Robert Burney vertelt over de dans van gewonde zielen

Geplaatst op 30 augustus, 2012 

Robert Burney, schrijver van het boek ‘Codependence-De-Dans-van-Gewonde-Zielen‘ heeft een aantal korte filmpjes gemaakt waarin hij vertelt over een aantal onderwerpen uit zijn boek zoals codependency, angst, positieve affirmaties, het helingsproces, relaties en liefde.

Zijn werk heeft de afgelopen tien jaar veel voor mij betekend en doet dat nu nog. Ik ben dan ook bijzonder dankbaar voor deze menselijke engel en zijn werk.

Bewaard onder Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , , , ,

Weer verliefd op een oude liefde

Geplaatst op 8 augustus, 2012 

Over de vierde, vijfde en zesde dag van mijn motorvakantie kan ik kort zijn: ik ben in Aken geweest en Aken was in mij. Als je verliefd bent wil je elkaar graag zien en dat had ik dus met Aken. Vanwege de warmte maakte ik ’s morgens een paar mooie motortochtjes door Zuid Limburg en door de Duitse Eifel. ’s Middags pakte ik dan de bus naar Aken.

Aken herinnert me eraan om één dag tegelijk te leven, de dag van vandaag, en om gisteren achter me te laten en morgen voor me. Wat brengt dat een rust. Ik hoef even niks meer met plannen en ambities waar ik nu toch niks mee kan en met de teleurstellingen over dingen die zo anders zijn gelopen dan gehoopt hoef ik nu ook niks.

Ik denk aan mijn schooltijd en dat ik daar wel eens over klaag er alleen maar zinloze dingen te hebben geleerd. Maar ik ben blij dat ik me hier met mijn middelbare school Duits verstaanbaar kan maken en dat ik anderen kan verstaan en teksten kan lezen. Ik hoef niet de lompe toerist te zijn die in een kapel waar duidelijk staat aangegeven dat het voor gebed en stilte is en niet voor bezichtiging, luidruchtig om zich heen fotografeert omdat hij geen Duits kan lezen.

Uren loop ik door de stad, door het centrum dat gedomineerd wordt door de toeristen, door het winkelgebied dat net zo goed de Kalverstraat kan zijn door en het gebied daarbuiten waar kleine vage pakjes en geld snel van eigenaar wisselen en waar grote flessen bier worden gedronken.

Bij de Dom staat een straatmuzikant te spelen. Ik ga er even voor zitten en hoor hoe hij ‘Like a Hurricane’ speelt van Neil Young, ‘Message in a Bottle’ van the Police en ‘Imagine’ van John Lennon. Zijn gitaarspel is niet bijzonder en zijn zang ook niet maar hij valt op: hij zingt en speelt vanuit zijn hart. Hem geef je met plezier, een bedelaar vanuit schuld.

Een moment stel ik me voor hoe het op die mooie pleinen bij de Dom en het stadhuis was tijdens de tweede wereldoorlog. Doodeng. Ik druk de beelden snel weg.

Op het terras kennen ze me al. Ik drink er een Pott Kaffee, soms twee. Ik lees en schrijf er en kijk veel om me heen.  Het is op dit terras dat ik de titel voor deze blogpost bedenk: weer verliefd op een oude liefde. Dat zal vast veel lezers trekken 🙂 Maar het is waar: met oude liefde bedoel ik het leven. Motorvakantie is voor mij weer verliefd worden op het leven, er weer vertrouwen in hebben en ervan genieten. Steeds één dag tegelijk.

In mijn Twitter bio staat dat ik bloggend door het alledaagse zwerf om vriendschap te sluiten met het leven en ook om er af en toe een beetje ruzie mee te maken. Ruzie heb ik gemaakt, nu is het weer tijd voor vriendschap.

Ik lees er veel in het boek dat ik van Henny Bos heb gekregen over het helen van trauma en begin te begrijpen waarom dankbaarheid soms niet werkt, waarom het soms zelfs ongepast is. Dankbaar zijn voor bijvoorbeeld het trauma van je kindertijd is verraad tegen je innerlijke kind, het nog een trap na geven. Passender is dan dankbaar zijn voor alle gereedschappen die je hebt te helen.

Als het tijd is om afscheid te nemen van Aken, doe ik nog een laatste rondje en nog één en nog één. Ik kan hier niet weg. Als het de laatste dag van de vakantie regent ga ik weer naar Aken, is het droog dan zoek ik een blogvriend op in Kerkrade. De droefheid van afscheid nemen laat zich voelen. Hoe zal het verder gaan met alles wat ik hier heb gevoeld en ervaren, hoe gaat het verder met alle nieuwe inzichten? De antwoorden liggen in mij en ik ben klaar voor ze te leren kennen. Aken heeft me er klaar voor gemaakt, steeds één dag tegelijk. Zo werkt Aken. Zo werkt de liefde.

Bewaard onder Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , , , , , , ,

We gaan allemaal vreemd deel 2

Geplaatst op 8 mei, 2012 

Vervolg op het eerste deel van ‘We gaan allemaal vreemd‘ over de serie ‘Verslaafd aan Liefde’ van Jan Geurtz.

Verslaafd aan Liefde deel 3
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 3:

We denken dat als we ons niet beter voordoen dan we zijn, anderen zien dat we stom, slap of slecht zijn. Het grappige is dat als je dit systeem doorkrijgt en wat minder je best doet om te imponeren, dat je eigenlijk veel aardiger wordt. Ga maar na bij mensen in je omgeving, wie vind je leuker: iemand die alsmaar loopt te imponeren of iemand die zich onzeker voelt en dat gewoon kan laten zien? Bij iemand die zijn/haar onzekerheid laat zien, voel je je prettiger. Imponeren nodigt uit tot imponeren.

De meeste mensen leven met het idee dat er van binnen iets heel beangstigends zit: eenzaamheid, een gevoel van behoeftigheid, van klein, mislukt, waardeloos, stom, slap, slecht. We denken dat we dat werkelijk zijn en dat willen we niet en dan gaan we wegrennen en onszelf uitsloven om in de wereld succes te hebben, liefde en erkenning en geld. En daar kun je dan een heel leven mee bezig zijn en altijd bang blijven voor die eenzaamheid.

Als we naar onszelf kijken op de momenten waarop je eventjes niet kunt vermijden om naar jezelf te kijken, dan zien we iets dat niet leuk is en voel je je ongemakkelijk met jezelf. Dat is heel vervelend en onmiddellijk ga je dingen zoeken om weer van jezelf af te komen, om weer afgeleid te worden van jezelf. En dat hele systeem houdt zichzelf in stand. Het is de basis van alle verslavingen. De ultieme verslaving is de verslaving aan afleiding van jezelf. En dat is zonde want dat hele beangstigende, ongemakkelijke en behoeftige zelf is maar een soort illusoir laagje over iets dat bijzonder leuk, mooi, prachtig, liefdevol, sterk en heerlijk is. Al die dingen die we zo prettig vinden om te ervaren bij anderen zitten allemaal al in ons. En daar kun je contact mee leggen en daar steeds meer in verblijven.

Je ziet vaak spirituele mensen een soort nieuw ego ontwikkelen wat dan spiritueel correct is: ik mag niet meer afhankelijk zijn, ik mag niet meer bang zijn. En daar weer een soort ideale vorm creëren waar ze dan aan moeten voldoen. Maar dat is het ene beeld voor het andere verruilen. Het is nog steeds niet kijken naar wie en wat je werkelijk bent.

Verslaafd aan Liefde deel 4
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 4:

Heel dit systeem van afhankelijkheid en relatiezucht is in zekere zin gebaseerd op een illusie. Namelijk de illusie dat we dat nodig hebben om ons goed te voelen en dat we ons anders eenzaam en mislukt voelen. Dat is een illusie en een illusie is te doorzien.

Je kunt beginnen met elke dag 5 minuten te mediteren en de geest naar zichzelf te laten kijken. Na een paar weken verandert er al iets, alsof een klein hoekje van je geest blijft glimlachen terwijl the shit happens. En dat hoekje wordt steeds groter en ruimer.

En je gewone dagelijkse kippendrift om alsmaar bezig te zijn met afleiding, die wordt niet meteen kleiner maar de ruimte eromheen wordt steeds groter. Een deel van jou ziet jezelf bezig met al die steeds minder belangrijke dingen. Geleidelijk aan worden die dingen vanzelf ook wat rustiger. Het is niet perse dat je moet kalmeren want dat is ook weer een soort forceren van een ander gedrag. Blijf maar doorgaan met wat je doet en oefen ondertussen steeds beter in kijken. Wordt steeds meer de kijker in plaats van de kippendrifter. En dat verandert geleidelijk aan maar wel meteen nadat je ermee begint.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 9 Comments

Tags: , , , , ,

We gaan allemaal vreemd

Geplaatst op 7 mei, 2012 

In de prachtige serie ‘Verslaafd aan Liefde’ vertelt Jan Geurtz over liefde, relaties en afhankelijkheid, over vreemd gaan en dat je een ander niet bezit. Een serie die voor mij onderdeel is van de basiskennis van het mens-zijn.

‘We gaan allemaal vreemd’ heb ik als titel van deze blogpost gekozen omdat we, althans dat is wat ik uit deze serie heb gehaald’ allemaal vreemd gaan in de zin van dat we vervreemd zijn van onszelf. Kijk, luister en oordeel zelf.

Verslaafd aan Liefde deel 1
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 1:

De vergissing die mensen met verliefdheid maken is denken dat het die ander is die dat gevoel levert maar het is het contact met je natuurlijke staat waardoor alles gaat stromen. Ze herkennen niet dat bruisende, dat stromende, als hun eigendom. Ze denken dat het de ander is die dat opwekt en worden afhankelijk van die ander om af en toe dat gevoel terug te hebben.

Hoe meer ze zich vastklampen aan die ander om dat gevoel veilig te stellen, hoe meer dat gevoel verdwijnt. Na een aantal jaren relatie zie je dat het hele systeem veranderd is en dat wat aanvankelijk liefde of verliefdheid was, steeds meer veiligheid is geworden. Je wordt volkomen afhankelijk van elkaar voor je geluk.

Samen zijn is geven in plaats van nodig hebben. Het basisgevoel in een spirituele relatie is dat je geen enkel recht hebt op die ander.

Mensen gaan over tot zelfamputatie om die ander maar niet bang te maken.  In plaats van een deel van jezelf amputeren en jezelf tot een half mens te maken en dan een partner te zoeken die hetzelfde doet en waarmee je samen weer een compleet mens probeert te maken, kun je beter trouw zijn aan jezelf, zelf verantwoordelijk zijn voor je doen en laten in plaats van verantwoording schuldig zijn aan een ander.

Trouwen is een veiligheidsceremonie in plaats van als liefdesceremonie. Hoe veiliger het wordt, hoe minder leuk het is.

Verslaafd aan Liefde deel 2
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 2:

Een spirituele huwelijksceremonie zou een ceremonie zijn waarbij je elkaar belooft om trouw te blijven aan jezelf , dat je geen dingen zult doen om de ander te pleasen, dat je altijd eerlijk bent tegen de ander, dat je altijd bij jezelf zult raadplegen of wat je aan het doen bent of wilt doen bij je past, dat je altijd goed zult zijn voor jezelf, dat je zult proberen jezelf niet af te wijzen of destructief te zijn naar jezelf. Wat een geschenk geef je dan aan iemand. Dan heb je zoveel te bieden als je bij jezelf blijft.

Je kunt ook op elkaars knoppen drukken maar dat zijn dan jouw knoppen, jouw verantwoordelijkheid, jouw gevoel van bedreiging of van angst en jij bent degene die daar iets mee kan.

Leer door middel van meditatie om de geest die normaal helemaal gericht is op die ander, op het verkrijgen van liefde, erkenning, veiligheid en succes en geld, leer die geest naar zichzelf te kijken en zijn eigen oorsprong en  essentie te herkennen. En die essentie is al liefde is, overvloed, helderheid en een soort samen zijn is daar permanent al in  aanwezig. Dit doet tegelijkertijd de enorme behoeftigheid aan andere mensen om je niet eenzaam te voelen, verdwijnen.

In een symbiose waar twee halve mensen samen zijn vergroeid en samen een soort van eenheid in stand houden, stroomt het steeds minder, is steeds minder liefde, steeds minder vreugde, steeds minder geluk. Geluk is vervangen door veiligheid. Wat ook nog eens een schijnveiligheid is waar je al je geluk en autonomie voor opgeeft.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Daarboven oordelen ze ook

Geplaatst op 1 mei, 2012 

Je kunt mij uit de naam van ‘onvoorwaardelijke liefde’ een channeling uit hogere sferen voorschotelen maar als ik daarin hoor  dat er bij herhaling stevig geoordeeld wordt over eigenschappen die nou eenmaal zo kenmerkend zijn voor ons mens-zijn, dan voelt dat voor mij niet als liefde maar als oordelen. En daarvan hebben we op aarde al genoeg.

Ik kan er trouwens best om lachen als ze ons vanuit dimensies waar alleen maar liefde bestaat, vertellen dat we bijvoorbeeld moeten stoppen met over onszelf en over elkaar te oordelen. Dan is het net of ze daarboven een niet al te beste basistraining ‘Geweldloze Communicatie’ achter de rug hebben. Deelnemers aan zo’n training roepen ook op te stoppen met oordelen en zonder dat ze het zelf in de gaten hebben, oordelen ze er vrolijk op los over de oordelen van een ander. Je kunt zulke mensen het beste een jaartje links laten liggen tot ze weer een beetje bij bewustzijn zijn gekomen.

Op oordelen uit hogere sferen zich ik echt niet te wachten maar misschien hebben ze daarboven niks beters te doen.

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 8 Comments

Tags: , , , ,

Verliefd op het leven

Geplaatst op 9 april, 2012 

Ik schrijf niet zo vaak over films en zie er meestal een beetje tegenop om het verhaal samen te vatten. Want hoe mooi en meeslepend het verhaal ook is, het meest bijzondere van een mooie film zijn de gevoelens die de film oproept.  En die gevoelens komen niet echt uit de verf met een samenvatting van het verhaal.

Vrijdagavond laat zag ik de prachtige en ontroerende film  ‘As it is in Heaven’. Ik zou deze film tekort doen als ik hier alleen het verhaal zou samenvatten. Voor wie deze film niet kent: een prima samenvatting kun je hier lezen
http://nl.wikipedia.org/wiki/As_It_Is_in_Heaven

Wat me het meest raakte, is de schoonheid van een groep mensen die door een diepgaand veranderingsproces gaan. Het is niet alleen mooi in de zin van dat mensen als gevolg van dat proces sinds lange tijd weer in staat zijn om verliefd te worden, maar ook mooi in de zin van dat ze weer in staat zijn hun pijn te uiten, hun ingehouden boosheid los te laten, jarenlange conflicten in de openheid te brengen en pijnlijke beslissingen te nemen. Ze zijn weer in staat het leven ten volle te leven, met alle verschillende kanten die daarbij horen.

Je zou de film kunnen zien als een eerbetoon aan het leven als mens. Een film die maakt dat je weer zin krijgt om verliefd te worden op het leven. Er weer zin in hebben, wordt prachtig weergegeven door het lied dat Gabriella, die door haar man wordt mishandeld, zingt:

En waar zo’n groep mensen die samen met elkaar in verandering zijn, die leren zich te verbinden met zichzelf en met elkaar, toe in staat is, blijkt uit het slot. Het koor is voor een wedstrijd in Oostenrijk. Hun dirigent Daniël die het hele veranderingsproces op gang heeft gebracht en daarbij ook zelf door dat proces is gegaan, krijgt net voor aanvang van het optreden een hartaanval en kan, terwijl hij in het toilet valt en op de grond ligt, horen wat zijn koor in beweging brengt.

Lees ook: Waar menselijkheid toe in staat is

Bewaard onder Films | 9 Comments

Tags: , , , ,

Laat jezelf voeden

Geplaatst op 1 december, 2011 

‘Laat jezelf niet vergiftigen‘ schreef ik. Maar wat dan wel? Nou dit dus: laat jezelf voeden door de revolutie die liefde is.

Voel je wat de krantenkoppen met je doen en voel je het verschil met wat de boodschap uit dit filmpje met je doet?

Bewaard onder Actualiteit, Inspiratie | 3 Comments

Tags:

Vandaag niet geblogd

Geplaatst op 18 november, 2011 

Daarom:

#malewishlist to love myself enough to feel tired and take some rest instead of violating my boundaries for the sake of work, work, work

Check op twitter de hashtag #malewishlist als je wilt lezen waar mannen naar verlangen. Ook handig om het beeld uit de media te doorbreken dat mannen alleen maar oorlog voeren, de planeet vervuilen, hun zakken corrupt vullen en politieke machtsspelletjes spelen.   #malewishlist is een initiatief van Rick Belden.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →