.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , , ,

Kies desnoods een willekeurige richting

Geplaatst op 12 juli, 2015 

Maandag, de dag voordat de week echt heet zou worden. Misschien wel de enige verantwoorde dag om Vaals –> Trier –> Moezeldal –> Koblenz –> Vaals te rijden. De Koninginnenrit heb ik het wel eens genoemd omdat ie zo mooi is en best lang. Tijdens een warme dag betekent best lang ook best zwaar.

De fun zat hem dit keer in de staart. Als ik dan in Koblenz arriveer ben ik voor mijn gevoel al klaar maar dat is goed mis. Moet dan nog wel even terug naar Vaals. Ik rij zonder navigatie en stoppen om de kaart te checken doe ik alleen als het niet anders kan dus zodra ik een bordje Bonn zie ben ik in gedachten al bijna thuis. Stukje autobahn richting Bonn en zoals ik het me van de kaart herinner komt er dan ergens een afslag voor de richting Aken.

En ik ben onderweg naar Bonn. So far so good. Maar niet over de autobahn. Rechts van me zie ik de Rijn en voor me een binnendoorweggetje dwars door allerlei dorpjes. Maar wel richting Bonn. En dan rij ik ineens Bonn binnen. Dit was niet de bedoeling, helemaal niet de bedoeling. Het is er warm, het is er druk en ik wil hier meteen weg maar welke kant op?

Ik weet dat ik naar het westen moet rijden maar bordjes noord-oost-zuid-west bestaan niet. De aandrang zo snel mogelijk Bonn te verlaten is zo groot dat ik beslis het eerste het beste bordje te volgen richting een plaatsje dat ik niet ken. Misschien ga ik wel helemaal de verkeerde kant op maar alles beter dan de drukte van de grote stad.

Een half uurtje later sta ik in dat plaatsje. Dit is dan wel een moment om even te stoppen en de kaart te pakken. Er zijn twee mogelijkheden: ik ontdek dat ik in de juiste richting ben gereden of ik ontdek dat ik de verkeerde kant op ben gegaan. Kaart pakken, plaatsnaam opzoeken en…. opluchting! Ik zit nog steeds aan de zuidkant van Bonn en ben naar het westen gereden.

Ik stap weer op en rij verder. Niet veel later zie ik plaatsnamen die ik ken van vorige routes. Veel later dan verwacht kom ik weer op de camping.

Verdwalen, niet weten hoe verder, is in de hectiek van een wereld in chaos en transformatie, ja zelfs revolutie, bijna de orde van de dag. Gewoon een richting kiezen zonder te weten of het de juiste is maakt dat je de situatie weer de baas wordt. En van daaruit komt het goed, hoe dan ook. Soms met een omweg. Vergeet dan niet van het uitzicht te genieten.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

Als je vertraagt zie je meer

Geplaatst op 10 juli, 2015 

Als je motor rijdt zie je meer van de omgeving dan wanneer je in de auto zit. Je zit niet gevangen in een kooi maar zit open en bloot middenin het landschap waar je doorheen rijdt waardoor je zintuigen veel meer opvangen van wat daar te beleven is.

Op donderdag zou het zo heet worden dat ik geen zin had om op de motor te stappen en ook niet om me in de drukte van Aken te begeven. Wat dan? Dat stuk naar het Drielandenpunt kan ik wel dromen maar te voet legde ik deze weg nog nooit af. Wat als ik ’s morgens nou eens vanaf de camping naar dat Drielandenpunt wandel en daar op het terras ga ontbijten?

Als je gaat lopen neem je andere weggetjes en paadjes dan wanneer je met de auto of motor rijdt. Alleen daardoor al zie je ineens heel andere dingen dan wanneer je met de auto of motor naar dezelfde eindbestemming rijdt. Hoewel ik dat stuk naar het Drielandenpunt met de motor al vele tientalen keren heb gereden, ontdek ik er lopend een wandelpad naar boven. Dat wandelpad is wonderschoon en voert veel steiler dan de weg waarlangs ik al zo vaak was gereden naar het hoogste punt van Nederland. Door dit pad zit ik al binnen een uur bovenop de Vaalserberg aan de kersenvlaai en de koffie met een panorama uitzicht over de stad Aken.

Uitzicht vanaf Vaalserberg

Aken vanaf de Vaalserberg

Na nog meer koffie en ook een lunch vertrek ik weer naar beneden. Het wandelen bevalt me zo goed dat ik nog een stukje van de Mergelland route meepik. Bij het kasteel Vaalsbroek gaat die rechtsaf richting Holset maar ik ga daar rechtdoor weer omhoog de heuvel op naar het Vijlenerbos. Ook dit stuk ken ik, vanuit de andere richting en vanaf de motor, erg goed.

Maar lopend is echt alles anders en onderweg sta ik dan ook regelmatig stil om te genieten van het landschap dat ik meen al zo goed te kennen…. vanaf de motor ja maar niet lopend. Neem een iets ander weggetje of paadje omdat je te voet gaat in plaats met de motor of auto en je ziet zoveel meer. Te voet gaan betekent ook dat je veel langzamer gaat en dat je vertraagt en dat doet wat met je.

Onderweg moet ik denken aan mijn Tai Chi lerares. Tijdens de les wijst ze ons er vaak op om eens een andere plaats in de zaal in te nemen of om tijdens een vergadering op kantoor eens op een heel andere plek te gaan zitten. Kleine dingetjes veranderen en kijken wat het met je doet, kijken wat er gebeurt. Hier in Zuid-Limburg is dat amazing. Ga met aandacht naar je bewegingen door nog verder te vertragen, ook dat hoor ik haar in gedachten zeggen terwijl ik daar loop.  Het is hier één grote Tai Chi oefening die ik aan het beoefenen ben en I love it.

Het eerstvolgende terras is dat van Lodge7 en het uitzicht is verrukkelijk. In de verte zie ik de top van de Vaalserberg waar ik vandaan ben gekomen.

Uitzicht vanaf Vijlenerbos

De Vaalserberg gezien vanuit het Vijlenerbos

Het is niet uit te leggen maar elke keer als in in Zuid-Limburg ben voel ik hoe het me een beetje verandert als mens. Als ik op jacht ga naar die verandering gebeurt er niets maar als ik vertraag en geniet van al dat moois voel ik het gebeuren. En daarom, Vaals zo bedacht ik me, betekent Verliefd Als Alle Liefde Samen.

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Niet van nep te onderscheiden

Geplaatst op 8 juli, 2015 

Motorvakantie was heet, lekker heet. Naarmate ik ouder word kan ik steeds beter met hitte omgaan en er zelfs van genieten. Dus ja, vorige week was alleen wat het weer betreft al een tien.

Het neerploffen op gezellige en schaduwrijke terrasjes heb ik dan ook goed kunnen oefenen. Voor het personeel dat aan het werk is natuurlijk heel anders dan voor mij die daar alleen de toerist hoeft uit te hangen. Dan zie je wel eens iemand werken die er echt last van heeft. Ik vroeg haar ernaar. ‘Ik haat dit weer‘. Ja, mijn inschatting van haar was juist.

Terwijl ik iets kouds naar binnen werkte en wat ik mijn vakantiedagboekje schreef, gaf zij de plantjes water. Ook de plastic bloemen die op de tafeltje stonden. Ik ken die bloemen want ik had eerder in de week al gezien hoe een hommel al op een meter afstand van de bloemen rechtsomkeer maakte en ik had aan de blaadjes gevoeld. Zet dan toch echte neer dacht ik nog.

Maar OK, ze had flink last van de hitte en misschien is het water geven van plastic daar een symptoom van. Terwijl ze met het laatste tafeltje bezig was checkte ik het plastic op het mijne nog eens. Wat denk je? Niet van nep te onderscheiden!

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags:

Een vuile thuiskomst

Geplaatst op 7 juli, 2015 

Vergelijken leidt tot oordelen, dat herinner ik me nog van Geweldloze Communicatie. Zaterdag keerde ik terug in Oosterhout na een weekje te gast te zijn geweest in wat ik de mooiste gemeente van Nederland vind: Vaals.

Behalve door de prachtige ligging in het Zuid-Limburgse heuvellandschap en een aantal mooie vriendschappen, heeft Vaals deze uitverkiezing ook te danken aan het feit dat er zo weinig zwerfafval op straat ligt en dat openbaar groen zo goed is onderhouden met als extra vermelding de prachtige bakken en perkjes vol bloemen.

Vaals moet het vooral van het toerisme hebben en weet dat schone straten, mooi groen en kleurrijke bloemen mede het verschil kunnen maken tussen de toerist die graag nog een keer terug komt en de toerist die de volgende keer liever ergens anders heen gaat. Voor Vaals ben ik de toerist die er graag terug komt, inmiddels al vele jaren tijdens de jaarlijkse motorvakantie.

Net na Tilburg verlaat ik de snelweg om binnendoor via Rijen Oosterhout binnen te rijden. Wat een welkomst daar. Nog voordat je onder de A27 doorrijdt begroet het zwerfafval je daar al en een stukje verderop bij Winkelcentrum Zuiderhout is die begroeting niet veel anders. Vergelijken leidt tot oordelen, vooral met Vaals nog zo vers in de herinnering.

Volgens de Geweldloze Communicatie hebben oordelen een functie bij het herkennen en erkennen van de onderliggende onvervulde behoeften. Schoonheid is hier zo’n behoefte maar ook de behoefte aan zorg, zorg voor de openbare ruimte, en als ik dieper ga graven ontdek ik er vast nog een aantal. Verbinding, ja hey, die ook, verbinding met mijn eigen stad.

Ik zou graag een ambassadeur van mijn eigen stad willen zijn zoals ik dat van Vaals ben. Vraag me een mooie vakantiebestemming in eigen land en ik vraag je hoeveel redenen je nodig hebt om naar Vaals te gaan en ik geef je ze allemaal, hoeveel redenen je me ook vraagt.

Ik probeer me voor te stellen hoe het voor toeristen is om Oosterhout binnen te rijden. Vanwege de ligging van onder andere de Katjeskelder en camping het Haasje is de wijk Oosterheide voor veel toeristen de eerste kennismaking met de stad Oosterhout. Net als ik zaterdag worden ook deze toeristen van harte welkom geheten door plastic en blik op straat. En dan heb ik het nog niet over de kwaliteit van de groenvoorzieningen.

Net als veel andere steden wil ook Oosterhout meer bezoekers trekken en zo is het plan ontstaan om Oosterhout te profileren als, jawel, Willy Wonkastad. Willy Wonka, Sjakie en de chocoladefabriek, het is nooit mijn kopje thee geweest maar vooruit, laat ik even meegaan in deze gedachte. Willy Wonka heeft een wereldberoemde chocoladefabriek en weet je wat er bovenaan de gebodenlijst staat bij de bereiding van voedingsmiddelen? Hygiëne! Schoon dus.

Een schone stad, begin daar dan eens mee.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , , , , ,