Jezelf zorgen maken vanuit betrokkenheid
Geplaatst op 20 juli, 2010
Vraag aan mensen waarom ze zich zorgen maken en je zult onder andere horen dat ze zo betrokkenheid zijn en dat ze ergens mee begaan zijn. Dat klinkt mooi: betrokkenheid en ergens mee begaan zijn.
Natuurlijk geven we allemaal (OK, er zijn uitzonderingen) om de aarde, het milieu en onze medemens. En om daar uiting aan te geven maken we ons zorgen.
Maar als je je geen zorgen maakt, ben je dan onverschillig en harteloos? Kan het je dan niks schelen? In de ogen van mensen die zich vaak en veel zorgen maken is dat zo ja. Als je zorgeloos kunt zijn, zien zij je als ongeïnteresseerd en niet betrokken. Zorgeloosheid scoort goed op de irritatieschaal van hen die overlopen van de zorgen.
Maar of je echt betrokken bent en begaan bent met het lot van de aarde, het milieu en de medemens, wordt niet bepaald door jezelf er zorgen over te maken. Het deel van ons brein dat zich zorgen maakt, kan zich letterlijk overal zorgen over maken. Om alles. Maar denk je dat dat deel van het brein dat doet vanuit betrokkenheid? I don’t think so.
Jezelf zorgen maken is een leuke afleidingsmanoeuvre van het brein om niet in het hier en nu te zijn. Het haalt je uit balans en uit je kracht en berooft je van je energie. Jezelf zorgen maken kan ook een leuk surrogaat zijn voor actie. Niks doen en jezelf zorgen maken scoort dan toch nog vrij aardig op de schaal van betrokkenheid zo wil het brein dan doen geloven (en daarmee zeg ik niet dat mensen die zich zorgen maken niks doen).
Worry never robs tomorrow of its sorrow, it only saps today of its joy. Leo Buscaglia
Tags: betrokkenheid, leven, zorgen
Reacties
12 Reacties to “Jezelf zorgen maken vanuit betrokkenheid”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Heel herkenbaar fenomeen!!!!!!!
Wat dacht je van niet meegaan in de zorgen, angsten en onzekerheden van een ander? Ik vind het een hele kunst of een sport (zo kun je het ook zien) om dat subtiel of soms confronterend aan te pakken.
Ook een kunst om er niet mee te zitten dat anderen je daarop aankijken. Ik kreeg laatst het verwijt ‘gevoelloos en hard’ te zijn. Dat is wat hoor. Als je juist een overgevoelig mens bent! Compassie, begrip en mededogen zijn mooie eigenschappen, dat wel. Maar wie heeft er wat aan als je ellende bevestigt? Soms lijkt het alsof het dè methode van mensen is om aandacht te krijgen. Het gevaar daarvan is dat het ‘lucratief’ is te blijven hangen in slachtofferschap. Dat is wat ik niet wil stimuleren.
Dank @Petra. Ik ervaar het soms als balanceren. Van de ene kant bij je eigen verhaal blijven en tegelijkertijd begrip tonen voor dat van de ander zonder er etiketten aan te plakken. De ene keer lukt me dat beter dan de andere keer. Soms glij ik vanuit balanceren in een spagaat en dan is het auw en stop! Bij Tai Chi heb ik een paar lessen pushing hands gehad en daar leer je eigenlijk hetzelfde: hoe ver kun je meegaan in de beweging van de ander zonder ja balans te verliezen en hoever gaat de ander mee in jouw beweging zonder zijn/haar balans te verliezen. Maar dan is het wel een soort van dans waar twee mensen aan meedoen. Maar het is we een eye-oper om te leren voelen waar je balans punt ligt, je kunt het in je lijf voelen.
Precies. Zorgen maken is één ding maar een nutteloze exercitie als je er niets mee doet. Nu is het in het geval van ‘de wereld redden’ ook lastig om meteen een handeling te bedenken waarmee je iets nuttigs doet. Problemen eerst kleiner denken is een eerste stap en soms accepteren dat je er als individu niets aan kan doen, dus dat je zorgen maken ook weinig zin heeft.
De wereld redden is inderdaad een groot ding @Michael. Het klinkt als een open deur maar daarom niet minder waar: begin bij jezelf. Ik denk ook terug aan Stephen Covey’s cirkel van invloed. Zodra je de wereld wilt redden zit je buiten je cirkel van invloed te pionieren en dat is een recept voor machteloosheid.
Zorgen maken ziek ook nog, vermindert je energiepeil en is nutteloos, volkomen nutteloos!!!
Goed geschreven weer eens!
Dank je wel @Es / @Gertrud
mijn schouders zijn te smal om de zorgen van de wereld, mijn omgeving te dragen.
Ik lees je comment @Karin en heb meteen Hey Jude van The Beatles in gedachten:
And any time you feel the pain, Hey Jude, refrain
Don’t carry the world upon your shoulders
For well you know that it’s a fool who plays it cool
By making his world a little colder
Thx @Karin
Toch is het de Beatles wel gelukt de wereld mooier te maken! Dus zo kan het ook….. Het beste uit jezelf halen, daar help je de wereld, jezelf en anderen mee! Is dat geen bemoedigende gedachte?
Daar doe ik graag aan me @Petra. Thx.
Je zorgen maken en niets doen heeft de uitslag van de laatste verkiezingen grotendeels bepaald. De PVV benoemt irritatiepunten, mensen stemmen Wilders en denken vervolgens niets meer te hoeven doen omdat hij belooft het probleem op te lossen. Lekker makkelijk. Daar maak ik me wel eens zorgen over. Maar wat kan je er verder aan doen?
Nog bedankt @Jooper. Wat je er verder aan kunt doen? Jezelf geen zorgen maken natuurlijk 🙂