Geweld bestaat niet
Geplaatst op 20 september, 2010
Geweld als zodanig bestaat niet. Geweld bestaat wel als persoonlijke beleving. Wat we als gewelddadig ervaren is voor iedereen verschillend en is soms ook nog afhankelijk van het moment en de omstandigheden.
Wat politici ervaren als ‘politiek spel’ of wat verkopers ervaren als ‘commercieel spel, kan ik soms ervaren als gewelddadig. In wat ik ervaar als communiceren vrij van oordelen, kun jij misschien oordelen horen en als gewelddadig ervaren.
Daarom bestaat ‘geweldloos communiceren’ ook niet. Wat wel bestaat is communiceren volgens het model van geweldloze communicatie.
Bewaard onder Communicatie, Mening
Tags: geweld, geweldloze communicatie
Reacties
8 Reacties to “Geweld bestaat niet”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Of: taal is beperkt. Emoties laten zich slecht in woorden uitdrukken. Sowieso is taal zeer beperkt.
Inderdaad @Marco, voor onze taal geldt dat zeker! En veel gevoels-constructies zoals ‘Ik voel me in de steek gelaten’ drukken geen gevoel uit (het onderliggende gevoel kan eenzaamheid zijn) maar een oordeel/interpretatie.
Wanneer je bij een ander heel bewust schade (bijv een wond) veroorzaakt, is dat toch geweld?
ps: Ik vind jouw site GEWELD-ig goed!!
Ik kan me voorstellen @sibi dat de ander en/of ikzelf zo’n daad als gewelddadig ervaren. Toch zou ik het met opzet toebrengen van een wond niet meteen en onder alle omstandigheden (want dat is het punt dat ik wilde maken), geweld willen noemen. Ik denk bijvoorbeeld aan scarificatie. In sommige culturen wordt de menselijke huid via opzettelijke verwonding versierd.
Dank je wel @sibi voor je compliment over mijn site. Fijn om te lezen 🙂
Hallo Peter.
Je schreef: “Ik denk bijvoorbeeld aan scarificatie.” Daar had je zeker een punt. Verrassend dat je daarmee kwam, had ik eerlijk gezegd niet aan gedacht.
Ik bedoelde eigenljk het met opzet verwonden van iemand tegen de zin van die persoon in (bij scarificatie is er geen sprake van een slachtoffer). In mijn ogen is dat een vorm van geweld. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jij dat ziet!
Bedankt voor je reactie @sibi. Ik wil geweld graag zien, en dat is een leerproces met hobbels en bobbels, als een persoonlijke ervaring, een persoonlijke beleving, omdat het mij helpt weg te blijven uit de slachtofferrol telkens als ik geweld ervaar. Het helpt mij te kijken naar mijn eigen geweldservaring en geweldsbeleving en naar mijn eigen behoeften en het helpt mij om weg te blijven uit het uit handen geven van mijn eigen verantwoordelijkheden aan degene die ik dan dader noem.
Prachtig verwoord. Ik ben om. Ik denk dat ik simpelweg nog niet zo ver ben als jij.
Jouw reactie lezende bedacht ik me opeens dat kunnen vergeven een enorme kracht is. Dat is toch wel behoorlijk je verantwoordelijkheid nemen, nietwaar.
Jazeker @sibi. Stoppen met je eigen macht weggeven aan een ‘dader’ is in mijn beleving een daad van liefde.