Schrijven in een zwart gat

Geplaatst op 6 januari, 2010 

Sinds de hele andere kijk op schrijven van Mark David Gerson wilde ik zijn manier van schrijven wel eens uitproberen.   Tijdens de kerstvakantie opende ik enthousiast en nieuwsgierig een leeg document op mijn computer: laat maar komen dat verhaal, laat het zichzelf maar vertellen.

Mark David Gerson zegt dat je vrienden moet worden met het verhaal door er tegen te praten. Dat praten deed ik  schrijvende, alsof ik aan het chatten was. Dat ging in het begin best leuk:  ik schreef een vraag op en ook het antwoord, ik speelde de rol van vragensteller en beantwoorder. Deze manier van schrijven voelde vertrouwd omdat ik op dezelfde manier wel eens in mijn dagboek schrijf.

Het voelde me wat te vertrouwd, het was niet het grote loslaten waar Mark David Gerson het over had.  Ik stelde teveel vragen en  probeerde daarmee de boel onder controle te houden. Door vragen te stellen wilde ik de richting van het verhaal bepalen.

Sinds een paar dagen stel ik geen vragen meer of alleen een open vraag aan het begin als: wat heb je te vertellen? En dan schrijf ik op wat er in me opkomt. Ik begin nu te ervaren wat Mark David Gerson bedoelt met het verhaal de touwtjes in handen geven. Ik vind het doodeng, alsof ik een zwart gat in ga. Het zwarte gat van de creativiteit. Het zwarte gat dat begint waar controle ophoudt.

Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven

Tags: , ,

Reacties

12 Reacties to “Schrijven in een zwart gat”

  1. Mike's Webs on januari 6th, 2010 18:06

    Ik ben niet echt bekend met het werk van Gerson. Soms gebruik ik echter wel een soortgelijke techniek: ik ga dan zitten en streef ernaar om in een keer een goed lopende tekst uit mijn vingers te laten vloeien. Daarna mag ik niets meer aanpassen – een soort van stream of consiousness (zie bijvoorbeeld deze blogpost: http://mikeswebs.blogspot.com/2009/06/leugen-voor-leugen.html). Toch, omdat ik meestal recensies of achtergrondartikelen schrijf, is een geplande structuur onontbeerlijk.

    Nu geloof ik best dat stukken tekst zich al in je hoofd vormen als je over een onderwerp nadenkt en dat je die stukken zó neer kunt pennen als je eenmaal begint te schrijven, maar ‘het verhaal volledig de touwtjes in handen geven’. Dat gaat er bij mij niet helemaal in. Of zie ik dat nu te regide?

  2. Peter de Kock on januari 6th, 2010 19:57

    Of het rigide is of niet kan ik nog niet beantwoorden Michael. Ik ben sinds een week of twee met zo’n schrijfexperiment bezig en ik merk dat ik de touwtjes steeds meer uit handen durf geven. Of dat volledig lukt en waar me dat naar toe leidt weet ik (gelukkig) niet. Het werkt inderdaad als een soort van stream of consciousness en gaat ervan uit dat het verhaal of wat je ook wilt schrijven, er al is, dat je het als het ware kunt ‘channelen’ om er maar een spirituele term voor te gebruiken. en om dat te kunnen doen moet je ruimte maken, alle gedachten aan de kant.

  3. Mike's Webs on januari 6th, 2010 18:07

    Oeps: rigide natuurlijk :).

  4. Jooper on januari 6th, 2010 21:38

    Interessant. Ik denk de laatste tijd ook regelmatig over een andere manier van schrijven. Bij mij zijn het echter meer de invalshoeken. Hoe kijk je tegen iets aan? Waarom weten anderen soms van kleine dingen en mooi verhaal te maken en hoe komt het dat ik dat thema of onderwerp zelf niet gezien heb? Soms zit je gevangen in je eigen hoofd en misschien is dit inderdaad wel een manier om jezelf te bevrijden.

  5. Peter de Kock on januari 7th, 2010 06:04

    Precies wat je daar schrijft: gevangen zitten in je eigen hoofd. Dat geldt naar mijn idee niet alleen voor schrijven. Ik voel me ook vaak verwonderd over waar anderen over schrijven en de vorm waarin ze dat doen. Dat inspireert me dan om mijn veilige schrijfpad te verlaten en te experimenteren en spelen met iets nieuws. Ik ben benieuwd waar jij de volgende keer mee komt op jouw blog 🙂

  6. Jooper on januari 7th, 2010 08:58

    Wel toevallig. Heb net een blogpost online gezet die voor 90% af was toen ik dit stuk van jou las. In feite is de themathiek hetzelfde alleen dan vanuit mijn perspectief bekeken. Wel erg leuk dat we er allebei vanuit een heel andere invalshoek naar kijken, maar dat er toch ook veel overeenkomsten zijn.

  7. Mike's Webs on januari 7th, 2010 09:30

    @Peter: Ik ben benieuwd wat er bij jou uiteindelijk uitkomt voor blogposts door deze techniek te hanteren. Het is wel spannend om te beginnnen zonder dat je precies weet waar je eindigt.

  8. Peter de Kock on januari 7th, 2010 17:06

    Yes! @Jooper, dat is volgens mij exact de bedoeling van schrijven: alles is al een keer geschreven alleen (nog) niet vanuit jouw perspectief en niet vanuit het mijne. Dat is wat we te doen hebben: schrijven vanuit ons eigen perspectief.

    Dank ook Michael, het is zeker spannend. Elke avond open ik dat document om er een stukje aan toe te voegen. Straks eerst koken en dan is het weer zover. Of en hoe het zich vertaalt (blogs?) laat ik zoveel mogelijk vanzelf gebeuren.

  9. Huub Koch on januari 7th, 2010 18:15

    Is schrijven niet altijd een vorm van je open stellen voor het onderwerp? Je blijft je verbazen wat je ‘invalt’, ’toevalt’ en ‘opvalt’!

  10. Peter de Kock on januari 7th, 2010 19:52

    In de kern denk ik van wel Huub. Ik merk dat ik soms met een te grote dosis zelfwil aan het schrijven ben en dan gaat het stroef of blijft het onderwerp hangen op de al lang bekende en vertrouwde inzichten. Het mezelf open stellen wil ik nu leren oprekken en zien wat er dan gebeurt. Zoveel mogelijk: exit zelfwil.

  11. Nino on januari 10th, 2010 23:09

    Hoi Peter,
    Ik kom weer eens voorbij en dan zie ik je aan het schrijven over het schrijven. Iets waar ik zelf wat mee gestoeid heb de laatste tijd. De term channelen, ja die ken ik wel en ik ervaar hem ook regelmatig. Vooral met het los laten gaan van verzen vind ik het erg lastig, bijna onmogelijk, om dat met mijn hoofd te doen.

    De creatieve stroom brengt impressies naar binnen over alles waarmee je in contact staat. Nu ik het zo nog eens nabeschouw, gaat het voor mij om het niet verantwoordelijk willen of hoeven te zijn voor het resultaat. Zoals het bewustzijn zichzelf gadeslaat door vele ogen, uit creativiteit zichzelf door vele handen.

  12. Peter de Kock on januari 11th, 2010 06:05

    Dank je wel Nino. Op mijn ‘RSS radar’ zag ik dat je op je blog zelf ook weer aan het schrijven bent gegaan. Ik denk dat, ook al schrijf ik zogenaamd vanuit mijn hoofd, er altijd een bepaalde portie onderbewustzijn bij is betrokken.

Laat je reactie achter!