Kies desnoods een willekeurige richting

Geplaatst op 12 juli, 2015 

Maandag, de dag voordat de week echt heet zou worden. Misschien wel de enige verantwoorde dag om Vaals –> Trier –> Moezeldal –> Koblenz –> Vaals te rijden. De Koninginnenrit heb ik het wel eens genoemd omdat ie zo mooi is en best lang. Tijdens een warme dag betekent best lang ook best zwaar.

De fun zat hem dit keer in de staart. Als ik dan in Koblenz arriveer ben ik voor mijn gevoel al klaar maar dat is goed mis. Moet dan nog wel even terug naar Vaals. Ik rij zonder navigatie en stoppen om de kaart te checken doe ik alleen als het niet anders kan dus zodra ik een bordje Bonn zie ben ik in gedachten al bijna thuis. Stukje autobahn richting Bonn en zoals ik het me van de kaart herinner komt er dan ergens een afslag voor de richting Aken.

En ik ben onderweg naar Bonn. So far so good. Maar niet over de autobahn. Rechts van me zie ik de Rijn en voor me een binnendoorweggetje dwars door allerlei dorpjes. Maar wel richting Bonn. En dan rij ik ineens Bonn binnen. Dit was niet de bedoeling, helemaal niet de bedoeling. Het is er warm, het is er druk en ik wil hier meteen weg maar welke kant op?

Ik weet dat ik naar het westen moet rijden maar bordjes noord-oost-zuid-west bestaan niet. De aandrang zo snel mogelijk Bonn te verlaten is zo groot dat ik beslis het eerste het beste bordje te volgen richting een plaatsje dat ik niet ken. Misschien ga ik wel helemaal de verkeerde kant op maar alles beter dan de drukte van de grote stad.

Een half uurtje later sta ik in dat plaatsje. Dit is dan wel een moment om even te stoppen en de kaart te pakken. Er zijn twee mogelijkheden: ik ontdek dat ik in de juiste richting ben gereden of ik ontdek dat ik de verkeerde kant op ben gegaan. Kaart pakken, plaatsnaam opzoeken en…. opluchting! Ik zit nog steeds aan de zuidkant van Bonn en ben naar het westen gereden.

Ik stap weer op en rij verder. Niet veel later zie ik plaatsnamen die ik ken van vorige routes. Veel later dan verwacht kom ik weer op de camping.

Verdwalen, niet weten hoe verder, is in de hectiek van een wereld in chaos en transformatie, ja zelfs revolutie, bijna de orde van de dag. Gewoon een richting kiezen zonder te weten of het de juiste is maakt dat je de situatie weer de baas wordt. En van daaruit komt het goed, hoe dan ook. Soms met een omweg. Vergeet dan niet van het uitzicht te genieten.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

Volg je hart en je verdwaalt vanzelf

Geplaatst op 3 augustus, 2012 

Aankomst op de camping is altijd weer een confrontatie met het vervelende werk van een jaar geleden: het afbreken, inpakken, naar huis rijden, schoonmaken en opruimen.

Een kampeervakantie vraagt altijd flink wat nazorg maar als je een jaar later op de camping staat en alles uitpakt en ziet dat alles netjes schoon en compleet is en direct gereed voor gebruik, dan ben je blij dat je al dat vervelende werk hebt gedaan.

Soms komt de voldoening van wat je doet pas een jaar later. Ik probeer daaraan te denken als het moment van afbreken, inpakken, naar huis rijden, schoonmaken en opruimen weer is aangebroken

Terwijl ik de tent opzet zijn een stukje verderop op het veld een man en een vrouw bezig hun tent in te pakken. De man komt naar me toe en zegt: ‘Here you have a douchemuntje….’ Ik moet lachen, niet omdat hij me in het Engels aanspreekt maar vanwege ‘douchemuntje’. Ik bedank hem in het Engels en daarna in het Nederlands en er ontstaat een gesprek.

Ze willen met de fiets door de Duitse Eifel trekken en meteen raad ik ze een tocht langs het Moezeldal aan tussen Trier en Koblenz. ‘Ja, daar willen we heen’ zegt de man en ik pak een gedetailleerde kaart uit mijn tas. Terwijl we een geschikte fietsroute zoeken, wens ik hem bij wijze van grap toe om ook vooral lekker te verdwalen. Hij vat het serieus op: ‘Jaaaaaa, verdwalen’ en hij kijkt erbij zoals alleen een echte avonturier dat doet.

‘Volg je hart’ zegt de vrouw. ‘En dan verdwaal je vanzelf’ flap ik eruit. Ik moet er zelf om lachen: volg je hart en je verdwaalt vanzelf.

Ik draag deze woorden op aan iedereen die ergens terecht is gekomen en niet weet hoe, aan iedereen die ergens is maar niet precies weet waar, aan iedereen die verder wil maar niet weet waarheen. Jullie zijn verdwaald omdat jullie je hart hebben gevolgd. Dat is niet erg, dat is prachtig. Voor wat jullie doen bestaat geen routekaart. Ga verder met jullie hart te volgen, ga verder met verdwalen en hou ons op de hoogte.

Bewaard onder Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , ,