De allermooiste muziekervaring
Geplaatst op 10 januari, 2013
Ik zat vorige week op een avond te zoeken naar de tabulatuur van een bepaalde gitaarriff. Er zijn zat websites met tabulatuur maar ik vond een mooie waarbij de tabulatuur in een live timeline wordt getoond en waarbij je tegelijkertijd kunt meeluisteren met wat er gespeeld wordt. Ideaal dus.
Enthousiast als ik was over die website, tipte ik een vriend die ook gitaar speelt. Ik vertelde hem over die riff die ik gevonden had, dat die eigenlijk heel simpel is maar verschrikkelijk snel gespeeld wordt, als een oververhitte mitrailleur.
‘Je moet zo’n eenvoudige riff maar bedenken’ zegt mijn vriend, ‘Ik kan zoiets niet verzinnen’.
‘Dat kun jij wel’.
‘Nou je het zegt, ik speel inderdaad wel eens wat riffjes en die neem ik dan op maar doe er verder nooit wat mee’.
Waar ken ik dat van 🙂
Ik bedoel: waar ken ik dat van 🙁
En toen dacht ik aan ‘Die wolk in mijn hoofd’, een prachtige blog van Marco Raaphorst en vertelde mijn vriend over een nog betere gitarist die zijn muziek vergelijkt met nog veel betere gitaristen. Maar dat ie wel mooi doorgaat met muziek maken, uit liefde.
Uit liefde doe je soms gekke dingen. Gitaar spelen bijvoorbeeld en dan met je hoofd bijna in de versterker, het volume nog iets harder, de distortion knop helemaal naar rechts, hard E-mineur aanslaan en dan de allermooiste muziekervaring ter wereld hebben.
Bewaard onder Muziek, Persoonlijk
Tags: gitaar, liefde, Marco Raaphorst
Reacties
5 Reacties to “De allermooiste muziekervaring”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Heerlijk! Als jij het mooi vindt, is het goed. Wie in de wereld zou “het” moeten beoordelen en op basis waarvan zou iemand zich die autoriteit kunnen en mogen aanmeten?
Mijn vergelijkbare voorbeeld, BIJ voorbeeld:
Natuurlijk is het best spannend wat iedereen van de film gaat vinden volgende week. Toch is het voor mij nog spannender of het technisch allemaal goed verloopt. Als ik weet dat de film goed in elkaar zit en als ik tevreden ben met het resultaat, dan maakt het me niet meer zoveel uit wat iedereen er verder van vindt. Ik heb keuzes gemaakt waar ik achter sta en dat is wat telt!
@Petra: Heerlijk is het zeker. Jezelf vergelijken met een ander ligt wel eens op de loer, ik denk dat iedereen dat wel heeft. Als dat stimuleert jezelf verder te ontwikkelen kan dat best handig zijn. Als dat blokkeert vanuit angst wat anderen van je kunsten vinden is het ontzettend jammer, jammer voor al die mensen die nooit kennis zullen maken met je kunsten en die er nooit inspiratie uit kunnen putten.
Ik ben hartstikke blij voor je en voor Piek, dat die film binnenkort voor het eerst vertoond wordt. Volgens mij gaan jullie een feestje vieren.
ik zag laatst een documentaire over blues. een jongetje kreeg van een oudere man een instructie om 2 noten te spelen met gevoel. het jongetje boog de snaar een beetje, een subtiele snik klonk door in de toon. de oudere man riep hem bemoedigend toe: “oh yeah, oh yeah, yeah, that’s the deep stuff!”
al is het 1 noot. en dan al je gevoel erin gooien. da’s toch dat mooie van muziek. stilte, wachten, en dan hard aanslaan. en voor je het weet sterft de toon weg. is het weer voorbij.
@Marco: Dat is zo mooi aan muziek, dat het ook zo eenvoudig kan zijn. Het langzaam horen uitsterven van de toon vind ik eigenlijk nog mooier dan het moment van aanslaan. Na het aanslaan is het net of wat volgt het eigen leven van de toon is geworden en niks meer te maken heeft met de aanslag zelf.
Dankje, Peter!
Ja, das het mooie van alles wat je creëert, dat het de wereld ingaat en een eigen leven gaat leiden. We creëren vibraties…