De laatste brokstukken
Geplaatst op 8 november, 2011
Hier liggen ze dan: de laatste brokstukken van het plein waar ik lang geleden woonde. Ik heb het plein de afgelopen jaren regelmatig bezocht om foto’s te maken, het als het ware een beetje begeleid tijdens het sterfteproces.
Toen ik er afgelopen vrijdag was, vloog er tijdens het fotograferen net een duif voorbij. Misschien was het de incarnatie van de ziel van dat plein. Die ziel is vrij. De mijne ook. Nog even en ook de brokstukken zijn opgeruimd. De mijne ook.
Lees ook:
Bewaard onder Persoonlijk
Reacties
6 Reacties to “De laatste brokstukken”
Laat je reactie achter!
Zoeken
-
Recente blogposts
Recente reacties
- Peter de Kock op Nu je er niet meer bent: bedankt broeder
- Ingrid op Nu je er niet meer bent: bedankt broeder
- Peter de Kock op Vlogje ZAPzaterdag Oosterheide
- Rob Alberts op Vlogje ZAPzaterdag Oosterheide
- Peter de Kock op DIY vuilniszakkenklem
Categorieën
- Actualiteit (92)
- Bloggen (65)
- Boeken (139)
- Citaten (177)
- Codependency (86)
- Communicatie (104)
- Films (23)
- Fotobloggen (74)
- Gastblogs (5)
- Inspiratie (58)
- Mening (446)
- Muziek (94)
- Ondernemen (38)
- Onze wijk (43)
- Oplossingsgericht werken (18)
- Persoonlijk (484)
- Schrijven (39)
- spiritualiteit (107)
- vaderschap (55)
- Verhaaltjes (68)
- Vraag en antwoord (13)
Onderwerpen
angst behoeften Bewustzijn Bloggen buurtbeheer codependency Communicatie creativiteit dankbaarheid dromen Fotobloggen geld gemeente gevoelens geweldloze communicatie gewonde zielen hart humor keuzes kwetsbaarheid leven liefde maatschappij menselijkheid Michael Minneboo motorvakantie Ondernemen oordelen Oosterheide Oosterhout Paulo Coelho Petra Maartense pijn politiek relaties Robert Burney spiritualiteit succes taal vaderschap veranderen verhalen vertellen vriendschap vrijheid zwerfafvalArchief
- december 2022 (2)
- november 2022 (1)
- oktober 2022 (2)
- augustus 2022 (2)
- juli 2022 (5)
- juli 2021 (1)
- september 2020 (1)
- augustus 2020 (1)
- juli 2020 (2)
- juni 2020 (1)
- mei 2020 (2)
- maart 2020 (2)
- februari 2020 (2)
- december 2019 (3)
- november 2019 (1)
- oktober 2019 (2)
- augustus 2019 (1)
- juli 2019 (1)
- juni 2019 (1)
- april 2019 (4)
- maart 2019 (1)
- februari 2019 (2)
- december 2018 (4)
- november 2018 (3)
- oktober 2018 (3)
- juli 2018 (4)
- juni 2018 (1)
- mei 2018 (1)
- maart 2018 (1)
- februari 2018 (3)
- december 2017 (9)
- november 2017 (1)
- oktober 2017 (2)
- september 2017 (1)
- augustus 2017 (2)
- juli 2017 (3)
- juni 2017 (5)
- mei 2017 (4)
- april 2017 (3)
- maart 2017 (5)
- februari 2017 (6)
- januari 2017 (3)
- december 2016 (12)
- november 2016 (8)
- oktober 2016 (6)
- september 2016 (6)
- augustus 2016 (4)
- juli 2016 (6)
- juni 2016 (6)
- mei 2016 (8)
- april 2016 (4)
- maart 2016 (7)
- februari 2016 (2)
- januari 2016 (8)
- december 2015 (11)
- november 2015 (9)
- oktober 2015 (12)
- september 2015 (6)
- augustus 2015 (9)
- juli 2015 (8)
- juni 2015 (7)
- mei 2015 (11)
- april 2015 (11)
- maart 2015 (12)
- februari 2015 (4)
- januari 2015 (8)
- december 2014 (9)
- november 2014 (7)
- oktober 2014 (11)
- september 2014 (9)
- augustus 2014 (11)
- juli 2014 (4)
- juni 2014 (8)
- mei 2014 (11)
- april 2014 (8)
- maart 2014 (13)
- februari 2014 (9)
- januari 2014 (9)
- december 2013 (13)
- november 2013 (11)
- oktober 2013 (14)
- september 2013 (14)
- augustus 2013 (17)
- juli 2013 (14)
- juni 2013 (15)
- mei 2013 (18)
- april 2013 (17)
- maart 2013 (16)
- februari 2013 (16)
- januari 2013 (17)
- december 2012 (17)
- november 2012 (17)
- oktober 2012 (18)
- september 2012 (16)
- augustus 2012 (18)
- juli 2012 (10)
- juni 2012 (13)
- mei 2012 (11)
- april 2012 (17)
- maart 2012 (15)
- februari 2012 (16)
- januari 2012 (18)
- december 2011 (18)
- november 2011 (15)
- oktober 2011 (17)
- september 2011 (18)
- augustus 2011 (16)
- juli 2011 (15)
- juni 2011 (13)
- mei 2011 (18)
- april 2011 (17)
- maart 2011 (18)
- februari 2011 (16)
- januari 2011 (20)
- december 2010 (17)
- november 2010 (18)
- oktober 2010 (17)
- september 2010 (17)
- augustus 2010 (17)
- juli 2010 (14)
- juni 2010 (17)
- mei 2010 (18)
- april 2010 (20)
- maart 2010 (16)
- februari 2010 (15)
- januari 2010 (19)
- december 2009 (21)
- november 2009 (21)
- oktober 2009 (21)
- september 2009 (17)
- augustus 2009 (20)
- juli 2009 (23)
- juni 2009 (23)
- mei 2009 (27)
- april 2009 (23)
- maart 2009 (23)
- februari 2009 (20)
- januari 2009 (16)
- december 2008 (22)
- november 2008 (14)
- oktober 2008 (21)
- september 2008 (15)
- augustus 2008 (11)
- juli 2008 (17)
- juni 2008 (16)
- mei 2008 (10)
- april 2008 (10)
- maart 2008 (5)
- februari 2008 (4)
- januari 2008 (10)
- december 2007 (1)
- januari 201 (1)
Dans van Gewonde Zielen
Ik vertaalde Robert Burney’s boek The Dance of Wounded Souls in het Nederlands en geef het uit via Internet. Je kunt De Dans van Gewonde Zielen hier downloaden.
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Niets mooier dan een plein, ook al is het opgeruimd, ook al gaat het om brokstukken, ook al gaat het om een idee, ook al gaat het om een herinnering… 😉 ook al gaat het om niets meer dat we ons kunnen voorstellen…
@Huub: Pleinen zijn toch een soort van ontmoetingsplaatsen. Het plein waar ik gewoond heb wat dat in ieder geval wel. We speelden er voetbal met een fietsenrek als doel. Ik herinner me dat er ook nog een telefooncel stond met telefoonboeken erin. Er stond ook een supermarkt met een knaloranje bord boven de winkel maar ik geloof dat ik je daar al eens over heb verteld 🙂
datzelfde heb ik met oude huizen. alsof er iets blijft zitten in de muren.
@Karin: klopt, alsof energie en herinneringen in de muren kruipen. Toen ik verhuisde uit een ander huis na een periode van op mijn bek gaan en weer opkrabbelen, heb ik een soort visualisatie uitgevoerd in het lege huis om het als het ware energetisch te reinigen. Wel zo fijn voor de volgende bewoners en ook een soort van respect voor het huis.
Mooi, dat doet me denken aan “mijn”pleintje voor ons huis vroeger. Ook al lang weg en mijn ouders zijn vorig jaar verkast naar een andere woning. Dat vind ik nog steeds raar, het huis waar ik opgegroeid ben is niet meer “ons” huis.
Toch hebben mijn ouders het erg gezellig gemaakt en voelik me daar ook wel thuis, nu als volwassene.
@Hanneke: Pleintjes zijn bijzonder. Het trekt mensen aan, het zijn soms net ‘drinkplaatsen voor dieren’ 🙂