Stad zoekt zichzelf

Geplaatst op 7 april, 2017 

Ik vond Oosterhout maar een nietszeggende stad. Ik woonde in Breda en kende Oosterhout alleen van de A27 als ik richting Utrecht ging of daar juist vandaan kwam. Oosterhout was die langgerekte strook bewoning vlak bij Breda. Als ik Oosterhout passeerde was ik bijna thuis of net van huis.

In Breda hoorde ik nooit iets over Oosterhout, over wat daar aan het gebeuren was of vroeger was gebeurd of dat daar iets ging gebeuren. Dat er in den lande nog een andere stad was die ook Oosterhout heette maakte het er niet gemakkelijker op me een beeld te vormen van Oosterhout anders dan die strook langs de A27. Noem het gerust een vooroordeel vanuit onbekendheid want dat wat het ook.

Nu ik er door tal van ontwikkelingen, gebeurtenissen, mirakels, drama’s en meer van dat soort bepalende situaties zelf alweer meer dan tien jaar woon, snap ik van Oosterhout nog steeds maar vrij weinig. Zeg me gerust dat dit komt omdat ik geen echte Oosterhouter ben, dan heb je wellicht een punt. Andersom vraag ik me af of de echte Oosterhouter zijn/haar stad wel echt begrijpt.

Ik ken maar weinig echte Oosterhouters, de meeste mensen waar ik mee om ga zijn net als ik vette import zoals dat heet. Bij de gemeente hoef ik ook niet aan te kloppen met de vraag wat voor stad Oosterhout is. Tuurlijk kunnen ze me over de stad een karrenvracht aan kengetallen geven. Aan cijfers geen gebrek, maar wat zeggen al die cijfers over de stad?

Nee, de gemeente is zelf ook op zoek, heeft daartoe een serieuze partij in de hand genomen, Ruimtevolk, om een analyse te maken van het DNA van de stad.

Een stad heeft natuurlijk helemaal geen DNA, een stad bestaat uit mensen en die maken de stad en die stad van mensen verandert elke dag. Een stad beweegt, soms snel en soms langzaam, en zodra je denkt een stad te begrijpen is ie weer ongrijpbaar. Prima vind ik dat, heerlijk zelfs, soms ook vreselijk. Het is net als met een goede vriend: prima kerel maar soms een echte pain in the ass.

Een stad op zoek naar het DNA van zichzelf. Dat doet me denken aan mensen die zichzelf een beetje naar de sodemieter hebben geholpen en in een poging weer op te krabbelen, zichzelf weer willen vinden. Prima hoor, dapper zelfs, maar jezelf vinden doe je niet aan de zijlijn van de samenleving, op een plek waar alles nice and easy is.

Jezelf vinden doe je in contact met anderen, door te dromen, daar wat van te maken, te falen en weer op te staan. Jezelf vinden doe je door te leven, te ademen, lief te hebben en afgewezen worden. Door je hart te volgen, keuzes te maken zonder zekerheid, door te verdwalen, te verzuipen en weer boven water te komen. Leven is geboren worden en sterven, geboren worden en sterven en weer geboren worden.

Jezelf vinden? Heb je je leven een beetje geleefd, dan heb je een aardig beeld van wie je bent als je afscheid neemt met de fysieke dood.

Op zoek gaan naar je DNA? Ik denk niet dat je dat moet doen. Dat DNA ontdek je gaandeweg wel en overdrijf de rol van dat DNA niet. Opvoeding, familie, vrienden, de straat, toeval, zoveel facetten die mede vormen wie je bent.

Terwijl ik me dit allemaal zit te bedenken fiets ik vandaag door de stad. Passeer talloze vlaggen Oosterhout familiestad. Ja goh, wat voor stad is dit nou? Is dit een familiestad of een stad die zelf niet weet wat voor stad het is? Cut the crap, wat boeit het! Wat boeit is wat voor stad we willen zijn en hoe we daarnaar gaan handelen.

De stad die we nu zijn vind het allemaal wel best zolang alles maar blijft zoals het was. Sorry folks, reality check: niks blijft zoals het was, zelfs niet in good old Oosterhout. Dan kun je passief achterover leunen en maar zien wat ervan komt of helpen de stad kleur te geven, om het even wat voor kleur.

En oh ja, grijs telt niet mee als kleur.

Bewaard onder Mening

Tags: ,

Reacties

2 Reacties to “Stad zoekt zichzelf”

  1. Frieke on april 8th, 2017 10:32

    Oosterhout Nieuwe Energie (oneenergie at Twitter) kleurt de stad groen. ONE is een vrijwilligersinitiatief in duurzaamheid.
    Wij hebben goede info gekregen en uiteindelijk de beslissing genomen om via hun collectieve inkoop zonnepanelen op ons dak te leggen. En met dat kleine steentje van onze bijdrage zijn recent dan weer zonnepanelen op daken van Oosterhoutse basisscholen gelegd.
    Op dit moment loopt een ander project in de Kruidenbuurt en ik weet dat ze nog van alles van plan zijn: Groen is Doen.

    Mijn voorkeur is dus groen: tussen al de mooie natuur past dat perfect 🙂

  2. Peter de Kock on april 8th, 2017 11:52

    @Frieke: Voor mij hoort op de stadsagenda de duurzame circulaire stad bovenaan te staan. Wat jij schrijft sluit daar perfect op aan, dank je wel.

Laat je reactie achter!