Vraag en antwoord: wat is in je kracht staan?

Geplaatst op 29 januari, 2010 

In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag:

Wat is in je kracht staan?

Ik stel mezelf deze vraag ook regelmatig en merk dat ik er in de loop der jaren verschillende invullingen aan heb gegeven. Lang geleden (je weet wel: once upon a time…) had ik het idee dat ik in mijn kracht stond als ik over andere mensen oordeelde. Als ik maar genoeg oordelen over iemand kon bedenken (en dat lukte me) dat die ander ‘minder’ was dan mij, dan haalde ik daaruit de beleving van kracht. Maar dat was geen werkelijke kracht maar een schijnbeweging van het ego.

Gelukkig kijk ik er nu anders tegenaan. Kracht is voor mij de ruimte die ligt tussen een stimulus (iets dat gebeurt) en mijn respons. Is die ruimte er niet, en volgt mijn respons onmiddellijk op een gebeurtenis, dan reageer ik vanuit een automatische piloot en heb ik weinig bewust zeggenschap over wat ik doe. Ik ben dan een soort van tennisbal die de richting van de klap van het tennisracket volgt. Ik heb het hier niet een reflex reactie zoals wanneer iemand zonder te kijken de straat wil over steken en ik zie dat er een auto komt aanrijden met hoge snelheid.

Is die ruimte er wel en kan ik bewust mijn reactie kiezen, dan ben ik vrij te reageren zoals ik wil. In mijn kracht staan is voor mij de ruimte hebben en ervaren om bewust en in vrijheid (misschien dubbelop) mijn reactie te bepalen.

Als er iets gebeurt dat je raakt, dan wil het wel eens helpen een paar keer diep adem te halen of spreekwoordelijk tot tien te tellen om in die ruimte te komen. Voelen wat je voelt en nagaan waar je behoefte aan hebt, helpt om in actie te komen.

Bewaard onder Vraag en antwoord

Tags: , , , , ,

Reacties

4 Reacties to “Vraag en antwoord: wat is in je kracht staan?”

  1. Hanneke on januari 31st, 2010 11:16

    Eerst denken dan doen. Ik ben er wel voor, maar soms is het ook fijn om gewoon te doen, een spontane reactie zeg maar. Het ligt aan de situatie denk ik.
    Als ik boos of verdrietig wordt bijv. van wat iemand tegen me zegt, dan probeer ik te zeggen: ik ben boos of verdrietig. Meer niet. Vaak weet ik dan nog niet precies hoe dat precies komt en kom daar dan later op terug ipv meteen volop in de emotie te gaan zitten. Het vliegtuig zelf besturen om bij jouw beeldspraak te blijven:-)

  2. Peter de Kock on januari 31st, 2010 12:55

    Bedankt Hanneke. Ik heb de aanname dat als ik ruimte heb tussen een gebeurtenis en mijn respons, die ruimte ook ten goede komt aan het raadplegen en inzetten van mijn intuïtie, dus niet alleen maar denken. Ergens later op terug komen lijkt me helemaal geweldig als het bijvoorbeeld even ‘emotioneel spitsuur’ is.

  3. Bart on januari 31st, 2010 17:00

    Ik begrijp exact wat je bedoelt Peter, hoewel ik het anders zou verwoorden. Het is inderdaad leven vanuit je ware zelf, leven vanuit je essentie en, zoals je terecht aangeeft, je automatische piloot even uitschakelen. Het valt me doorgaans op hoe eenvoudig het is om toch terug te glijden in die automatische piloot, maar het feit dat we er af en toe iets aan doen om bewust te leven en in onze kracht te staan, is het teken dat het de goede kant op gaat.

  4. Peter de Kock on januari 31st, 2010 17:23

    Bedankt Bart. ‘..is het teken dat het de goede kant op gaat’ is voor mij zo waar. Zoals met eigenlijk alles gaat het niet om de perfectie maar om de progressie. Vaker en langere momenten van bewustzijn zijn voor mij zeker een teken van progressie.

Laat je reactie achter!