Waarom problemen lekker zijn
Geplaatst op 8 januari, 2010
Problemen zijn lekker, geef het maar toe. Waarom heb je er anders zoveel?
Ik heb massa’s problemen. Kreeg ik voor elk probleem een Euro, dan was ik nu miljonair. Maar zou ik al mijn problemen wel willen verkopen voor een Euro per stuk? Ik ben daar niet zo zeker van want mijn problemen zijn me bijzonder dierbaar.
Stel je voor dat er in de kleedkamer van Feyenoord spelers zijn die voor en na de trainingen de hele tijd over Ajax praten, over dat Ajax betere spelers heeft, meer scorend vermogen en een beter positiespel. Hoe lang denk je dat het duurt voordat Mario Been die spelers het Feyenoord stadion uittrapt?
En bizar voorbeeld nietwaar? Spelers van Feyenoord praten niet de hele tijd over hoe goed Ajax is. En toch gebeurt het: niet in het Feyenoord stadion maar wel in bedrijven, bedrijven waar wat de concurrent wel en niet doet het sfeerbeeld bepaalt.
Ik had laatst een ervaring met zo’n bedrijf en vroeg me af wat maakt dat mensen problemen creëren en de problemen die ze hebben groter maken dan ze al zijn. Waarom doen mensen dat toch?
Waarom richten mensen zich op wat Stephen Covey noemt de cirkel van betrokkenheid en niet op de cirkel van invloed? Waarom richten mensen zich op wat ze niet kunnen veranderen (anderen) in plaats van wat ze wel kunnen veranderen (zichzelf)?
Als ik zo zit te reflecteren op wat anderen doen, gaat het uiteindelijk vaak over mezelf. Ik erger me als ik merk dat mensen zichzelf regelrecht de machteloosheid in manoeuvreren door zich te richten op de cirkel van betrokkenheid en op die dingen zie ze niet kunnen veranderen.
Ik erger me daaraan omdat ik het zelf ook doe. Bij wat ik doe, bedenk ik steeds hoe iemand anders daar beter in is. Hou ik me met Geweldloze Communicatie bezig, dan heb ik Marshall Rosenberg op mijn netvlies. Hou ik me met progressiegericht werken bezig, dan is het Coert Visser. Schrijf ik, dan is het ineens Paulo Coelho waar ik me mee vergelijk. En als ik gitaar speel is het bijvoorbeeld Jerry Cantrell die ik als maatlat gebruik. Waarom doe ik dat?
Ik kan maar één reden bedenken en dat is dat Marianne Williamson gelijk heeft:
‘Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.’
Het is die angst die maakt dat we, corrigeer: dat ik, me focus op de cirkel van betrokkenheid in plaats van de cirkel van invloed en dat ik probeer die dingen te veranderen die ik niet kan veranderen.
Het is allemaal de ‘schuld’ van het gelijk van Marianne Williamson 🙂
En daarom zijn problemen zo lekker, omdat ze ons, corrigeer: omdat ze mij, weghouden van die kracht. Liever een massa problemen dan de angst voor die kracht.
Bewaard onder Mening, Persoonlijk
Reacties
6 Reacties to “Waarom problemen lekker zijn”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
terwijl mijn doel telkens weer is: maak jezelf zo min mogelijk druk over dingen (problemen) én stel ik mezelf continu de vraag: is dit wel een probleem?
mijn leven is té stresserig als ik dénk dat er problemen zijn. vaak zijn ze er niet! dat is je eigen gedachtengang in de weer met jezelf. irritent, nutteloos en haalt (idd) kracht weg. zonde!
Dank Karin, ik herken wat je schrijft, dat het niet zozeer het werkelijke probleem is dat de kracht wegneemt, maar de gedachten erover. En nu ik dit zo opschrijf bedenk ik dat een probleem juist kracht kan mobiliseren, door aan de bak te gaan met het oplossen ervan. Interessant.
irritAnt dus! (ik tiep soms sneller dan mijn handen aankunnen.) (is dat een probleem? …) 🙂
Volgens mij ben ik er redelijk goed in om alles wat buiten de cirkel van invloed valt niet als probleem te zien. Treinvertragingen, regenbuien of een griepje, je doet er niks aan. Je ondergaat het of wacht tot het weer over is. Redelijk zorgeloos dus. Wel weer mooie stof om over na te denken!
Houden zo Jooper want er wordt op de NS stations flink gekreund en gesteund als het nodig is even te wachten. Als ik in de Supermarkt in de rij sta, en die is langer dan gewoonlijk, dan heb ik wel even een paar seconden nodig om om te schakelen naar ‘hoe kan ik het mezelf hier zo aangenaam mogelijk maken’. Meestal kijk ik dan om me heen en ga me verwonderen over hoeveel er van alles te koop is, elke dag weer.
[…] en stripjournalist meer. Allemaal zaken die buiten mijn ‘cirkel van invloed’ (zie ook weer Peter’s weblog) vallen en er is niets wat ik kan doen om het te veranderen. Toch baal ik er soms […]