Rouwen en ruimte maken

Geplaatst op 22 juni, 2009 

Zondagochtend liep ik in het bos en voelde me eenzaam en leeg. Ik had even nodig om te herkennen dat ik aan het rouwen was. Gezellig, lekker rouwen in het bos op zondagochtend.

Rouwen gaat over het vieren van verlies. Kun je verlies dan vieren? Jawel, door te rouwen.  Rouwen is een viering van een verlies. Bij vieren denkt je misschien aan feest, slingers en ballonnen en iedereen in de hiep-hiep-hoera-stemming. Maar ook rouwen is een vorm van vieren.

Ik was dus aan het rouwen en ik weet ook waarover: over een verandering. Een verandering die mij niet snel genoeg kan gaan omdat ik het nieuwe, dat wat in de plaats komt van dat wat voorbij is, wil omarmen en verwelkomen. Liever nog vandaag dan morgen. Maar zo werkt dat niet.

Terwijl ik zo door het bos liep begreep ik ineens dat de leegte die ik voelde een belangrijke functie had. Die leegte moest er zijn, was nodig om ruimte te bieden aan het nieuwe, dat waar ik zo naar verlang.

Om plaats te maken voor iets nieuws, moet er eerst gerouwd worden om het verlies, over dat wat voorbij is. Het gevoel van leegte wil gevoeld worden. Door het te voelen wordt de leegte herkend en erkend, wordt de leegte als het ware bevestigd in haar bestaan. Pas dan is de leegte klaar om het nieuwe in ontvangst te kunnen nemen.

Verlies betekent ruimte maken voor iets nieuws.

Het zal me niet verbazen als wetenschappers binnenkort aantonen dat leegte subtiele signalen voortbrengt waarmee het communiceert dat het klaar is om het nieuwe te ontvangen. En dat nieuwe, zo zal uit verder onderzoek blijken, ontvangt die signaaltjes en weet dan dat het welkom is. Zo werkt het. Nobelprijs gegarandeerd.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: ,

Reacties

Laat je reactie achter!