Die wond blijft altijd een gevoelige plek

Geplaatst op 1 maart, 2011 

Zoals ik in de vorige blogpost schreef, leverden de interviews met Robert Burney op blogtalkradio mij enkele ‘aha momenten’ op.

Aha moment 1:

Our wounds don’t go away. The point is we want to take enough power away from them so they are not dictating how we are living. (….) We are taking power away from the wounds. We are changing how we are relating to the wounds and taking power away from them so they are not running our life.

The wound doesn’t completely heal. The things that happened to us are still going to be sore spots  but they are not going to be internal landmines.

(….) acknowledge them, relate to them in a healthier way, in a loving and compassionate way, and at the same time we stop them from running our life.

(Robert Burney)

Waarom is dat nou een aha moment? Omdat het helpt weg te blijven uit de valkuil dat een diepe emotionele wond uit de kindertijd op een gegeven moment helemaal geheeld is en dat het dan klaar en gedaan is. Dat is niet zo. Die wond zal altijd een gevoelige plek blijven. Het is nodig van die gevoelige plek te gaan houden, er vrienden mee te worden.

En tegelijkertijd helpt het om telkens als die wond van zich laat horen (voelen), het kind dat we waren te eren, te herkennen en erkennen. Terwijl, en dat voeg ik eraan toe, we leren in het hier en nu te leven.

Lees ook:

Bewaard onder Citaten, Codependency

Tags: , , ,

Reacties

2 Reacties to “Die wond blijft altijd een gevoelige plek”

  1. anita michielsen on maart 1st, 2011 22:10

    Het is wel mogelijk, tijdens het erkennen en herkennen van dit innerlijk kind, het in het hier en nu te geven wat het toen nodig heeft/had. Noem het een vorm van tijdelijke heling. De wond zal inderdaad altijd gevoelig blijven en zo nu en dan opspelen. Dan word je uitgenodigd om met je innerlijk kind in contact te treden.

  2. Peter de Kock on maart 1st, 2011 22:17

    Precies @Anita, dank je wel.

Laat je reactie achter!