De schreeuw om menselijkheid
Geplaatst op 23 april, 2010
Ik ga steeds beter begrijpen wat Seth Godin in zijn boek ‘Linchpin’ cogs noemt. Een cog is een tandwiel, een radertje in het systeem: het fabriekssysteem waar mensen werken die zijn gehersenspoeld om te doen wat ze gezegd wordt zodat ze vervangbare productie eenheden zijn.
Deze week was ik op het stadhuis en zat te wachten. Het afroepen tot je aan de beurt bent is volledig geautomatiseerd. Bij de ingang staat een computer waar je via een menu kiest wat je komt doen waarna de computer een bonnetje print met daarop een nummer. In de wachtruimte hangen grote displays die laten zien welk nummer er aan de beurt is en bij welke balie.
Tijdens het wachten observeerde ik de baliemedewerkers en hoe ze de burgers ‘afwerkten’. Wat de burger vertelt, vertaalt de baliemedewerker naar taal die de computer begrijpt. En wat de computer daarna op het scherm laat zien, geeft de baliemedewerker in gesproken of geprinte vorm door aan de burger.
Dit proces kan zich afhankelijk van de complexiteit van waar de burger mee komt een aantal malen herhalen. Al die tijd zit de baliemedewerker vrij uitdrukkingsloos te kijken van burger naar computer en van computer naar burger. Als de baliemedewerker begint te praten klinkt dat monotoon. De baliemedewerker is een randapparaat van de computer geworden. Nee, de baliemedewerker is DE computer geworden. De software van het fabriekssysteem heeft zich als een virus geüpload naar de baliemedewerkers.
Nee, geen linchpins hier. Hoewel?
Als mijn dochter en ik naar buiten lopen (heb ik al verteld dat ik samen met mijn dochter was? Nee? Nou, we waren dus samen), passeren we een tafel. Achter de tafel zit een oudere vrouw. ‘Koekje’ glimlacht ze in gebrekkig maar warm Nederlands terwijl ze naar mijn dochter kijkt. Ik glimlach terug. Het werkt: eindelijk verbinding met iemand. Iemand zonder computer. Zij is zonder het te weten een linchpin.
Op Seth Godin’s blog las ik ‘Sad Tim’ met een soortgelijke strekking: de roep, de schreeuw om menselijkheid op de werkvloer. Emotioneel werk noemt Seth Godin het. Moeilijk is het niet, vraag het de koekjesmevrouw op het stadhuis maar.
Mijn tandarts is ook een linchpin. Hij komt na elke behandeling persoonlijk de wachtkamer ingelopen en roept de volgende cliënt bij voor- en achternaam. Zijn stem klinkt warm en levendig. Zo anders dan mijn vorige tandarts die een harde zoemer gebruikte met een vreselijk door-merg-en-been-geluid om de volgende cliënt bij zich te roepen. Hij was een cog.
Als je erop gaat letten herken je ze overal: de linchpins en de cogs, de menselijkheid en het fabriekssysteem. Wie gaat overleven denk je?
Bewaard onder Boeken, Mening, Ondernemen, Persoonlijk
Tags: linchpin, maatschappij, menselijkheid, Seth Godin
Reacties
6 Reacties to “De schreeuw om menselijkheid”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Alles kan altijd beter… maar het leven als Linchpin of Cog blijft een persoonlijke keuze en levensstijl. Ik moest hierbij denken aan het eerdere citaat van Paulo Coelho op je weblog: ‘It doesn’t matter what the others may think – because they are going to think that way no matter what.’ en dan vertaald naar ‘It doesn’t matter what the others may do – because they are going to act that way no matter what.’… Soms is dat in en in triest, of op zijn minst een tikkeltje bizar en als het meezit ronduit belachelijk.
Je reactie herinnert me er aan dat we andere mensen niet kunnen veranderen, alleen onszelf. Dank Huub. En het leuke aspect dat het leven zo vol verschillen zit, is dat na een ervaring met de baliemedewerkers, het contact met de koekjesmevrouw zo hartelijk was. De ene ervaring als voorbereiding op het genieten van de andere ervaring.
Een belangrijk punt hier is denk ik dat de cogs niet altijd weten dat ze een cog zijn. Ze zijn zich niet bewust van het feit dat ze zelf de keuze kunnen maken om iets leuks en persoonlijks van hun werk te maken, in plaats van als gemiddelde fabrieksarbeider zonder lol dag in dag uit hetzelfde doen.
Dank je wel Patty. Ik ben het met je eens dat ze niet altijd weten dat ze een cog zijn. Ik denk dat zodra ze het weten, ze een keuze hebben en dat die keuze alles verandert.
Ik zag Bas Haring dit weekend. Hij vond het belangrijk dat we vragen bleven stellen in het leven. Vind ik heel goed. Tenminste: dat herken ik zeer. Ik denk altijd dat dingen anders kunnen. Voel opstand als mensen denken dat iets zo belangrijk is. Ik haat gedwongenheid. En kuddegedrag. Zodra de details van dingen wegvallen in algemeenheden, ben ik pleituh. Sommige mensen vinden dat heel irritant. Die gaan je dan corrigeren. Ook als je van iets baalt. Die gaan je uitspreken op je gedrag. Als je je emoties laat spreken. Terwijl die mensen vaak alleen maar dingen doen omdat anderen ze ook doen. Dan ben je een slaaf van je eigen geheel zelf gekozen leven. Ik wil mijn eigen pad volgen.
Dank je wel Marco, volgens mij geef je een levendige beschrijving van wat Seth Godin een Linchpin noemt. Ik had op je blog en op die van @metkcom gelezen over Bas Haring en over vragen stellen. Geweldig dat er mensen zijn die dat uitdragen. Mijn dochter groeit snel in de richting dat ze begint met vragen stellen, ik kijk er naar uit 🙂