Je kunt zelfs je geliefden niet vertrouwen
Geplaatst op 9 september, 2017
Ik kan een lange aanloop nemen voor wat ik wil zeggen. Zoals dat ik op de fiets al merkte ik dat ik mijn telefoon was vergeten en dat ik me bedacht: damn, dan kan ik ook geen foto’s maken van de laatste stuiptrekkingen van de buurtmoestuin nu deze definitief wordt ontmanteld.
The thing is dat ik eenmaal terug thuis mijn telefoon niet aantrof op de plekken waar ik deze had verwacht. Geen punt, met een andere telefoon even mijzelf bellen en ik weet waar het ding ligt.
En ik hoor niks.
Dan gebeurt er wat met je, worden je gedachten brutaal gekaapt door iets of iemand die het allerslechtste met je voor heeft en die je wil doen geloven dat misschien één van je geliefden met je telefoon aan de haal is met een hele logica er omheen dat het niet anders kan als dat het een inside job is dat die telefoon pleiten is.
Gedachten zijn maar gedachten en niet per definitie waarheid….. Ja blablabla dat weet ik allemaal wel. Dat wil zeggen dat ik het vooraf en achteraf zo zie maar middenin het zoeken naar die f*cking telefoon is alles heel anders.
Ik heb mijn gedachten streng toegesproken me zoiets niet nog een keer te flikken. Hun antwoord? Jij bent de baas, jij bepaalt wat je gelooft. En nog iets met loser.
Zo zijn ze, die gedachten.
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: gedachten, vertrouwen
Reacties
6 Reacties to “Je kunt zelfs je geliefden niet vertrouwen”
Laat je reactie achter!
Duim, waar ben je? Applaus!
@Petra: Ovatie! 🙂
Als ik moe ben heb ik hier ook altijd last van. In mijn hoofd is dan iedereen verantwoordelijk voor mijn stommiteiten, behalve ik zelf…
@Jooper: Ha zeker nou je het zegt! Vermoeidheid en hoe je in je vel zit speelt ook een rol. En zoals ik die rol dan herken is dat het dan langer, soms veel langer duurt voor ik in de gaten heb wat zich werkelijk afspeelt. Bedankt voor de reminder.
Je kunt zelfs je gedachten niet meer vertrouwen – was ook een aardige kop voor dit stukje geweest 😉
@Michael: die zijn sowieso niet te vertrouwen 🙂