Soms heeft je hart een afvalgrijper nodig
Geplaatst op 6 april, 2019
Het begon vorige week zaterdagochtend met een tweet:
Ook zin om mee te helpen de meest tastbare en zichtbare vorm van vervuiling aan te pakken? Om 10 uur vertrekken we vanaf de Bunthoef voor een rondje zwerfvuil rapen #oosterheide
En zo verzamelden we voor ons maandelijkse rondje zwerfafval opruimen: een mooie groep usual suspects aangevuld met Peter die na het lezen van de tweet spontaan besloot om zich een keertje bij ons aan te sluiten.
Samen met Jan en Peter trokken we de Bloemenbuurt in. Daar waar vroeger Peter’s schooltje stond, wat later onze dierbare wijkbibliotheek werd en wat nu is gedegradeerd tot braakliggende bouwgrond, deden we ons best te pakken wat we pakken konden:
Zo samen de wijk in waar je woont of lang geleden hebt gewoond, blijft een ervaring die ik iedereen kan aanbevelen.
Zwerfafval opruimen is een beetje zoals een hond uitlaten: je komt altijd in contact met anderen. Net zoals de plastic flesjes en blikjes, liggen ook de praatjes voor het oprapen.
Zo komen we op straat in gesprek over taakstraffen. Nee, wat wij doen is niet omdat we een taakstraf hebben, we doen dit vrijwillig omdat we graag in een schone en gezonde wijk wonen. Maar als je een taakstraf hebt en je wilt meedoen? Ja tuurlijk, van harte welkom broeder.
Onlangs besloot de gemeenteraad van Oosterhout dat het niet meer toegestaan is om ballonnen op te laten, een besluit waar online en offline aardig wat handen voor op elkaar gingen. Nondedju, kom je ze toch nog tegen die ballonnen, niet opgelaten maar zomaar op straat gekwakt:
Vertelt Peter onderweg dat ie hier vroeger veel kattenkwaad heeft uitgehaald. Ja goh, wat dan Peter? Graffiti misschien?
In de schrijversbuurt raken we in contact met een ouder echtpaar. Zij vertelt haar eigen stoepje elke dag schoon te houden. Hij heeft vroeger voor de gemeente gewerkt een weet alles van afval en dat de normen voor schoon vroeger toch echt strenger waren dan nu.
Een week geleden hebben ze nog kinderen voorbij zien trekken tijdens de landelijke opschoondag waarop Jan opmerkt dat je het huis stofzuigen ook niet 1x per jaar doet en ik er nog bovenop gooi dat ik mijn tanden 2x per dag poets. Ik niet zegt mevrouw, en showt uitgebreid haar kunstgebit.
Terug bij de Bunthoef tellen we de zegeningen van deze dag. Die kunnen we uitdrukken in het aantal gevulde vuilniszakken, in kilo’s opgeraapt zwerfvuil of wat dan ook:
Maar ik denk dat de ware zegeningen over iets anders gaan.
Van iets of iemand houden vraagt best wel moed, logisch dat we ons hart niet 1,2,3 overgeven aan wie of wat dan ook. Soms hebben we wat hulp nodig om ons hart niet alleen bloed te laten rondpompen maar ook om weer te vallen voor de liefde. Nu is liefde een groot woord maar samen de straat op met een afvalgrijper, samen delen wat er in de wijk speelde en speelt en praatjes maken met buurtbewoners en voorbijgangers, ik zeg je: dat is het hart aan het werk.
Bewaard onder Onze wijk
Tags: hart, Oosterheide, zappen, zwerfafval
Reacties
Laat je reactie achter!