Etiketten plakken
Geplaatst op 11 december, 2009
Stel dat we elkaar ergens ontmoeten en ik stel me voor als ondernemer, welke vragen roept dat dan op, welke etiketten plak je me dan op? En als ik me voorstel als schrijver, welke vragen roept dat dan op en welke etiketten? En als ik me voorstel als gitarist?
Afhankelijk van hoe ik mezelf voorstel, roept het meteen vragen op en plak je me bepaalde etiketten op. Dat is heel normaal, andersom doe ik dat ook. Bij een ondernemer horen andere etiketten dan bij een schrijver en bij een gitarist horen weer andere etiketten. Sommige van die etiketten kan ik terughoren aan de hand van de vragen die je me zou stellen. Vragen zijn soms bedoeld om de etiketten in het hoofd af te vinken en te verhelderen zodat het plaatje weer klopt.
Steve Pavlina schreef in zijn prachtige blogpost ‘Intimacy Abundance and Label-Free Relationships’ het volgende:
Labels can be useful tools at times, such as for the purposes of communication, but they can easily be abused. If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away, and you’re crossing the border from conscious living to unconscious living.
Etiketten waar ik hier over wil reflecteren, zijn die van de ondernemer.
Wat is een ondernemer? Een ondernemer heeft een bedrijf, heeft een visie en een missie van waaruit hij/zij onderneemt, heeft ook producten en/of diensten, heeft klanten, doet aan marketing en verdient geld. Die hoeveelheid geld moet elk jaar toenemen want dat noemt een ondernemer gezond.
Die etiketten zijn voor andere ondernemers weer handige aanknopingspunten want zij bieden producten en diensten aan om die etiketten in te vullen, om ondernemers aan klanten te helpen, om ze te helpen hun visie en missie helder te maken, of om te helpen met de marketing van de producten en diensten. Als je de aanbieders van deze ondersteunende producten en diensten mag geloven, heb je als ondernemer deze dingen allemaal nodig, heb je visie, missie, producten, diensten, klanten en marketing nodig om succesvol te kunnen zijn.
Succesvol zijn betekent voor een ondernemer gewoonlijk kassa, geld verdienen. Succes is ook een etiket. Succesvol zijn betekent voor een ondernemer iets anders dan voor een schrijver en voor een gitarist betekent het weer wat anders.
Ben je ondernemer en werkt het bovenstaande voor je? Prima, houden zo. Voor mij werkt het niet. Hoe ik ook mijn best doe de etiketten in te vullen die ik verbind aan ‘ondernemer’, het lukt me niet op een manier waar ik blij van wordt.
Dat wil niet zeggen dat ik mezelf niet als ondernemer wil zien, integendeel. Voor de belastingdienst en de Kamer van Koophandel ben ik een ondernemer, een juridische term waar deze instanties mee werken om de radertjes van hun organisaties te laten draaien. Voor de belastingdienst bijvoorbeeld is het belangrijk te weten of je ondernemer bent of particulier want daar gelden andere regeltjes voor.
If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away….
Dus geef ik mijn etiketten te veel macht. Wat kan ik doen?
- Een andere definitie bedenken voor ondernemer. Een definitie in de vorm van een verhaal waar ik me wel mee kan verbinden.
- In plaats van ondernemer kan ik ook een ander etiket verzinnen. Ik heb bij de Kamer van Koophandel wel eens gevraagd of ik me niet kan inschrijven als klusjesman omdat ik, net als een klusjesman, verschillende dingen wil doen en niet één vast omkaderd ding. Nou, dat kon dus niet.
- Het plakken van etiketten laten voor wat het is, is ook een optie. Gewoon doen wat ik leuk vind zonder er een etiket op te plakken. In de communicatie met anderen is dat soms wat lastig.
Via Stan Lenssen leerde ik het begrip ‘Vrije werker’ kennen.
Nou is vrije werker natuurlijk ook weer een etiket maar eentje waarmee ik blanco kan beginnen omdat ik er geen voorgeschiedenis mee heb. Ik kan het helemaal zelf invullen en weer veranderen (daar ben je tenslotte vrij voor). De mate van vrijheid is voor de vrije werker de maat voor het succes. En vanuit die perceptie ben ik succesvoller dan ooit te voren.
Ik zat net nog een formulier in te vullen voor de voorschool van mijn dochter en moest daar mijn beroep invullen. Ik speelde even met de gedachte ‘vrije werker’ in te vullen, of goudzoeker of schatgraver.
Lees ook:
Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk
Tags: Ondernemen, Steve Pavlina, succes, vrijheid
Reacties
6 Reacties to “Etiketten plakken”
Laat je reactie achter!
Schatgraver.. da’s een mooie. Overigens een blogspost die ik heel herkenbaar vind: het is alleen voor de belastingdienst en Kamer van Koophandel dat ik het etiket ondernemer krijg toegespeeld met alle administratieve rompslomp van dien. Ik wil gewoon artikelen schrijven en video’s maken. Ik heb daar wel een etiket voor bedacht (want je moet wel met potentiele opdrachtgevers kunnen communiceren). Journalist en audiovisueel programmamaker. (Of videomaker als de laatste vragen oproept). Met dat laatste etiket kunnen ze bij de KvK en belasting niet zo veel. Met de inhoud van mijn werk overigens ook niet. De ambtenarenwereld staat vaak ver af van de praktijk.
Dank Michael, om te communiceren over je werk kan het gebruik van etiketten inderdaad handig zijn. Een etiket kan bijdragen aan helderheid en ook kan het de nieuwsgierigheid prikkelen: ‘Ben jij schatgraver, wat is dat dan, hoe doe je dat, zou ik dat ook kunnen…?’ 🙂 Ik heb ergens eens gelezen (kan de bron niet meer terugvinden) dat er over een aantal jaren allemaal beroepen zijn die nu niet bestaan. Misschien is dat proces wel al flink aan de gang en kunnen organisaties als de KvK, Belastingdienst maar ook het UWV daar maar moeilijk mee uit de voeten.
Goudzoeker? is dat zoiets als Golddiger ? Dat is een ander verhaal namelijk 😉 Volgens mij is succesook voor ondernemers niet altijd direct te relateren aan kassa. Als je dat doet beperk je jezelf eveneens. Vrijheid is bijvoorbeeld voor veel hedendaagse ondernemers een veel groter goed dan geld. Maar als het om etiketten gaat; je kunt overal een sticker opplakken, maar dat beperkt vooral jouzelf als plakker in je kijk op de wereld. Lijkt me.
Precies Huub, dank je wel. Stickers plakken beperkt de plakker in zijn/haar kijk op de wereld. En daar kom je pas achter als die beperking begint te knellen, net zoals kleren beginnen te knellen als je eruit groeit. En zo is de beperking die begint te knellen een teken van groei.
En zo is de beperking die begint te knellen een teken van groei… das een hele fraaie. Daar zou je een leuk klein boekje met quotes mee kunnen maken: The Peter Principles… 😉
Bedankt voor de leuke tip Huub. Dan zal ik jou in het voorwoord zeker credits geven (of whuffies) want het idee over dat knellen was er ineens naar aanleiding van jouw vorige comment.