Opkrabbelmuziek (2)

Geplaatst op 16 december, 2011 

Muziek kan wel eens net dat vonkje brengen dat nodig is om jezelf weer een stukje verder uit de shit te werken, om jezelf net als Baron von Münchhausen bij de lusjes aan je schoenen of laarzen vast te pakken en jezelf letterlijk omhoog te trekken. Opkrabbelen is best zwaar werk en men neme dus pittige opkrabbelmuziek.

We’ ve all been sorry, we’ve all been hurt
But how we survive is what makes us who we are

Rise against – Survive

Karin Ramaker, schrijfster van het boek ‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan’, schreef hierover ook een blogpost: Waarom liedjes helpen bij het Opkrabbelen.

Lees ook: Opkrabbelmuziek

Bewaard onder Boeken, Muziek | Reageer

Tags: ,

Opkrabbelmuziek

Geplaatst op 5 december, 2011 

Met het verschijnen van Karin Ramaker’s boek ‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan’ denk ik ineens aan opkrabbelmuziek, muziek die tot steun is na het op je bek gaan, muziek die herinnert aan het opkrabbelen.

Dan denk ik aan The Sound: Winning

Het is een nummer met twee verschillende gezichten. Het eerste is dat van de tekst, een tekst over opkrabbelen. Het tweede is dat van de muziek, muziek die meer een sfeer neerzet van ‘When you’re on the bottom’ dan van ‘Crawl back to the top’.

Het is misschien juist daarom dat ik ‘Winning’ zo mooi vind. Niet allen brengt het herinneringen naar boven, ook maakt het weer helder dat als het opkrabbelen begint, het verdriet niet ineens voorbij is. Meestal begint het dan pas.

Bewaard onder Boeken, Muziek | 2 Comments

Tags: ,

Vier vragen aan een opkrabbelaar

Geplaatst op 2 december, 2011 

Het was ergens in februari dat ik via Twitter las dat Karin Ramaker op zoek was naar meeschrijvers voor haar boek ‘Opkrabbelen’.

Een maand of tien later is haar boek ‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan‘ vandaag een feit.

In een aantal blogposts wil Karin alle meeschrijvers voorstellen. Gisteren was het aan mij om te antwoorden op:

  1. Wat zijn de eerste 3 woorden die in je opkomen die jezelf omschrijven?
  2. Wat bewoog je mee te doen met het boek Opkrabbelen en wat was je doel?
  3. Hoe omschrijf jij een valmoment?
  4. Heb je een goeie tip? (out of the blue?)

Een leuke uitdaging voor een doorgewinterde opkrabbelaar 🙂

Mijn antwoorden kun je lezen op Karin’s blog.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Rijk leven

Geplaatst op 21 november, 2011 

Dankzij een initiatief van Karin Ramaker zijn er een aantal prachtige lijstjes te bewonderen met hoogte- en dieptepunten uit het leven van verschillende bloggers:

Karin Ramaker:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die je hebt gedaan
Nog meer gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Katja Linders:
25 Gekke, mooie, idiote, stomme dingen die je hebt gedaan

Maaike van Dijk:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Peter de Kock:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan
Nog meer gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

Zaterdagmiddag was ik op een reünie van mijn oude tai chi groep die drie en een half jaar ophield te bestaan. We trainden jaren samen en deelden al die jaren ook aardig was lief en leed met elkaar. Zaterdag vertelden we elkaar de verhalen over wat we hadden meegemaakt sinds we als groep uit elkaar gingen.

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

Zaterdagavond was ik in Breda voor een avondje dansen op nostalgische new wave uit de jaren 80. Muziek die allerlei herinneringen naar boven bracht. Ik sprak er iemand die ik meer dan tien jaar niet had gezien. Ook dat bracht weer allerlei herinneringen naar boven, herinneringen aan vriendschappen waarvan sommige nog bestaan en andere niet meer. Herinneringen ook aan momenten die gemakkelijk weer een nieuw lijstje kunnen vormen van gekke, mooie, idiote en stomme dingen.

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

 

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Creatief op je bek gaan

Geplaatst op 10 november, 2011 

Deze week verscheen het tweede promofilmpje voor het boek ‘Opkrabbelen – nadat je op je bek bent gegaan‘ van Karin Ramaker. Het filmpje gaat over hoe creativiteit kan helpen als je wilt opkrabbelen.

Ik vroeg me na het bekijken van het filmpje zomaar voor de grap af of creativiteit ook een rol speelt bij het op je bek gaan.

Lang geleden was ik op de fiets onderweg naar het wekelijkse zondagmiddagafspraakje met wat vrienden. Onderweg kwam ik haar tegen. We stopten en maakten een praatje en ik werd al snel overdonderd toen ik merkte dat ze precies die dingen leuk vond die ik ook leuk vond. Maar als zij alles leuk vond wat ik leuk vond, dan vond ik dus alles leuk wat zij leuk vond. En dat betekende dat zij mij leuk vond en ik haar…

Toen ik een half uur later dan afgesproken op het vriendenafspraakje arriveerde, zei ik dat ik onderweg een ontmoeting had gehad die mijn leven zou veranderen.

Die ontmoeting heeft mijn leven inderdaad veranderd en, achteraf gezien, precies in de richting die ik wilde. Maar ook precies op de manier die ik niet wilde. Een jaar na dat gesprekje was ik emotioneel bont en blauw en kon ik aan de slag. Met mezelf wel te verstaan.

Misschien is alles op één of andere manier een expressie van creativiteit. Dus ook het op je bek gaan. Het is een ander scenario dan het scenario van weer opkrabbelen maar beide scenario’s staan werkelijk strak van de creativiteit. Alleen kun je dat meestal later pas zien, heel veel later.

Opkrabbelen gesprek (1) from Marco Raaphorst on Vimeo.

Credits: het promofilmpje is gemaakt door Marco Raaphorst.  De gesprekleidster is Karin Ramaker andere twee meeschrijvers uit de video zijn Marieke Sweens en Katja Linders.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Op je bek gaan en weer opkrabbelen

Geplaatst op 27 oktober, 2011 

opkrabbelen teaser from Marco Raaphorst on Vimeo.

Ja, ik ben wel eens op mijn bek gegaan. Meerdere keren zelfs in letterlijke en figuurlijke zin. Op onze bek gaan doen we individueel en, als ik de berichten zou geloven over de wereldwijde crisis, collectief.

Op je bek gaan leidt, als je een beetje van jezelf houdt en om jezelf geeft, een rouwproces in. Een ander woord voor dit rouwproces is opkrabbelen. Opkrabbelen betekent niet dat je weer opstaat en net doet alsof er niets is gebeurd. Voor werkelijk opkrabbelen is heel wat meer moed nodig, de moed om door een rouwproces te gaan.

Op je bek gaan geeft helderheid over wat je te doen staat: opkrabbelen.

Volgende maand komt het boek ‘Opkrabbelen‘ uit van Karin Ramaker. Ik ben er zelf ook reuze benieuwd naar.

Credits: de ’teaser-video’ is gemaakt door Marco Raaphorst. De andere twee meeschrijvers uit de video vind je hier: Marieke Sweens en Katja Linders.

Lees ook: Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , ,

Angst om in jezelf te laten kijken

Geplaatst op 17 oktober, 2011 

Michael Minneboo, Marco Raaphorst en Karin Ramaker blogden er al eerder over: bloggen met je billen bloot, jezelf kwetsbaar opstellen en laten zien wie je bent.

Blogs waarin de blogger zichzelf kwetsbaar opstelt en zijn/haar menselijkheid deelt, zijn blogs die ik het liefste lees en die me het meest raken en beroeren. Het zijn blogs waar ik me in kan herkennen, kan spiegelen. Blogs waar ik lezend een stukje van mezelf heel door dat ene schaduwkantje dat die ander ook heeft, te herkennen, erkennen en accepteren.

Er zijn heel wat redenen te bedenken om jezelf in je blogs juist niet kwetsbaar op te stellen, om jezelf niet te laten zien of om alleen een heel beperkt stukje van jezelf te laten zien en dat uit te vergroten. Personal branding heet dat dan.

Wat voor mij soms doorklinkt in discussies hierover, is de angst om te worden afgewezen als anderen lezen wie we werkelijk zijn. Het Engelse woord voor intimiteit, intimacy, kun je lezen als INTO-ME-SEE. Angst voor intimiteit is de angst om in jezelf te laten kijken.

Soms wordt deze angst begrijpelijk, logisch en rationeel verpakt in zakelijke argumenten. Ik kan me die argumenten soms voorstellen en tegelijkertijd mis ik in de zakelijke wereld het persoonlijke, het menselijke, het kwetsbare.

Als we in een wereld zouden leven waar iedereen bewust en integer genoeg is, een wereld waar we kunnen zijn en laten zien wie we zijn, zonder te worden afgewezen of ‘gestraft’, zouden blogs dan nog steeds zakelijk en onpersoonlijk zijn?

Lees ook:

Bewaard onder Bloggen, Mening | 6 Comments

Tags: , , , , , , ,

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt

Geplaatst op 10 oktober, 2011 

Afgelopen vrijdag waren Karin Ramaker, Marco Raaphorst, Katja Linders, Marieke Sweens, Heide Goris en ik te gast bij Seat2Meet in Utrecht om te praten over ‘Opkrabbelen – nadat je op je bek bent gegaan’, het boek van Karin dat in November verschijnt.

Ongeveer een half jaar geleden vroeg Karin wie er zin had om mee te schrijven aan haar boek. Katja, Marieke, Heide, ik en nog twee andere meeschrijvers die er vrijdag helaas niet bij konden zijn, besloten mee te doen. Regelmatig stuurde Karin ons een aantal vragen toe (heb ik je al eens verteld dat Karin hele prikkelende vragen kan stellen? Nee? Nou, dat kan ze!) die wij dan beantwoordden als materiaal voor haar boek.

Vrijdag kwamen we samen voor een gesprek over op je bek gaan en weer opkrabbelen, een gesprek dat door Marco tot een video wordt verbouwd en die later via Karin’s blog wordt gepubliceerd.

Falen en op je bek gaan lijkt nog steeds in de taboehoek te zitten. Het glas is toch halfvol en dan praat je toch over de dingen die goed gaan, over de successen en niet over het halflege glas, de dingen die niet goed gaan of, erger nog, waar je zwaar faalt? Nee dus.

Marco gaf een treffend voorbeeld:

Als je op een verjaardag vertelt dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad en goed weer hebt gehad en zo, dan luistert er geen hond. Maar als je begint met dat je koffers zijn kwijtgeraakt, het hotel zwaar waardeloos was en het eten een ramp, dan hangt iedereen aan je lippen.

Hoe komt dat? Op weg naar huis bedacht ik me dat verhalen over falen en mislukken, verhalen over op je bek gaan en weer opkrabbelen, het meest menselijke in ons naar boven halen: empathie.

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt, is waar iedereen zich in kan herkennen. Mits wel het val- en faalgedeelte van het verhaal wordt gedeeld en niet alleen het opsta- en succesgedeelte.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →