Motorpeinzingen

Geplaatst op 8 augustus, 2013 

Grafstenen
Ik rij voorbij een handel in grafstenen. De verschillende  modellen staan voor iedereen duidelijk zichtbaar uitgestald als reminder: ‘Oh ja, ik ga ook een keer dood, laat ik maar vast een steen kiezen’. Tussen de stenen staat ook een nogal fors beeld van een heilige. Modelletje Sinterklaas. Dat kun je als toekomstig overledene dus ook bestellen. Is weer eens wat anders dan een steen. Maar wat nou als je dat beeld kiest en later blijkt dat die heilige niet zulke fraaie dingen heeft gedaan? Staat die schijnheilige wel mooi bij je graf.  En waarom zijn die heiligen bijna altijd mannen? En waarom staan ze vaak met één of twee handen in de lucht en niet met de handen in de zij of in hun zakken?

Tattoo
Naast me zit een man met een tattoo op zijn arm. Twee woorden. Eerste woord: bad. Tweede woord: in eerste instantie moeilijk leesbaar maar het ziet er toch echt uit als ‘ass’. ‘Bad ass’. Wat zou er zo slecht zijn aan zijn kont? Zou hij iets met zijn kont kunnen dat heel erg slecht is?

Anne Clark
Binnen in de kroeg zingt Anne Clark ‘It rains even harder now’. Buiten is het kurkdroog, blauwe lucht en een aangename 22 graden. Hier heeft ze vandaag geen gelijk. Gisteren in Weert wel. Daar is vanwege noodweer een camping geëvacueerd. De trut.

Wat denken campinggasten?
Als je in een heet motorpak terug op de camping komt, dan wil je maar één ding: uit dat pak. En omdat ik bedoel: meteen uit. Dat doe je niet in je tentje waar het nog veel heter is maar gewoon buiten waar iedereen het kan zien. Wat denk je dat voorbijgaande campinggasten denken als ze je in je onderbroek zien staan?

  1. Dat heb je nou met zo’n klein tentje
  2. WTF
  3. Gaat die onderbroek ook uit?
  4. Ander antwoord

Het juiste antwoord is 4. Wat die campinggasten denken is: Wanneer zou die snurkende buurvrouw nou eens weggaan? Hoe hou ik die kinderen bezig? Wat voor weer wordt het morgen? Vanavond seks (en met wie)? 

I follow rivers
Voor de Dom in Aken spelen twee straatmuzikanten. Ze spelen ‘I follow rivers’ in de Triggerfinger stijl. Een mooi nummer. Een mooi nummer? Luister even naar die tekst zeg. Willen we in ons hart iemand om te volgen? Willen we in ons hart dat iemand ons volgt? Dat komt niet vanuit het hart, het zijn disfunctionele programmeringen. Maar vooruit, je kunt een rivier volgen en dat kan best leuk zijn. Maar iemand anders? Codependency voor beginners.

Motorpeinzingen zijn overpeinzingen tijdens motorvakantie.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

De buren en hun verhaal

Geplaatst op 1 augustus, 2013 

Als ik wakker word zie ik een nieuwe tent naast de mijne staan. Twee sportieve fietsen verraden dat het een fietsvakantie betreft. Ze reizen in luxe: extra tentje voor alle bagage en ze hebben zelfs twee stoeltjes bij zich. Een vriend en ik waren samen ook eens op fietsvakantie in de Ardèche en hoewel het al heel lang geleden is, weet ik nog heel zeker dat een tentje voor de bagage en klapstoeltjes echt het eerste zou zijn dat ik thuis zou laten in plaats van het in de bergen omhoog sleuren.

De man heb ik ’s nachts wel gehoord. Snurken natuurlijk. En de vrouw zie ik bezig met koffie zetten. Ze lijkt me aardig en  bevestigt dat door koffie aan te bieden.

De volgende dag hoor ik hoe ze al vroeg hun tent afbreken. Als ik even later zelf ook opsta, zie ik dat de tent inderdaad weg is. De man ook maar de vrouw zit nog wat te lezen aan een tafeltje. Er staat nog één fiets. De twee klapstoeltjes staan er ook nog. We wensen elkaar een mooie dag toe en ik vertrek voor een afspraak in Aken. Ik reken erop de man nog in Vaals te zien, hij zal wel brood zijn halen of zoiets.

Als ik ’s avonds terugkom is de scene op de camping nog hetzelfde als ’s morgens. Dat wil zeggen: de vrouw is nog steeds alleen maar ze ligt nu in haar slaapzak op het gras te slapen. Aan haar bagage te zien heeft zij geen tent bij zich. Als ze wakker wordt vraag ik haar voorzichtig of ze zo laat nog gaat vertrekken. Ze antwoord dat ze nog twee nachtjes blijft.

De volgende ochtend ligt ze nog steeds op het gras, zonder tent. Zou ze dit uit vrije wil doen? Waarom is haar reisgenoot ervandoor met de tent? Hebben ze ruzie gehad? Is ze gedumpt? Relaties komen en gaan net zoals buren op een trekkersveldje maar je partner dumpen op een camping en er zelf met de tent vandoor gaan dat doe je niet.

Als ik ’s avonds terug naar de camping loop verzin ik onderweg woorden om haar voorzichtig te vragen naar haar situatie. ‘Ik wil me nergens mee bemoeien hoor maar….’ is de stomst mogelijke optie en valt als eerste af. Nee, een gemeend ‘Hoe is het met je…?’ en het dan aan haar overlaten waar ze mee komt lijkt me veel passender.

Terug op de camping kan ik alle opties laten vallen want ze is weg. Het heeft die dag wat geregend.  Jammer, we hadden zo leuk dramadriehoekje kunnen spelen. Zij in de rol van slachtoffer in ik in de rol van helper en er dan een wedstrijdje van maken wie als eerste overschakelt naar de rol van aanklager. Ik had kunnen winnen.

Of misschien voelde ze al aankomen dat ik haar zou vragen naar haar situatie en is ze op de vlucht gegaan voor een gesprek. Die strategie ken ik wel, mijn vader zou hem bedacht kunnen hebben

De twee stoeltjes heeft ze achtergelaten.  Die hadden ze sowieso niet mee moeten nemen, wie weet is de ruzie daarover begonnen. Dus neem van mij aan: ga je met de fiets op vakantie, laat stoeltjes thuis.

Aan de andere kant van mijn tent heb ik als buren twee jonge mensen uit België. Op een stokoude tandem zijn ze op reis naar Keulen en van daaruit willen ze naar Koblenz. Drie versnellingen hebben ze. Nee, geen dertig maar drie. En ze hebben geen stoeltjes bij zich. Die twee gaan het wel redden samen.

En dan de nieuwe buurman die op zaterdagmiddag ineens naast me staat. Komt helemaal uit Vlissingen naar Vaals voor een verjaardagsfeest van een goede vriend. Dat moet wel een heel bijzondere vriendschap zijn. Van alle relaties is vriendschap de meest duurzame zal hij er later over zeggen.

Ik ben nauwelijks op de camping, eigenlijk alleen om te slapen en zo af en toe een douche. Ik zie wel bijna elke dag buren komen en buren gaan maar ben te weinig op de camping om echt in contact te komen met de buren en hun verhaal.

Met bovenstaande alinea wilde ik deze blogpost beginnen maar ik heb me bedacht. Ook al ben ik weinig op de camping, aan verhalen geen gebrek.

Bewaard onder Persoonlijk, Verhaaltjes | 8 Comments

Tags: , , , ,

Kampeertip: het trekkersveldje

Geplaatst op 10 augustus, 2011 

Om optimaal te genieten van het campingvermaak dat ik noemde in ‘De camping als sociaal experiment‘ , kan ik je van harte aanraden om een aantal dagen met je tentje op het trekkersveldje te staan. Op het trekkersveldje heb je namelijk elke dag nieuwe buren en dat staat garant voor elke dag nieuw vermaak. Een bijkomend voordeel is dat je niet erg je best hoeft te doen om te socializen want morgen zijn die aardige buren toch weer weg.

Heb je een grote tent, ga dan vooral niet op het trekkersveldje staan. Het ziet er werkelijk niet uit zo’n grote tent tussen al die kleine trekkerstentjes, het is zoiets als een grote villa midden in een volksbuurt.  Maar waarom zou je trouwens een grote tent willen? Een echte vent slaapt namelijk in een kleine tent.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , ,

De camping als sociaal experiment

Geplaatst op 9 augustus, 2011 

Een camping is eigenlijk een interessant sociaal experiment omdat iedereen er dezelfde status heeft: iedereen draagt  dezelfde vakantie outfit, slaapt op hetzelfde gras, plast en poept op dezelfde wc’s, staat onder dezelfde douches, is technisch werkeloos en aangewezen op dezelfde kleine gemeenschap.

Kortom:
All animals are equal: JA
But some animals are more equal than others: NEE

Maar wellicht belangrijker nog: je hoort er alles van elkaar. Het dunne tentzeil op de camping is wel even wat anders dan de dikke muren thuis. Op de camping deel je elk geluidje met elkaar, of je het nou leuk vindt of niet. De social media zouden er jaloers op zijn.

Het leukste van kamperen is daarom ‘s morgens na het wakker worden nog een uurtje stilletjes in je tentje blijven liggen en luisteren.

Hilarisch zijn echtparen die samen een veel te ingewikkelde tent willen opzetten. Ook erg leuk zijn ouders die maar niet snappen dat kinderen tijdens het spelen ook graag geluid willen maken. Ook een topper zijn ouders die denken dat ze op alle vragen van kun kinderen een intelligent antwoord moeten hebben.

Echt, tegen dat ene uurtje ’s morgens op de camping kan geen cabaretvoorstelling op.

Zo lag ik dus ’s morgens te genieten toen ik voetstappen vlak naast mijn tentje hoorde. ‘Dit is toch geen tent!’ klonk het.  Ik checkte snel de samenstelling en constructie van mijn onderkomen: ja, ik lag toch echt in een tent.

Na de voorstelling hoorde ik op weg naar de douches ineens diezelfde stem die uit de richting kwam van…..  WTF, noem je dat kamperen? Een enorme caravan, daar tegenaan gebouwd een bungalow tent en daar weer tegenaan gebouwd een soort van partytent constructie met aan de zijkant daar weer van een schuin aflopend tentzeil dat fungeerde als afdak voor de fietsenstalling. Alles bij elkaar meer leef- en woonoppervlak dan de woonkamer + keuken van mijn huis bij elkaar opgeteld.

Ik was het ineens met die stem eens: nee, dit is toch geen tent!

Ik herhaal:
All animals are equal: JA
But some animals are more equal than others: NEE JA

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , , ,