Spooky en nat

Geplaatst op 5 augustus, 2014 

Op de eerste dag van de motorvakantie zou ik in bed zijn gekropen en er niet meer uit zijn gekomen als het geen motorvakantie was geweest. En omdat het wel motorvakantie was, vond ik het een vermakelijke dag. Wat maar weer eens duidelijk maakt hoe je met je mindset een dag kunt kleuren.

Voor 12 uur stond de tent op met alle spullen, dan nog overzichtelijk gerangschikt, erin. Kampeerspullen schoonmaken is niet mijn hobby maar als ik er zonder controle vooraf op kan vertrouwen dat ik alles bij me heb en dat het ook schoon en fris is, sluit ik ook dit jaar de motorvakantie graag af met schoonmaken.

Na een paar hele hete en zonnige dagen was het een stuk afgekoeld en zwaar bewolkt. De eerste spatjes vielen pas toen de tent al stond. Er stond maar één andere tent op het trekkersveld. Nog nooit meegemaakt zo rustig.

Als eerste de Maastrichterlaan verkennen. De herinrichting waarvan vorig jaar alleen het gedeelte tegen de Duitse grens klaar was, was nu helemaal af. Hier en daar moeten alleen nog wat bomen worden geplant. Wat meteen het meest pijnlijke punt van die hele herinrichting is: die prachtige grote platanen zijn allemaal verdwenen. Er zijn al een aantal nieuwe boompjes voor in de plaats gekomen maar de groene poort die de Maastrichterlaan vroeger was, is definitief verleden tijd.  Was ik zag was minder erg dan ik had gevreesd maar niet zo mooi als vroeger. Desondanks is Vaals nog steeds Vaals en dat doet goed.

Wat hoop ik uit deze editie te halen? Vorig jaar was in mijn herinnering een top editie. Het was toen stralend zomerweer en ik heb toen veel geschreven. Deze editie wil ik antwoorden op vragen waar ik een week lang niet mee bezig wil zijn maar na afloop wel antwoorden op wil hebben. Eentje wil ik er wel noemen: netwerk Oosterheide en die activiteiten waar ik over blog op de wijkblog. Wat wil ik daarmee? Tot in september in ieder geval helemaal niks.

Ik zoek een overdekt plekje om wat te eten en koffie te drinken. Het gaat harder regenen en er hangt een dichte sluier van vocht over de heuvels. Spooky. Van het panorama waarvan ik weet dat het voor me ligt, is niks te zien. Als de ergste regen achter de rug is begin ik aan het tochtje dat ik voor vandaag heb gepland. Niet te gek, iets van twee en een half uur is lang zat. Het wordt zelfs helemaal droog dus gaan!

Ik ken deze tocht goed en probeer me voor te stellen hoe ik me voelde toen ik deze voor de eerst keer reed. Elke bocht was toen goed voor extase op een schaal van 7 – 9.  Op een derde deel van de route begint de regen weer.  Eerst zachtjes maar langzaam harder. Mijn motorpak was bij aanschaf volgens de verkoper een all wheather pak maar naarmate ik langer door de regen rijd, voel ik dat de boel nat wordt. Gore-Tex heet het wonderspul dat ademend en toch waterdicht is maar dat is dan na al die jaren zeker uitgewerkt. Als ik wil kan ik stoppen en ergens koffie drinken maar ik rij door. Ik vind het eigenlijk veel te leuk hier weer te rijden.

Tot het ineens met bakken tegelijk naar beneden komt. In de heuvels stroomt het water in enorme hoeveelheden en met grote snelheid naar beneden wat het beeld van te worden overspoeld versterkt. Hier kan ik niet stoppen, ik moet verder. Een stuk verderop bij een bushalte stop ik. Als ik droog zit voel ik pas goed hoe nat ik ben geworden. Mijn handschoenen kan ik uitwringen en voor me stroomt ineens een serieus riviertje van regenwater dat er eerst nog niet was. Vanwege de intensiteit kan ik me gemakkelijk bij de situatie neerleggen en vind deze zelfs wel vermakelijk.

Terug op de camping is het al veel later dan gepland. De enige belangrijke vraag van dat moment: waar ga ik eten? Ik heb zo mijn lievelingsplekjes maar welke kies ik? Vanavond wordt het Bellissima bij Sjaak en Thea. Het weerzien is een feestje. Ik kan lekker buiten zitten, overdekt. Het regent nog steeds. Ik heb een boek bij, een dagboekschriftje en routekaarten om tochtjes te verzinnen dus who cares…..

Een andere plek waar ik graag kom, het Indonesisch eetcafe blijkt ineens te zijn verhuisd naar Valkenburg. Een vreemd verhaal. De zaak in Vaals is er nog inclusief al het meubilair maar voor het raam hangt een mededeling dat ze tijdelijk zijn gesloten en wel in Valkenburg zijn geopend. Mensen die ik spreek zeggen dat het permanent is en dat ze van de ene op de andere dag weg waren. Bijzonder jammer voor Vaals en voor mij. Ik hou sowieso niet van Valkenburg, mij echt te toeristisch.

Wat me zo weer wandelend door Vaals wel opvalt is dat het er zo ontzettend schoon is en er nauwelijks zwerfafval op straat ligt. En toch ook hier drie grote supermarkten vlak bij elkaar en talloze eet- en drinkgelegenheden. Waarom kan dat hier wel en in Oosterhout niet? Sommige mensen in Vaals zeggen dat het door de Duitse mentaliteit komt.

Vaals ziet er nu nat, koud en verlaten uit. Frank is er gelukkig wel en tot middernacht drinken en kletsen we. Als je elkaar zo eens per jaar ziet merk je pas hoeveel er in een jaar tijd kan gebeuren. Verder niet bij stilstaan en gewoon doorgaan.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags:

Reacties

2 Reacties to “Spooky en nat”

  1. Michael Minneboo on augustus 6th, 2014 17:31

    Leuk om weer te lezen, Peter. Ben benieuwd naar de volgende episodes.

  2. Peter de Kock on augustus 6th, 2014 22:11

    @Michael: Thx. Het vervolg is in ieder geval stukken zonniger want na die maandag sloeg zoals voorspeld het weer om naar mooi zonnig zomerweer.

Laat je reactie achter!