Voelen en denken

Geplaatst op 11 april, 2009 

Het stukje dat ik vanmiddag zat te schrijven wilde niet zo wilde vlotten zoals ik het graag wilde. Ik had last van branderige ogen en gesnotter. Hooikoorts. De drang om in mijn ogen te wrijven won het van de ervaring dat het de pijn alleen maar erger maakt.

Ik voelde me moe. Mijn ogen wilden dicht om de pijn te verzachten en om even te slapen. Ik kon het schrijven niet loslaten en had in gedachten nog een waslijstje aan andere dingen die ik wilde doen. Slapen stond niet op dat lijstje, zelfs niet ergens onderaan. Slapen? Vanavond zo rond een uur of  twaalf maar niet nu. 

Hoe hard moet een lichaam schreeuwen voordat het gehoord wordt? Waarom hoeft een gedachte maar heel even wat te roepen om al aandacht te krijgen? Van niet naar je lichaam luisteren kun je ziek worden, heel erg ziek. En van naar je gedachten luisteren kun je gek worden, heel erg gek.

Ooit heb ik geleerd om niet naar mijn gevoel te luisteren en om mijn gevoel te overstemmen met een kakofonie aan gedachten. Ik kan me niet herinneren dat ik op school ook maar één keer iets heb geleerd over gevoelens. Ik heb op school wel een heleboel andere dingen geleerd. Lezen en schrijven, dat wat nuttig om te leren. Over het nut van de rest ben ik niet zo zeker.

Het echte leren gebeurt niet op school maar daarna. Dan mag je afleren wat je op school hebt geleerd en leren wat je echt nodig hebt.

Wat ik echt nodig had vanmiddag was rust en slaap. Ik had even tijd nodig om daaraan toe te geven en om mezelf te geven wat ik nodig had. Dat waslijstje is er nog steeds maar ik heb nu wel de energie om dat lijstje af te werken.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , , ,

Reacties

Laat je reactie achter!