Supermarktgesprek

Geplaatst op 8 oktober, 2009 

‘We gaan nu eerst de boodschappen afrekenen en daarna gaan we in bad en naar bed.’

Zo zou een liefdevol gesprekje tussen twee lovers in de supermarkt kunnen klinken. Maar het waren geen lovers, het was een volwassene tegen een kind.

Maar de volwassene en het kind gaan geen boodschappen afrekenen: dat doet de volwassene. En de volwassene en het kind gaan niet in bad en naar bed: het kind gaat naar bad en naar bed en de volwassene geeft de zorg die daarvoor nodig is.

De we-vorm heeft in dit geval wel wat weg van een Siamese tweeling: letterlijk en figuurlijk met elkaar vergroeid. Het operatief scheiden van een Siamese tweeling is heel wat lastiger van het scheiden van de volwassene en het kind. Een kwestie van de woorden jij en ik in plaats van we.

Bewaard onder Communicatie, Mening | Reageer

Tags: ,

Stop paying and start living

Geplaatst op 7 oktober, 2009 

Er zijn data die in ons systeem staan gebeiteld. 9/11 is zo’n datum. Iedereen weet wat er op die datum gebeurde, iedereen ziet de beelden voor zich van het drama. En iedereen weet waar hij/zij op het bewuste moment was die dag.

Ik zou wel eens een film willen zien over de dag dat overal ter wereld het geld zomaar ineens verdween. 10 oktober lijkt me wel een mooie datum voor zo’n dag: 10/10. Iedereen wordt die dag wakker met de verwachting dat het leven gewoon z’n gangetje gaat. De één gaat naar het werk, de ander naar school en weer een ander draait zich nog eens lekker om in bed. De camera volgt een aantal van die mensen tijdens de eerste momenten van de dag. Er lijkt niks aan de hand totdat ze één voor één ontdekken dat ze geen geld meer hebben. Ze hebben geen cash en ook hun banksaldo is nul komma nul.

De camera zoomt in op de gezichtsexpressies van de hoofdpersonen. Eerst ongeloof (dit moet een vergissing zijn, er is vast een logische verklaring). Dan schrik (zijn we bestolen?) en boosheid (welke klootzak heeft dit gedaan?). De camera zoomt uit, laat de hoofdpersonen even alleen met hun verbijstering en laat dan beelden zien van de stad waar de hoofdpersonen wonen. Overal ontdekken mensen dat hun portemonnee leeg is. Lange rijen mensen bij de bank en geldautomaten ontdekken dat ze geen saldo meer hebben. Al het geld is weg. Cash en digitaal geld, alles weg. De camera zoomt verder uit van de stad en toont beelden van de rest van de wereld: het geld is overal weg. Niemand heeft meer geld. Iedereen is even arm. Of even rijk, het is maar hoe je het bekijkt.

En dan begint de film pas echt. Een film over een leven zonder geld. De film moet zeker geen rampenfilm zijn, ik zit eerder te denken aan een zwarte komedie. De hoofdpersoon moet een wat laconieke rol spelen en bij toeval allerlei creatieve manieren bedenken om te leven zonder geld. Misschien een type als Nicolas Cage of Johnny Depp. En als vrouwelijke tegenspeelster Uma Thurman.

Een film die laat zien dat we helemaal niet bang hoeven zijn voor de dag dat alle geld pleite is maar dat het best leuk kan zijn, hilarisch ook en vertederend. Mensen die weer ontdekken waar het in het leven werkelijk om draait. Hoe wezenlijk anders is de wereld zonder geld? Ik denk dat alles anders is.

Als naam voor de film heb ik in gedachten ‘’Stop paying and start living’. De film begint met het nummer ‘Money’ van Pink Floyd.

Bewaard onder Verhaaltjes | 20 Comments

Tags:

De nieuwe leraren

Geplaatst op 5 oktober, 2009 

I totally disagree with people who think we have to become perfect before we can teach something. That’s the old paradigm. The new paradigm of teachers is not about  ‘I know everything, I have mastered this, now come follow me’. It’s about ‘Come take my hand, we go discover this together. I share with you the mistakes I have made so far and you share with me the mistakes you have made and hopefully we won’t make those same mistakes.’ Go out and play the game and do it together.

Steve Rother (bron: Virtual Light Broadcast #5 October 2009)

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 2 Comments

Tags: ,

Sorry

Geplaatst op 3 oktober, 2009 

‘Sorry, mag ik even passeren…?’

Gisteren in het theater viel me op hoeveel mensen ‘Sorry…’ zeggen als ze bij hun zitplaats willen komen. Sommigen zeggen ‘Sorry’, anderen zeggen ‘Mag ik even passeren?’ of ‘Sorry, mag ik even passeren?’.

Sorry is een woord met twee uitersten. Het ene uiterste is een situatie waarbij er niks te excuseren is zoals die situatie in het theater. Waarom zou je sorry zeggen om bij je eigen duurbetaalde zitplaats te komen? Zeg je sorry omdat je denkt dat je die ander die voor jou moet opstaan tot overlast bent? In een theater is het heel normaal om voor elkaar op te staan.

Het andere uiterste van sorry is een situatie waarbij iets is gebeurd met ernstige consequenties. Je hebt iets gedaan wat voor een ander ernstige consequenties heeft. Sorry zeggen zonder verdere verantwoordelijkheid te nemen voor wat je hebt gedaan heeft dan maar weinig betekenis. Een bank die jarenlang klanten een poot heeft uitgedraaid waardoor die klanten zijn opgezadeld met hoge schulden kan ‘sorry’ zeggen. Maar die bank neemt pas echt eigen verantwoordelijkheid als het ook iets doet aan die schulden.

En dan ‘Mag ik even passeren?’. Als je zegt ‘Mag ik…?’ vraag je de ander toestemming. Je maakt jezelf dan ondergeschikt en je geeft je eigen autonomie op. Je helpt jezelf met je autonomie en gelijkwaardigheid als je bijvoorbeeld zegt ‘Ik wil graag passeren, wil je even opstaan?’. Door iets te zeggen op de ene manier (mag ik even passeren) of op een andere manier  (ik wil graag passeren, wil je even opstaan), betekent niet dat je controle hebt over wat die ander doet. Die ander kan altijd iets anders doen dan wat jij wilt. Trouwens, in het theater is het zo vanzelfsprekend om voor elkaar op te staan dat het maken van oogcontact vaak al voldoende is.

Bewaard onder Communicatie, Mening | Reageer

Tags: ,

Karma op de schop

Geplaatst op 1 oktober, 2009 

Vandaag stond op nu.nl een artikel over een internationaal team van astronomen die in het heelal misschien een nieuwe kracht hebben ontdekt. Als die kracht inderdaad bestaat moet het huidige begrip van zwaartekracht misschien wel worden herzien en gelden ook de wetten van Newton en Einstein niet meer.

Wat een impact zal deze ontdekking hebben! Dat wat we lange tijd als onomstotelijk en bewezen waarheid beschouwden, is dat straks misschien niet meer. Bewijzen zijn niet langer bewijzen en waarheid is niet langer waarheid. Is het niet fascinerend hoe snel en hoe diepgaand alles verandert?

Ik las dat artikel over die ontdekking van die nieuwe kracht en dacht terug aan het stukje van gisteren over een hele kudde ikken. Wat Gertrud in haar comment schrijft en waarover Gertrud en ik daarna nog per e-mail hebben uitgewisseld, is waar. Waar in de zin van dat ik het herken uit spirituele boeken. Maar is het dan ook echt waar?

Misschien is het wel waar geweest en is het dat nu niet meer. Net zoals de wetten van Newton en Einstein eens waar waren en straks niet meer. Of misschien is het wel zo dat, omdat we in bewustzijn groeien, ook het filter verandert waar alle gechannelde boodschappen doorheen gaan. En als dat filter verandert, verandert ook de boodschap die we ontvangen. Met een ruimer bewustzijn wordt het filter ruimer en de boodschap die er doorheen komt rijker. En net als de eens zo onomstotelijke wetten van Newton en Einstein veranderen, kan ook het begrip van karma veranderen, is het niet meer die rugzak vol persoonlijke shit uit vorige levens maar een zak vol tools die je kunt gebruiken.

Wat er met de wetten van Newton en Einstein gaat gebeuren weet ik niet. Ik vind het wel spannend. Gelukkig heb ik mijn natuurkundeboeken al lang geleden opgeruimd maar misschien kunnen nu ook een aantal spirituele boeken het recyclingcircuit in.

Ik zou het wel fijn vinden als behalve Newton en Einstein, ook karma op de schop gaat. Karma klinkt me toch net iets te veel als een opgepimpte spirituele versie van wat het christendom de hel noemt.

Bewaard onder Actualiteit, spiritualiteit | 5 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina