Als ik sterf
Geplaatst op 31 juli, 2015
Ze noemen zich speed painters en in een paar minuten tijd of korter nog, kwakken ze ogenschijnlijk willekeurig verf op een doek.
Tot het laatste moment heb je als kijker geen idee wat ze aan het doen zijn tot in de allerlaatste seconde de camera uitzoomt en de speed painter zijn kunstwerk een halve slag draait……….
Uitzoomen, anders kijken naar wat je al die tijd hebt gezien en je ziet het! Zomaar ineens.
Elke dag doe ik maar wat. Van de dag van vandaag kan ik nog wel soep koken maar al die andere dagen, weken, maanden en jaren, hoe zit het daarmee? Waarom waren sommige dagen zo licht en andere zo donker?
Uitzoomen en anders kijken, dat is wat er gebeurt als ik sterf, dan zie ik het geheel. Tot die tijd kwak ik nog wat verf op het doek, iedereen, inclusief mezelf, in verwarring achterlatend: WTF is die aan het doen?
Bewaard onder Persoonlijk
Reacties
4 Reacties to “Als ik sterf”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Deze persoon weet precies wat hij doet, heeft geoefend, als een ware kunstenaar, of eerder vakman, weet hij precies welke lijnen hij moet zetten om het gewenste resultaat te krijgen. Dat staat in schril contrast met het leven, waarin je inderdaad je best doet, maar totaal geen overzicht hebt op het totaal plaatje wat je uiteindelijk achter zal laten.
@Daan: Ik vind het heerlijk het totaalplaatje niet te kennen, dat geeft me vrijheid en vertrouwen. Ik krijg soms te maken met gevolgen van kleine beslissingen van lang gelezen waarvan ik op dat moment onmogelijk kon overzien waar ze toe zouden leiden. Het niet weten, en vooral het toegeven, is heerlijk.
De kunstenaar weet wat hij doet – ik hou een dagboek bij en ik doe al sinds 1985 niet meer zomaar wat en dat tot de dag dat ik ten onder zal gaan.
De revue daarna is om het nog eens als film te bekijken en te toetsen of ik het er goed vanaf heb gebracht zoals ik dacht.
@Es: Tuurlijk, een dagboek kan zeker helpen om te reflecteren. En, dat is mijn ervaring ermee, het geeft me geen overzicht op het geheel en dat hoef ik ook niet te hebben. Dingen kunnen wonderlijk uitpakken als je op gevoel keuzes maakt zonder precies te weten waar deze toe leiden. Het is een beetje zoals op reis gaan en je neus achterna gaan zonder reisplan. Juist dan kom je op de mooiste plekjes.