Kun je teveel in je codependency verhaal zitten?
Geplaatst op 20 november, 2012
Een vraag die ik mezelf stelde naar aanleiding van de blogpost van Petra Maartense ‘The ocean is in the drop’: kun je teveel in je codependency verhaal zitten?.
Belangrijker dan de vraag hoeveel je in dat verhaal zit, is de vraag hoe je erin zit. Dat bepaalt naar mijn idee of het teveel is of niet.
Een voorbeeld van een manier die niet werkt, is steeds meer informatie verzamelen over wat codependency is, hoe het ontstaat en hoe je het herkent, zonder te werken aan je herstel en heling. Hoewel die informatie erg nuttig is, heeft die informatie weinig waarde als je er verder niets mee doet in de zin van herstel en heling, als je alleen maar rationeel werk verricht zonder het emotionele werk te doen.
In zijn boek ‘Broken Toys, Broken Dreams’ beschrijft Terry Kellogg de volgende situatie. Op een bord staat de tekst ‘Hemel’ met een pijl naar links. Op een ander bord staat ‘Lezingen over de hemel’ met een pijl naar rechts. Alle mensen met codependency staan in de rij bij het bord ‘Lezingen over de hemel’.
Dat bedoel ik.
Om te weten of je op een manier in jouw codependency verhaal zit die voor jou werkt, helpt het je bewust te zijn van wat codependency voor jou betekent. Voor mij betekent het bijvoorbeeld in oorlog zijn met mezelf, met wat ik voel, nodig heb, denk, verlang etc. Dus als ik ervaar dat ik mezelf steeds meer accepteer, meer in vrede leef met wie ik ben, dan werkt het voor mij hoe en hoeveel ik in mijn codependency verhaal zit, is mijn verhaal een verhaal van herstel en heling.
Geen enkele buitenstaander kan dat beoordelen, alleen ikzelf.
Bewaard onder Codependency, Persoonlijk
Tags: codependency, Petra Maartense, Terry Kellogg
Reacties
13 Reacties to “Kun je teveel in je codependency verhaal zitten?”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Ben het ten dele eens met het artikel van Petra.. nl dat wanneer je veel met het onderwerp bezig bent, je er nog steeds een gehechtheid mee hebt..
Maar aan de andere kant is het proces van ‘loslaten” niet te forceren.. Wanneer je dat wel doet (bijvoorbeeld door doelbewust op iets anders te focussen) zal dat wat niet voldoende (en inderdaad bepaalt de persoon dat zelf) aandacht heeft gekregen en de tijd om te helen, op andere momenten toch onbewust weer getriggerd worden.. Het is een soort rouwproces.. met de stadia die daarbij horen.. Acceptatie en berusting (dat het genoeg is) komt uiteindelijk een keer vanzelf. (heb daar overigens ook nog een mooi artikel over geschreven op mijn blog)
Overigens ben ik niet van mening dat je je wereld creëert.. Wel dat je je eigen perceptie hebt..
Ik geloof zelf niet in de “maakbaarheid” van het leven. Voor mijn gevoel is dat wat je overkomt (en ook op focust) simpelweg het resultaat van oorzaak en gevolg. De oorzaken kunnen legio zijn, zowel nature als norture ..
Uit recent wetenschappelijk neurobiologisch onderzoek komt steeds meer vast te staan dat vrije wil (om ergens mee bezig te zijn bijvoorbeeeld) en in hoeverre iemand succes heeft en zal hebben zijn grenzen van maakbaarheid heeft.
@Antoinette: Precies, een rouwproces en daar horen alle ups en downs bij. Het doel is niet perfectie, het doel is progressie. Iedereen die in zo’n proces zit kan zelf voelen en ervaren hoe hij/zij erin zit. Opmerkelijk daarbij is dat je soms een stap terug lijkt te zetten om die stap terug vervolgens te gebruiken om er twee vooruit te zetten.
Los van al deze uiteenzettingen, maakt het heel veel uit of je zegt: “Ik ben (of voel me) afhankelijk, ik ben boos, bang of gewond,” of dat je zegt: “Ik ben vrij, ik ben heel, ik ben blij”. Voel het verschil. En wees je bewust van waar je jezelf mee voedt.
Woorden zijn energie, gedachten ook, je voedt er je gevoel mee. En intenties hebben ook die kracht. Waar je de aandacht op richt groeit.
@Petra: als het over gevoelens gaat zeg ik liever: ik voel me boos, bang, gewond etc. Met een ‘ik ben’ identificeer ik me naar mijn idee met het gevoel. Ik ervaar meer ruimte in mijn lijf als ik me uitdruk met een ‘ik voel’ ipv ‘ik ben’. En als ik er dan ook nog aan toevoeg wat mijn onvervulde behoefte is, dan neem ik er helemaal eigen verantwoordelijkheid voor. Bijvoorbeeld: ik voel me boos omdat ik behoefte heb aan respect.
Okee, maar wat ik bedoel is dat alles – elk woord, elke gedachte – een vorm van energie is. Al naar gelang welke kant je gedachten (of geschreven woorden) op gaan, gaat de energie! Je bent altijd aan het creëren. Met elk woord. Zeg je tegen jezelf “I love you” dan voelt dat lekker, bijvoorbeeld.
Nog even een leuke toevoeging, want wat ik probeer te zeggen is dat we zelf dingen in stand kunnen houden en creëren, dat is het punt:
You don’t have any problems. Only this much has to be understood. This very moment you can drop all problems because they are your creations (Osho)
Something to try out, isn’t it? 😉
@Petra: ik begrijp wat je zegt en ik merk dat ik even nodig heb het echt te laten landen. Via jouw blog ben ik wat filmpjes van Esther Hicks gaan het bekijken en herken daarin ook jouw boodschap. Ik vind het enerverend wat ze zegt en tegelijkertijd zo ongrijpbaar.
Haha, ja, dat is precies goed verwoord, ongrijpbaar. Wij willen als mensen alles begrijpen en vastgrijpen, (dat is de mind, die controle wil), maar als we dat durven te laten, kan het naar ons toestromen. De stroom is er altijd, het gaat alleen maar om toe durven laten.
@Petra: dat toelaten ligt, zoals ik het tot nu toe begrijp van de video’s, iets ingewikelder. Je moet je er echt op afstemmen en mee verbinden door bv te mediteren, de natuur in te gaan en dergelijke. Ik ga straks nog wat video’s bekijken, ben bezig in de ban te raken.
@Petra
“Wij willen als mensen alles begrijpen en vastgrijpen, (dat is de mind, die controle wil) ”
Dat vind ik een hele mooie.. En dat is precies wat er gebeurt als je meent met intenties en de energie denkt dingen in het leven te kunnen veranderen en beheersen. Het lijkt zo voor een tijdje.. maar at the end merk je dat er de veranderingen marginaal zijn.. Maar de “ik” krijgt er wel een blij gevoel van..
Op dit moment ben ik een boek aan het lezen over liegen: “Liegen duurt het langst… De psychologie van de leugen” .
Hierin wordt diep ingegaan op het thema zelfbedrog en hoe dit zelfbedrog werkt mbt succes hebben .. Met name over zelfbedrog t.a.v. compententies en mogelijkheden is men het erover eens dat hoe meer men in staat is zichzelf te bedriegen .. hoe meer succes men heeft.. Alsook het zelfbedrog t.a.v. de behaalde resultaten dat men aan zichzelf toeschrijven.
Vanuit recent neurowetenschappelijk onderzoek weet men ondertussen ook steeds meer over de vermeende vrije wil..
Men meent controle te hebben over wat men wil (en kan) maar men heeft het niet.. Mocht je interesse hebben .. ik heb er wat over geschreven in dit artikel: http://blog.vederlicht.nu/2012/05/control-the-control/
@antoinette: Intenties vanuit het hart zijn iets heel anders dan vastgrijpen. Die laat je namelijk ook weer los… Die zijn vrij en vinden hun weg wel.
@Peter: gewoon je goed voelen is genoeg hoor! Een mooi muziekje opzetten, ergens om lachen…
Wat ik me trouwens oprecht afvraag: Lacht Robert Burney wel eens? 😉
@Petra: het begint bij me te landen. Vandaag samen met mijn dochter geschilderd, dat doet ook iets heel prettigs met mijn gevoel.
Heerlijk! That’s life!