Oosterhout Blues en Breda Barst – deel 2

Geplaatst op 19 september, 2013 

En dan is het zaterdag, tijd om kleur te bekennen, tijd om te kiezen. Of heel veel fietsen.

De ochtend begint met veel regen maar als de organisatie van Breda Barst via Twitter laat weten dat het vanaf drie uur droog is, besluit ik de middag te beginnen in Breda en het avondprogramma van Oosterhout Blues & Roots te volgen.

 

De paraplu gaat voor de zekerheid toch maar mee maar het is ’s middags inderdaad prima weer. Het festivalterrein in het Valkenberg park ligt er net als andere jaren weer prachtig bij. Een beetje Lowlands in het klein zeg ik altijd.

Ik vind het altijd weer leuk om kinderen te zien rondrennen op jacht naar lege drinkbekers die ze bij de info stand kunnen inruilen voor een zakje snoep of een consumptie bon. Sommige ‘handelaars’ staan al bij je op wacht als je beker nog halfvol is.

Van alle podia zijn de twee hoofdpodia, het Amstel podium en het Barst podium, en de Spaanse Kraag mijn favoriet. De programmering is net als andere jaren prima. Zodra een optreden op het ene hoofdpodium klaar is start een volgend optreden op het andere hoofdpodium.

De Spaanse Kraag is het enige overdekte podium. De bandjes die daar in de kleine tent spelen hebben allemaal één ding met elkaar gemeen: snoeihard. Gitaren, bas, drums en zang, het vecht onderling om boven de geluidsorkaan uit te komen. Het is een genot om te zien met hoeveel inzet en passie daar gespeeld wordt. Als je eens wilt benchmarken of je nog wel plezier hebt in wat je zoals doet zou je eens een kijkje in deze tent moeten nemen.

Bandjes kijken, door het park wandelen, vrienden ontmoeten en nieuwe vrienden maken en niet te vergeten regelmatig ‘lege bekers produceren’ voor de kinderen, het is een gave om dat lang vol te houden en ik heb die gave. Het is zo gezellig dat het ineens avond is en ik geen zin meer heb nog naar Oosterhout Blues & Roots te gaan. En dat komt goed uit want dan kan ik Traumahelikopter nog zien, een band die samen met Raketkanon die op zondagavond spelen, ‘strijdt’ om de eer van leukste bandnaam.

Op zondag is het pleit definitief beslecht. De weersverwachtingen zijn best aardig, tegen de avond kan het gaan regenen  maar verder blijft het droog. Omdat Oosterhout Blues & Roots op zondag alleen een middagprogramma heeft, wint Breda Barst definitief de keuzestrijd. Mijn ‘gave’ komt ook op zondag goed van pas.

Als Drive Like Maria bezig is om als laatste band het festival af te sluiten en ik nog wat consumptiebonnen nodig heb, loop ik naar de kassa’s. Gelukkig, er is er nog eentje open. Ik leg een tientje op de balie en vraag om bonnen. ‘Dat kan niet meneer want wij zijn al gesloten’

Ik kijk om me heen en zie dat bij de andere kassa’s de rolluiken dicht zijn maar bij de kassa waar ik sta is het rolluik open en brandt nog licht. Er is ook nog personeel. ‘Nee, die andere kassa’s zijn gesloten, jullie zijn nog open’. ‘Nee meneer, wij zijn ook gesloten’.

En zo gaat dat een paar keer op en neer tot uiteindelijk mijn tientje wordt aangenomen. In afwachting van de laatste bonnen komt een veiligheidsmannetje zich er ongevraagd mee bemoeien. Of ik maar even meteen weg wil gaan. Pardon? Ja, of ik maar even meteen weg wil gaan. Het meisje dat eerder nog mijn tientje had aangenomen geeft het weer terug.

Ik geef het veiligheidsmannetje nog mee dat z’n toon helemaal niet bij de sfeer van het festival past maar daar heb je natuurlijk schijt aan als je een veiligheidsuniform draagt.

Zonder bonnen loop ik terug naar de bar. De bar zo moet je weten is eigenlijk een uitvouwbare vrachtwagen die in een handomdraai kan worden omgetoverd tot bar. Daar staat R nog te wachten, een goede vriend met wie ik graag de laatste bonnen wilde delen. Als even later Drive Like Maria de laatste akkoorden speelt, maken de dames en heren achter de bar aanstalten om hun bar weer terug om te toveren tot vrachtwagen. Er staan nog drankjes die al zijn ingeschonken voor klanten die niet meer zullen komen. De barvrouw pakt het hele handeltje op en zet het voor R en mij neer. ‘Zonde om weg te gooien‘ zegt ze.

Kijk, je hebt veiligheidsmannetjes die de sfeer waarin ze werken niet snappen omdat ze ervan uitgaan dat iedereen erop uit is de boel te verzieken. En je hebt barvrouwen die de sfeer waarin ze werken wel snappen omdat ze ervan uitgaan dat iedereen erop uit is een fijn feest te vieren.

R en ik pakken ieder één beker en delen de rest uit aan wie we nog kunnen vinden. We lachen zo hard dat we er kramp van krijgen. Het veiligheidsmannetje had moeite met mijn tientje en nu hebben we twaalf bekers gratis, omgerekend 12 x EUR 2,30.

Barvrouw: you rock. R en ik ook trouwens.

Lees ook: Oosterhout Blues en Breda Barst – deel 1

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Oosterhout Blues en Breda Barst – deel 1

Geplaatst op 17 september, 2013 

Wat een luxeprobleem was dat, twee fantastische muziekevenementen in de regio in hetzelfde weekend: Oosterhout Blues & Roots en Breda Barst.

Hoe plan je zoiets met twee programma’s op hemelsbreed zo’n tien kilometer afstand van elkaar waarbij er in beide steden ook nog eens op verschillende podia tegelijk wordt gespeeld? Heel veel en heel hard op en neer fietsen? Of gezien het weer van de laatste tijd misschien de keuze tussen binnen, droog en warm op Oosterhout Blues & Roots of buiten, nat en koud op Breda Barst?

Donderdag en vrijdag was de keuze gemakkelijk. Oosterhout Blues & Roots ging donderdagavond al van start en Breda Barst pas op zaterdagmiddag dus koos ik op de donderdag en vrijdag voor de blues.

Oosterhout Blues & Roots begon in Café de Pub met Aron & friends. De band stond geprogrammeerd om negen uur, een mooie tijd voor wie net als ik de volgende dag op tijd op wil staan. Ik zou tot half elf blijven en daarna naar huis en naar bed. Maar Oosterhout Blues begon met de slechte gewoonte die zich ook tijdens eerdere edities voordeed: band die te laat begint. Aron en zijn vrienden begonnen pas na tienen, meer dan een uur te laat. Waarom denk ik dan, omdat de kroeg nog niet vol zit? Begin gewoon om negen uur en speel de mensen die te laat komen een spijtcomplex aan dat ze niet eerder zijn gekomen.

De vrijdag was ook voor Oosterhout Blues & Roots. Zoals ik het de laatste jaren ervaar is de vrijdag de gezelligste avond. Op vrijdag komen toch meer de liefhebbers die speciaal voor de blues naar de stad komen terwijl met name op zaterdag het gewone uitgaanspubliek meer sfeerbepalend is. Niet dat de sfeer dan slecht is of zo maar het voelt dan minder intiem in de stad.

De organisatie had van te voren aangekondigd dat de opzet van het bluesfestival dit jaar wat anders zou zijn. Zo deden dit jaar meer kroegen mee aan het festival dan voorgaande jaren. Een keuze die prima uitpakte en die ook voor een grotere diversiteit van het bluesaanbod zorgde.

Onderdeel van de andere aanpak was ook dat de tent op de Markt er dit jaar niet stond en dat was enorm jammer. Voor wie Oosterhout een beetje kent weet dat als je een rondje maakt langs de deelnemende kroegen en door de Klappeijstraat naar de Leijsenhoek loopt en weer terug, je altijd langs de tent kwam en dat je daar altijd even bleef hangen. De tent was niet alleen het centrale punt van het bluesfestival, de tent wat ook het  symbool ervan. Als de tent er stond was het bluesfestival en als het bluesfestival begon stond de tent er.

Één van de kroegen die dit jaar voor het eerst meededen met het bluesfestival was Café Binnen. Daar speelde Clemens van de Ven en deed dat solo. Wat een mooie kerel is dat. Hij kruipt achter zijn piano, wijst naar buiten waar het op dat moment flink regent en zegt: ‘Dit is echt bluesweer, daar hou ik van’ en zet dan een van de blues doordrenkt levenslied in. Met zo’n stem dat je bijna gaat denken dat hij echt alles heeft meegemaakt waar hij over zingt. Voor mij het hoogtepunt van de vrijdag van  Oosterhout Blues & Roots.

Omdat Oosterhout Blues & Roots een nieuw bestuur heeft dat nog maar enkele maanden geleden is aangetreden, verdient de organisatie een groot compliment. Meer deelnemende kroegen zorgt voor nog meer leven in de brouwerij, vooral voor wie er net als ik van houdt om wandelingen te maken langs de kroegen en daar even te luisteren of er nog iets moois valt te ontdekken.

Maar mag alsjeblieft de tent op de Markt weer terug? En bel volgend jaar van te voren even naar Breda wanneer daar Breda Barst plaatsvindt. Zoveel moois verdient twee verschillende weekenden.

Oh ja, en boek Clemens weer.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | Reageer

Tags: ,