Doe mij zo’n vader
Geplaatst op 21 december, 2016
Als vader maak je nogal eens iets mee. Een film bijvoorbeeld die totaal niet voor jou is bedoeld maar voor jonge meiden die zich graag laten meesleuren door een verhaal over verliefd worden op een jonge popster. Ik heb het over de Nederlandse film Hart Beat:
Ik doe deze film tekort als ik zeg dat het slot een Nederlandse variant is van Love Actually waarin verschillende verhaallijnen samen komen in ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Ik doe deze film ook tekort als ik zeg dat ie nogal doorzichtig is omdat alle liefdesfilms zo verlopen: twee mensen ontmoeten elkaar, je weet als kijker dat het een klik wordt ook al probeert het verhaal je een ander kant op te sturen, uiteindelijk krijg je als kijker toch gelijk want die klik komt er maar dan ontstaat er een misverstand en gaan ze weer ieder hun eigen weg om in de grande finale toch weer zoenend samen te komen.
Maar ik wil deze film niet tekort doen want hij was niet voor mij bedoeld maar ik zag hem wel.
En gelukkig maar want ik zag een prachtige scene. Op het moment dat die twee, Zoë en Mik, die voor elkaar zijn voorbestemd, verder dan ooit uit elkaar drijven, is daar ineens de vader van Zoë die zijn dochter kwetsbaar laat weten dat je je gevoel moet volgen, dat je daarvoor moet gaan, ook al kan het je later pijn doen. En hij kan het weten want hij en zijn partner, de moeder van Zoë, zijn uit elkaar aan het gaan.
Ja goh, doe mij maar zo’n vader maar dat kan helaas niet meer. Wat wel kan is dat ik zelf zo’n vader wordt en ook dat ik mezelf zo af en toe zo toespreek. Wat je hebt gemist in je eigen ouders kun je altijd nog aan je eigen kinderen meegeven en aan jezelf. Zo gaat er niks verloren.
Bewaard onder Films, vaderschap
Tags: gevoelens, hart, kindertijd, liefde, vaderschap
Reacties
6 Reacties to “Doe mij zo’n vader”
Laat je reactie achter!
Voordeel van volwassen zijn is dat je je eigen vader kan zijn, soms ook een nadeel..
@Daan: die snap ik niet helemaal. Wat voor nadeel bedoel je dan bv?
Mooi Peter!
@Petra: dank je wel. Ik keek die film, zag dat fragment en voelde meteen dat het een boodschap was die raakte. Ook al behoor ik niet tot de doelgroep van deze film, voor dat fragment ben ik die doelgroep wel.
@Peter: Soms is het wel makkelijk als je niet verantwoordelijk hoeft te zijn voor je eigen keuzes of er in ieder geval een extra steun voor kan krijgen zonder dat je er helemaal alleen voor staat.. Als volwassen mens hoef je die verantwoording niet meer naar je ouders af te leggen, ben je vrij en wijs genoeg om zelfstandig te zijn. Iets in die richting 🙂
@Daan, ah zo. Je kunt ook als volwassene altijd nog iemand anders de ‘schuld’ geven hoor 🙂 Nou nee, dat werk natuurlijk niet, ik snap wat je bedoelt, bedankt.