Ali & Ava

Geplaatst op 29 juli, 2022 

Eerder deze maand zag ik de film Ali & Ava, een mooi kijkcadeautje op fietsafstand dankzij Film op locatie en H19.

Ik vond het een lieve film waarin de liefde voor muziek een belangrijke rol speelt in het leven van twee mensen en die elkaar vinden mede dankzij die liefde. Mede dankzij die liefde want er is nog een andere kracht in het spel en dat is pijn, relatiepijn. Pijn kan een vruchtbare bodem zijn waar iets moois uit op kan bloeien.

Hun pijn is niet klein maar eerder een zwart gat waar ze elke dag mee moeten leven. Aan een zwart gat kan in het heelal door de enorme zwaartekracht zelfs geen licht ontsnappen. Ali & Ava hebben elkaar nodig om hun pijn naar elkaar in de openheid te brengen en daardoor weet hun licht wel aan dat zwarte gat te ontsnappen.

Zou ik de film in een enkele zin moeten samenvatten, dan deze: een film over twee verschillende mensen die door muziek en pijn bij elkaar komen. Maar zo zakelijk als het hier staat is de film niet, verre van dat:

Verder niet over nadenken maar gewoon gaan kijken naar Ali & Ava.

Bewaard onder Films, Muziek | Reageer

Tags: , ,

Burgerberaad in Oosterhout

Geplaatst op 16 juli, 2022 

Nee, er komt geen burgerberaad in Oosterhout, niet nu in ieder geval. In de toekomst misschien ook niet maar aan wie dat in ieder geval niet zal liggen is Eva Rovers, schrijfster van het boek Nu is het aan ons – Oproep tot echte democratie.

Een boek over het burgerberaad waarin ze beargumenteert dat we politiek niet teveel aan politici moeten overlaten omdat onze problemen daarvoor te complex zijn en waarom burgers cruciaal zijn voor het oplossen van de grootste uitdagingen van deze tijd.

Dinsdag 5 juli vertelde ze erover in de raadzaal van de gemeente Oosterhout.

Na een heldere en voor iedereen gemakkelijk te begrijpen uiteenzetting van de tekortkomingen van de democratie zoals we die de dag van vandaag kennen, biedt ze met het burgerberaad een uitweg aan.

Een uitweg, niet de uitweg want wat haar vertelling zo toegankelijk maakte, zelfs voor de grootste lokale sceptici, was een zekere mate van ingetogenheid waarmee ze vertelde.

Ik hou van deze manier van vertellen die ook iets van kwetsbaarheid uitdraagt want ook al heeft ze gedegen onderzoek gedaan naar het burgerberaad, het gaat over iets nieuws, over een verandering.

Nieuwe dingen en veranderingen zijn nou meestal niet bepaald de dingen waar we voor op tafel gaan staan dansen, liever duiken we ervoor weg, onder de tafel.

Het meest indrukwekkende voorbeeld van een geslaagd burgerberaad wat ook in haar boek uitvoerig aan bod komt, is dat van het burgerberaad in Ierland over de abortuswetgeving. Polarisatie alom, politiek en maatschappelijk, tot een groep burgers de politiek een handje gaat helpen. Dat handje werd een burgerberaad. En het werkte.

De presentatie van Eva Rovers redde die avond mijn week, gaf het nieuwe energie en vertrouwen. Niet dat Oosterhout met het burgerberaad aan de slag gaat want dat zie ik net als EVR het deze week in zijn artikel ‘In Oosterhout een burgerraad? in weekblad Oosterhout schreef, zo 1,2,3 niet gebeuren.

Maar wat doet het er ook toe. Wat er toe doet is de nieuwe energie, de  nieuwe vibratie die ons wereldwijd op alle gebieden een stroom aan nieuwe mogelijkheden brengt.

Een paar dagen later had ik met een andere bezoeker aan deze burgerberaad avond een gesprek over afgehaakt Nederland, groepen mensen die het gevoel gevoel hebben dat zij er niet toe doen voor de politiek en daarom democratisch afhaken. Oosterhout doet hier volgens de kaart van afgehaakt Nederland ook flink aan mee.

Ik ben niet afgehaakt zo vertrouwde hij mij toe, ik ben gewoon ergens anders aangehaakt.

Ik denk dat het burgerberaad zo’n ander haakje kan zijn.

Meer weten? Kijk eens bij

Of bestel het boek van Eva Rovers: https://kiosk.decorrespondent.nl/products/nu-is-het-aan-ons-eva-rovers

Griffie van de gemeente Oosterhout: dank jullie wel voor het organiseren van deze burgerberaad avond met Eva Rovers. Nu is het aan ons.

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Vlogje ZAPzaterdag Oosterheide

Geplaatst op 3 juli, 2022 

Volgend jaar bestaat het tien jaar: ZAPzaterdag: op de laatste zaterdag van de maand samen zwerfafval opruimen in onze wijk Oosterheide. Vorige week zaterdag hadden we Joost Roovers te gast, Oosterhouts vlogfenomeen Joosterhouter, en hij maakte de volgende impressie:

 

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: ,

DIY vuilniszakkenklem

Geplaatst op 1 juli, 2022 

Je kent ze vast wel, die plekken waarvan je denkt: hier zou nou echt een vuilnisbak moeten staan. En die is er dan niet met als gevolg afval op plekken waar het niet thuis hoort.

Vorige week zaterdag liet Hans van den Herik ons tijdens de napraat van de ZAPzaterdag (samen zwerfafval opruimen in Oosterheide op de laatste zaterdag van de maand) zien welke oplossing hij daarvoor bedacht heeft.

Een oplossing die niet alleen eenvoudig is om zelf te maken (lang leve het Do It Yourself) maar ook erg goedkoop want wat heb je ervoor nodig: een stukje PVC buis, twee kabelbindertjes (tiewraps), een vuilniszak en een heel klein beetje handigheid.

Bewaard onder Onze wijk | 4 Comments

Tags: , ,

Circulaire CityGard containertuintjes

Geplaatst op 24 juli, 2021 

Als we vroeger op zondagochtend in het Mastbos klaar stonden voor onze wekelijkse hardlooptraining, vroegen we de trainer wel eens naar het programma dat hij voor ons had bedacht. Dat verklapte hij dan nooit: ontdek het zelf maar het komende anderhalf uur.

Vrijdag 16 juli zijn in Oosterheide en in de Besterd Citygard containertuintjes geplaatst: op Zuiderhout, het Paterserf en de van Boischotlaan. In december 2019 blogde ik daar al eens over toen we met dit project van start waren gegaan: Citygard – hoe afval jouw buurt kan helpen.

De ‘conceptie’ van het project

Voor de ‘conceptie’ van dit project moeten we wat verder terug in de tijd, naar juli 2018 toen ik de gemeente een artikel toestuurde ‘Dankzij gras en bloemetjes gooien mensen hun rotzooi wél in de container’ met de vraag een aantal ondergrondse containers op Zuiderhout te gebruiken voor een proef zoals in dit artikel beschreven,

Bovenaan het verlanglijstje: CityGard containertuintjes

De gemeente heeft contact met stichting BOCK om door één van de kunstenaars een ontwerp voor dit project te laten maken. Helemaal in strijd met zoals ik BOCK ken, komt er geen actie uit voort en in januari 2019 vind ik de allermooiste oplossing om iets te doen aan het probleem van bijplaatsing: de CityGard containertuintjes, een bijzonder fraai en duurzaam product dat is ontstaan vanuit Room for Concepts.

Een oplossing die veel meer doet dan mensen stimuleren hun afval in de container te plaatsen in plaats van ernaast. Dankzij echte planten en bloemen transformeert het de afvalcontainer tot een heus minituintje wat er niet alleen prachtig uitziet en een verrijking is voor elke straat, maar wat ook nuttig is voor de  biodiversiteit. Kortom: meteen met stip bovenaan het verlanglijstje.

CityGard containertuintje Paterserf

Ik geloof hierin, ga het maar organiseren

In oktober 2019 krijgt dit project eindelijk momentum als ik tijdens het symposium over buurtgestuurd werken in contact kom met Patricia Eykelenboom van de gemeente Oosterhout. Het geluk waar het tot dan toe aan had ontbroken, iemand die zo’n idee omarmt en zegt: ik geloof hierin, ga het maar organiseren.

Om de CityGard containertuintjes te laten maken, heb ik vanaf dat moment regelmatig contact met Henk-Jan Room van CityGard B.V.. De optie om deze containertuintjes te laten maken van grondstof die hier letterlijk op straat ligt in de vorm van polypropyleen (PP), zeg maar hard plastic, spreekt mij enorm aan want circulair is de toekomst dus laten we daar nu alvast mee beginnen.

Grondstof van de straat rapen

Om drie containertuintjes te laten maken hebben we er 50 kilo van nodig. Best veel en omdat we in Oosterheide elke laatste zaterdag van de maand tijdens ZAPZaterdag samen de straat opgaan om zwerfafval op te ruimen, lijkt het me een mooie uitdaging deze maandelijkse opruimacties te gebruiken om samen 50 kilo PP van de straat te rapen als grondstof voor de CityGard containertuintjes. Ik schat in dat we daar wel een jaar mee onder de pannen zijn.

Voordat we hier goed en wel mee van start gaan tijdens de maandelijkse ZAPZaterdag, zijn Theo Fijneman en Wilfred Hermans al zo hard uit de startblokken gevlogen met het verzamelen van PP, dat ze de benodigde 50 kilo al hebben verzameld.

Da’s pech, grondstof weg

Het idee was het naar de gemeentewerf te brengen en daar samen met alle betrokkenen een leuke informatieve ochtend te organiseren rondom het thema afval en recycling en te vieren dat we met dit project de volgende fase ingaan: de productie van drie CityGard containertuintjes.

Maar dat loopt anders als in het voorjaar van 2020 de coronacrisis losbarst en een gezellige samenkomst op de gemeentewerf niet meer mogelijk is. Als deze coronacrisis er ook toe leidt dat we tijdens de lockdown massaal gaan opruimen en klussen in en rondom het huis, komt de gemeentewerf in een hectische drukte terecht en laat een medewerker van de gemeentewerf per ongeluk onze PP-verzameling afvoeren naar een afvalverwerker. Da’s pech, grondstof weg.

CityGard containertuintje Zuiderhout

Opnieuw beginnen

De teleurstelling hakt erin en als we ons herpakt hebben, besluiten we door te gaan met dit project. Ook nu rapen Theo en Wilfred binnen no time de grondstof van de straat, dit keer maar liefst bijna 100 kilo dat we veiligheidshalve dit keer niet op de gemeentewerf opslaan.

Nu lijkt 100 kilo misschien niet zoveel maar geloof me dat het qua volume een enorme berg plastic is en waar laat je die? Als het tuinhuisje van Theo en de berging van Wilfred tot de nok toe vol liggen met plastic, hebben we dringend een opslagplek nodig. Ik denk meteen aan het Floraliapark in Oosterheide, een zekerheidje. Maar helaas, Floralia is bang dat de opslag ratten zal aantrekken en durft het niet aan omdat ze onlangs met het rattenprobleem hebben afgerekend.

Afvalverwerker gezocht

Dan maar doorschakelen naar het vinden van een afvalverwerker die in staat is onze 100 kilo plastic apart te verwerken om het vervolgens door te zetten naar CityGard B.V. voor de productie van de containertuintjes. Afvalverwerkers zijn er genoeg maar vind er maar eens eentje die 100 kilo apart kan verwerken. Diverse tips worden nagetrokken maar de gouden tip ontbreekt helaas. Tot Patricia Eykelenboom van de gemeente Oosterhout in contact komt met Kunststof Recycling Nederland.

Zij werken graag mee en zetten onze plastic afvalberg na sorteren, reinigen en shredderen om in de zo gewenste grondstof voor de CityGard containertuintjes. Het is dan inmiddels september 2020, voor ons een belangrijk moment want nu weten we zeker dat het project gerealiseerd gaat worden zoals we dat vooraf hadden gewenst: drie circulaire containertuintjes, gemaakt van grondstof dat door Theo en Wilfred van de straat is geraapt.

Locaties verdelen

Het oorspronkelijke idee was om twee CityGard containertuintjes op Zuiderhout te plaatsen en de derde even achter de hand te houden voor het geval een andere wijk of buurt belangstelling zou hebben. Maar omdat Theo en Wilfred zo enorm veel werk hebben verricht, veranderen we het plan en wijst ieder van ons in zijn eigen buurt een plek aan voor een CityGard containertuintje. En zo komen Zuiderhout, Paterserf en de Besterd in beeld waar we ook zelf voor het onderhoud aan de containertuintjes gaan zorgen. We meten de containers zorgvuldig op want niet alle ondergrondse containers zijn identiek.

Productie en een lange lockdown

Dankzij onze grondstof, het ontwerp en faciliteren van CityGard B.V., en de 3D printtechniek van samenwerkingspartner 10XL, komen de drie containertuintjes in november 2020 uit productie. Omdat we op dat moment weer in een nieuwe lockdown zitten en het niet is toegestaan om samen te komen, besluiten we de plaatsing uit te stellen. Immers, we willen bij de plaatsing wel alle betrokkenen erbij hebben. De lockdown duurt aanzienlijk langer dan verwacht ik word er soms een beetje moedeloos van maar gelukkig helpt het regelmatige contact met Henk-Jan en Gerard van CityGard B.V. me daar dan weer overheen. Pas begin juni kunnen we gaan nadenken over een mogelijke plaatsingsdatum. Dat wordt vrijdag 16 juli.

Een laatste tegenvaller is dat Wilfred er helaas niet bij kan zijn omdat hij door onverwachte werkomstandigheden die dag moet werken.

CityGard containertuintje de Besterd

Eindelijk plaatsing en feestje

De plaatsing en de beplanting van de containertuintjes is door CityGard B.V. in handen gegeven van Braat Groenbeleving uit Den Hout en in slechts een paar uur tijd zijn de drie containertuintjes geplaatst en werkelijk prachtig beplant.

Ik was vooraf een beetje bang dat ik van dit moment misschien niet zo kon genieten vanwege de lange aanloop en alle tegenvallers onderweg. Deze angst bleek ongegrond want vrijdagochtend 16 juli was een feestje en zo voelde het ook. Een afvalcontainer zien veranderen in een mini tuintje, ik kan het iedereen aanraden.

Op het Paterserf en de Besterd krijgt dit project misschien nog wel een mooi vervolg. Daar bleek tijdens de plaatsing van de CityGard containertuintjes dat enkele omwonenden wel interesse hebben om samen met andere buurtbewoners een community tuin aan te leggen en samen te onderhouden.

Aan het einde van deze rit die drie jaar geleden is begonnen, ben ik bijzonder dankbaar voor alle hulp en steun van CityGard B.V. (Henk-Jan en Gerard), de gemeente Oosterhout (Patricia), Kunststof Recycling Nederland, Braat Groenbeleving en at last but not least: Theo en Wilfred.

Na afloop van de hardlooptraining zaten we altijd compleet stuk. Kijk, zei onze trainer dan, als je vooraf niet weet wat je te wachten staat, kun je meer. In het geval van de CityGard containertuintjes zou ik daaraan toe willen voegen ‘…with a little help from my friends’

CityGard containertuintje

Ook Interesse?

Heb je ook interesse in een CityGard containertuintje of heb je een ander leuk idee voor jouw straat of buurt, neem dan contact op met de gemeente Oosterhout. Bijvoorbeeld via de website doemee.oosterhout .

Ons CityGard project in de lokale media

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Buurtgestuurd werken hoort een feest voor de buurt te zijn

Geplaatst op 18 september, 2020 

Op 22 september spreekt onze gemeenteraad zich uit over het buurtgestuurd wijkgericht werken in Oosterhout. Ter voorbereiding hierop verscheen enkele weken geleden de Raadsnota wijkgericht werken en de Nota visie wijkgericht werken. Je kunt deze stukken hier lezen.

.

Een bijzondere positie is voorbehouden voor de denktank Buurtgestuurd werken, die vanuit verschillende perspectieven als klankbord fungeert voor de ontwikkeling van het wijkgericht en buurtgestuurd werken.

Ja, het staat er echt in het raadsvoorstel, een voorstel dat diezelfde denktank definitief heeft doen besluiten er een punt achter te zetten.

Oktober vorig jaar organiseerde deze denktank een bijzonder goed bezocht symposium over buurtgestuurd werken. De prikkelende presentatie van ‘samen stad en gemeenschap maken’ Frans Soeterbroek is me zeer goed bijgebleven net als de workshop die ik volgde over het grootste burgerinitiatief van Nederland: Spoorpark Tilburg.

Af en toe kunnen knokken, niet alles in zielloze processen smoren.
(Frans Soeterbroek tijdens het symposium over wat burgers belangrijk vinden)

Wat me echter nog het meest is bijgebleven is de zinderende energie die tijdens de naborrel door de kantine van het stadhuis raasde. Had onze gemeenteraad diezelfde avond al kunnen  beslissen, dan had Oosterhout nu al bijna een jaar ervaring gehad met buurtgestuurd werken.

Maar het liep anders want van de zinderende energie van toen is inmiddels weinig of niets meer over. Helaas toch gesmoord in zielloze processen.

Buurtgestuurd werken hoort een feest voor de buurt te zijn. Buurtgestuurd werken hoort over onze buurten te gaan, over de mensen. Over hoe die het stuur in handen krijgen om al die mooie ideeën die er in deze buurten leven, nu eens eindelijk uit te realiseren. Over tools, middelen en ondersteuning voor deze buurten om dat mooie en dankbare werk te doen: je eigen buurt vooruit helpen.

Maar ik lees hier bar weinig van terug in de stukken voor de gemeenteraad.

De gemeente houdt het stuur vooral zelf stevig in handen getuige de omvang van de managementstructuur die wordt opgetuigd en woorden als (….) maar de eerste focus ligt op het wijkgericht werken als middel om onze doelen in het sociale en fysieke domein te realiseren.

Mooie en veelbelovende woorden over van buiten naar binnen werken zoals daar in het begin van het proces rondom buurtgestuurd werken over werd gesproken, hebben plaatsgemaakt voor een gemeente die hoofdzakelijk met zichzelf bezig is. Wat buurten en bewoners willen staat niet op de eerste plaats, ook niet op de tweede of derde plaats maar zweeft ergens tussen wat regels door.

Dat gemeente en buurten nog niet zover zouden zijn om het stuur wat meer over te dragen, doet me denken aan een passage uit het boek ‘Brida’ van Paulo Coelho waarin de hoofdpersoon Brida terugkijkt op haar kinderjaren:

Ze was met haar vader op het strand en hij vroeg haar te voelen of de temperatuur van het water goed was. Ze was vijf, en was blij dat ze mocht helpen; ze liep tot bij het water en stak haar voeten erin. ‘Ik heb mijn voeten erin gestopt, het is koud’ zei ze tegen hem. Haar vader nam haar op de arm, liep met haar naar het water en gooide haar, zonder enige waarschuwing, in het water. Ze schrok maar moest toen lachen om zijn geintje. ‘Hoe is het water?’ vroeg haar vader. ‘Heerlijk’ antwoordde ze. ‘Nou dan, als je iets wil weten, spring er voortaan dan gewoon in.’

Gemeente, gooi die buurten het water in. Buurten, gooi die gemeente het water in. Vanavond schreef iemand op Twitter dat als je in dit land iets echt wilt veranderen, er maar één plek is en dat is de Tweede Kamer. Waarop hoogleraar transities Jan Rotmans schrijft:

Als je zoiets schrijft begrijp je echt helemaal niets van hoe transities werken. Alsof transities alleen door de politiek worden gestuurd. Tijd voor een beginnerscursus transities…

Komt het buurtgestuurd werken niet van bovenaf, dan maar van onderaf. Of er dan geen conflicten ontstaan? Ja, dat kan gebeuren maar heb daar dan vertrouwen in dat een conflict zo nu en dan best gezond kan zijn en ook nodig is om vooruit te komen, om te groeien.

Ik heb wel eens gelezen dat onze ziel na het overlijden van ons lichaam nog enige tijd op aarde blijft rondhangen om daarna te vertrekken naar de zielenwereld. De bezieling is al enige tijd uit het buurtgestuurd werken maar wat nou als we het hart van het buurtgestuurd werken weten te reanimeren?

Volgende week dinsdag gaan we het zien. Het draait dan in de gemeenteraad niet over nota’s en visies maar over slechts deze vraag: hoeveel hart voor de buurt durft iedereen te laten zien?

Dat gaat over lef.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: ,

Samen zwerfafval opruimen nu dat weer mag

Geplaatst op 1 augustus, 2020 

Het was van 29 februari geleden dat we in Oosterheide weer samen de straat opgingen om zwerfafval op te ruimen. Wat er is gebeurd? Nou dit wat ik in een ander blogje schreef:

Als een wijk op z’n kont ligt omdat een virus, angst, regels en dreigementen met straf menselijke activiteit haast onmogelijk maken, mept de lelijkheid ervan je hard in je gezicht. Het is dan net een lichaam waar de ziel uit is vertrokken.

Vanaf maart mochten we de straat niet meer op want ja, samenscholing. Eind juni mocht het weer wel maar weerhield een nogal onaangename uitwisseling met onze gemeente over coronaregels me ervan weer aan de gang te gaan.

De laatste zaterdag van juli dan maar vanuit ons eigen Floralia Park. Het weer was niet al te best maar wat dondert dat als je zo’n groep leuke betrokken mensen weer kunt zien en samen weer wat kunt ondernemen.

En dat voelde goed zeg, alsof Oosterheide na drie maanden kontliggen weer stapsgewijs ontwaakt.

En dan sta je daar in de druilerige regen te wachten wie er komen opdagen. Is 15 worstenbroodjes genoeg? Veel te veel. Is 10 worstenbroodjes genoeg? Ook teveel. 5 worstenbroodjes dan? En dan is iedereen er ineens en hoe! Of de keuken van de Floralia tegen twaalf uur toch maar alle 15 worstenbroodjes warm wil maken.

De spirit van wat er in zo’n groep zwerfafval opruimers leeft, is niet beter onder woorden te brengen dan via Rian en Wilfred. Beiden waren op zoek gegaan naar ze fysiek wel kunnen in plaats van zich te laten leiden door wat het niet kan:

.

.

Met de regenmuts op vertrekken we. Iedereen kiest vanaf het Floralia park zelf een richting,  sommigen gaan met z’n tweeën, anderen alleen. Jan en ik gaan richting Vijf eikenweg waar Jan met behulp van de Litterati app uitgebreid onderzoek doet naar wat daar zoals langs het fietspad ligt en waar dat mogelijk vandaan komt. Ik gebruik dezelfde app langs het fietspad aan de andere kant van de Vijf eikenweg.

Vooruitlopend op de rapportages blijkt al meteen dat Mc Donalds verpakkingen hier ruim ruim vertegenwoordigd zijn en dan vooral de drinkbekers. In het stukje berm pal naast de Vijf eikenweg liggen vooral blikjes red bull en sigarettenverpakkingen. De leefstijl van de vele vrachtwagenchauffeurs die hier dagelijks rijden laat zich raden.

Om vanaf de rotonde aan de Vijf eikenweg met volle vuilniszakken terug naar het Floralia park te lopen is best een klusje. Dat hebben Wilfred en Rian toch echt beter voor elkaar. In het park zitten de worstenbroodjes dan al in de oven, een mooi moment om ondertussen buiten nog even te tellen en te wegen wat we zoal verzameld hebben en wat de gemeente later die dag komt ophalen: 23 volle vuilniszakken, op een haar na 50kg.

.

Binnen zit iedereen ondertussen in een grote cirkel en dat voel ondanks de gezellige praatjes een beetje anders dan anders.  In dat proces van ontwaken zijn we op weg naar de 100% ergens blijven hangen want ook al kan er weer veel, je merkt aan alles dat de we leven met de handrem erop.

De mensen die de Bloemenbuurt waren ingetrokken haalden op grond van hun ervaringen meteen even de aanname flink onderuit dat er door de corona situatie minder zwerfafval op straat ligt. Een betrokken inwoner van de Bloemenbuurt die ik hier niet met naam en toenaam zal noemen maar die zijn ergernis over de vervuiling van zijn buurt regelmatig met niet mis te verstaan fotomateriaal via social media deelt, zal dit zeker bevestigen.

En dat was het dan. Grote woorden als ‘het nieuwe normaal’, ik kan er helemaal niks mee. We zijn eigenlijk gewoon verder gegaan waar we eind februari waren gebleven en zoals ik al zei: dat voelde goed zeg.

Bedankt mensen voor het meedoen en bedankt Floralia voor de gastvrijheid.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Waarom Oosterhoutse buurten het stuur (nog) niet in handen krijgen

Geplaatst op 19 juli, 2020 

We hadden momentum, een stadhuis tjokvol momentum. Als die avond, direct na afloop van het symposium buurtgestuurd werken, de gemeenteraad had kunnen beslissen, dan was buurtgestuurd werken in Oosterhout nu niet zo’n discussiepunt geweest maar hadden we er een half jaar vet veel ervaring mee gehad en konden andere gemeenten hun inspiratie hier komen ophalen.

Nu hebben we er alleen discussie over, onenigheid, verwijten, misverstanden en verder helemaal niks.

Ik heb me de afgelopen maanden regelmatig afgevraagd hoe dit zo heeft kunnen komen, dat we dat momentum volledig door de plee hebben gespoeld. Ik kwam er maar niet uit en wie ik er ook over sprak, iedereen had er weer andere ideeën over. Ik sprak ook mensen die me vertelden dat het met buurtgestuurd werken juist erg goed gaat, dat er al veel goede gesprekken over zijn gevoerd. Maar ja, gesprekken alleen geven de buurt nog niet het stuur in handen.

Gisteren kwam ik er eindelijk achter hoe het zit. Per toeval…..

Normaal gesproken roept verandering weerstand op maar is godzijdank Oosterhout de uitzondering op deze regel.

Daarom is het gelukkig niet zo dat er krachten actief zijn die het helemaal niks vinden dat buurten zelf gaan sturen en dat diezelfde krachten daar ook nog eens zelf aan mee moeten werken en daarvoor hun kantoren moeten verlaten en naar de mensen in de de wijken en buurten toe moeten.

Het is niet zo dat er krachten actief zijn die de buurten graag afhankelijk houden omdat zonder deze afhankelijkheid hun verdienmodel foetsie is.

Zo is het gelukkig ook niet zo dat er krachten actief zijn die denken dat Oosterhout een tweede Boxtel is en dat het enige verschil is dat wij 0162 als kengetal hebben en Boxtel 0411.

Het is ook niet zo dat er krachten actief zijn die er niet op durven vertrouwen dat buurten goede keuzes kunnen maken als het gaat om het inschakelen van onafhankelijke buurtcoaching.

Verder is het ook niet zo dat er krachten actief zijn die het niet uit kunnen staan als een wijk wat anders wil dan wat de gemeente ze voorschrijft.

Tot slot is het ook niet zo dat er in Oosterhout krachten actief zijn die alles willen laten zoals het is en voor wie het woord ‘verandering’ een soort van vloek is. Godzijdank is Oosterhout niet die natte blusdeken die creatieve vonken zo snel mogelijk wil blussen.

Ik ben er echt dankbaar voor dat dit in Oosterhout allemaal niet het geval is maar wat dan wel?

Gisteravond bekeek ik sinds lange tijd weer eens mijn blogstatistieken en zag dat iemand een blogje had gelezen over verbindend bestuur. Verbindend bestuur, was dat ook al weer? Eerst maar eens lezen wat ik daar zelf over had geschreven:

In 2015, het zal kort na de vorming van een nieuwe gemeenteraad en college zijn geweest, organiseerde de gemeente Oosterhout een bijeenkomst over verbindend bestuur, een nieuw collegethema om eens vier jaar de mouwen voor op te stropen.

Dat ik nu niet meer weet wat er daarna van verbindend bestuur terecht is gekomen, zegt eigenlijk al genoeg. Die ene informatieavond leefde het onderwerp in ieder geval volop maar daarna? Ja, er werd  vier jaar lang regelmatig over gepraat maar verder? Misschien is het toen met verbindend bestuur wel net zo gegaan als nu met buurtgestuurd werken. Momentum? Ja. Daar wat mee doen? Niet echt.

Als je ver wilt springen is de aanloop cruciaal. Je hebt een flinke aanloop nodig en veel snelheid. Als je die hebt, spring je veel verder dan wanneer je springt vanuit een sukkeldrafje.

Verbinden bestuur was de aanloop voor de sprong die buurtgestuurd werken heet.

Die aanloop was niet goed, laten we daarover eerlijk zijn. Het was een gedurfde poging, zeer zeker. Maar een zelfverzekerde aanloop tot een geweldige sprong? Nee, niet echt.

We moeten een nieuwe aanloop nemen. Het symposium buurtgestuurd werken in oktober vorig jaar was zo’n nieuwe aanloop. We kunnen zoiets opnieuw proberen maar niet eindeloos. Op een gegeven moment moeten we durven springen, zonder de handrem erop, zonder de weerstand en zwevend door de lucht schreeuwen ‘leve de verandering’. En erop vertrouwen dat de landing geweldig zal zijn.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , ,

← Vorige Pagina — Volgende Pagina →