We zijn puntgave diamanten

Geplaatst op 24 maart, 2015 

Aan de ene kant die molensteen die systeemwereld heet, de wereld van overheden met veel, heel veel regels en procedures. Aan de andere kant die molensteen die bedrijfsleven heet, de wereld van groei, groei, groei en meer, meer, meer.

Twee molenstenen die aardig op weg zijn om op hol te slaan als ze dat al niet zijn. En wij zitten daar tussenin.

Help, we worden vermalen.  No Way!

We zijn puntgave diamanten, het hardste materiaal dat in de natuur voorkomt. Wat ons probeert kapot te malen, maalt uiteindelijk zichzelf kapot.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , , , ,

Het leven is elke dag een stukje naar het zuiden fietsen

Geplaatst op 18 juni, 2014 

Morgen komt een delegatie van de gemeente Oosterhout naar Kindcentrum de Ontdekking om naar de buurtmoestuin te kijken en het verhaal daarover te horen om, zo laat de gemeente weten,  te laten zien wat er allemaal kan als je als overheid ‘de touwtjes loslaat’.

Wat ik ze ga vertellen is vrijwel hetzelfde verhaal wat ik groep 5, 6, 7 en 8 van de Ontdekking een paar weken geleden vertelde: het verhaal van de filosofie van de buurtmoestuin. Het is geïnspireerd door het boek ‘De filosofie van de heuvel‘  van Ilja Leonard Pfeiffer.

Samen met zijn Russische vriendin Geyla vertrekt hij op een dag  uit Leiden voor een fietstocht van 41 dagen en 2600 kilometer naar Rome. Elke gedachte aan Rome is dan volslagen belachelijk zegt hij erover, Rome haal je niet als je onderweg bent. En zo wordt het enige doel elke dag, 41 dagen lang, een stukje naar het zuiden fietsen. En wat dat met je doet…..

Een overheid die de touwtjes loslaat is voor mij een overheid die begint met het loslaten van doelstellingen en targets. Elke gedachte aan het bereiken daarvan is (dank je wel Ilja) volslagen belachelijk.  Big reminder to self.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

De overheid doorloopt de dramadriehoek

Geplaatst op 20 januari, 2014 

Eerst was de overheid ons een beetje overdreven aan het redden van onze eigen verantwoordelijkheden. We leefden in een verzorgingsstaat met de overheid in de rol van redder.

Maar zoals dat gaat met redders: op een gegeven moment hebben ze daar zwaar genoeg van en beginnen ze degene / diegenen die ze eerst wilden redden aan te klagen. Zo moeten we van de overheid nu maar eens participeren in plaats van onze luie hand op te houden en denken dat de overheid onze zaakjes wel even regelt.

Twee punten uit de dramadriehoek: de redder en de aanklager.

Ik zal je vertellen hoe het verder gaat.

We gaan ook steeds meer onze eigen zaakjes regelen maar we gaan daarin veel verder dan de overheid graag wil. En daar heb je de overheid in de derde hoek van de dramadriehoek: de overheid als slachtoffer.

Voor wie onbekend is met de dramadriehoek: blogvriend Henny Bos schreef er een boek over.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , ,