Snoeien tot de dood erop volgt

Geplaatst op 13 september, 2013 

Het standpunt van de gemeente Oosterhout is veelbelovend: die  bosjes blijven staan want er is al zo weinig groen. Dus wordt vanwege de verkeersveiligheid besloten ze alleen te snoeien.

Kijk, dat vind ik nou een win-win situatie: het groen blijft behouden en het zicht voor de automobilisten wordt verbeterd. Iedereen blij?  Ja. Nee, toch niet want iemand mompelt nog dat er misschien ‘per ongeluk’ maar wat zoutzuur over de bosjes moet.

En dan breekt een mooie lange warme en droge zomer aan en roept de gemeente iedereen op om zelf voor het groen in de buurt te zorgen en het water te geven. Goed idee gemeente Oosterhout, ik doe mee en deel flinke gieters water uit.

En dan is die zomer ineens voorbij. Regen, veel regen, het lijkt wel herfst. Aan water geen gebrek meer.

De bosjes liggen zielloos langs de kant van de weg, met wortel en tak weggerukt van de plaats waar ze stonden. Het verhaal van de gemeente is dat het snoeien zodanig is gebeurd dat de bosjes het niet hebben overleefd.

In vind het een droevig verhaal.

Over een tijdje wordt er nieuw groen geplant, dat weer wel. Dus waar maak ik me druk om? Waar ik me druk om maak is dat niet meer mensen zich druk maken om wat er in hun eigen buurt gebeurt.  Alsof ze vergeten zijn dat de buurt waar ze wonen niet van de gemeente is maar van wie er woont. De gemeente mag daar zorgtaken uitvoeren waar de bewoners in de vorm van allerlei belastingen en heffingen stevig voor betalen. En over die zorgtaken is afstemming nodig, niet op de kantoren van het gemeentehuis maar in de buurt, met de bewoners.

Lees ook: Buurtdemocratie

Bewaard onder Mening, Persoonlijk

Tags: , ,

Reacties

6 Reacties to “Snoeien tot de dood erop volgt”

  1. Daan on september 17th, 2013 10:27

    De wereld is te groot geworden, mensen moeten daar nog in groeien. Ze trekken zich nu nog terug op hun eigen eilandje, hoe kleiner hoe veiliger, met lijntjes naar andere eilandjes, liefst zo ver mogelijk, hebben ze het gevoel toch een groot bereik te hebben, maar zien niet in dat ze zichzelf van oogkleppen hebben voorzien voor hun directe omgeving. We voelen ons nog niet veilig genoeg om hun eiland uit te breiden naar de buurt. Dat ligt misschien ook deels aan de inrichting die gemeente en projectontwikkelaars hebben opgelegd bij de bouw van buurten. Efficient, prive en weinig ruimte voor de buurtgemeenschap om samen te komen of makkelijk contact te maken. Kinderen spelen ook steeds minder buiten en samen, dus ouders doen dat ook niet meer.

  2. Peter de Kock on september 17th, 2013 17:59

    @Daan: Hoe kan ik daar nou vrolijker van worden? Maar je hebt een punt, de verleiding van de comfort zone ken ik zelf ook maar al te goed.

  3. Daan on september 18th, 2013 00:40

    @Peter hoe je daar vrolijk van moet worden ligt natuurlijk bij jezelf, er zitten genoeg aanknopingspunten in om positieve ideeën uit te halen 😉

  4. Peter de Kock on september 18th, 2013 14:42

    @Daan: Zoals dat er bijvoorbeeld nog volop kansen voor groei zijn? Hoera, hoera, hoera 🙂

  5. Daan on september 18th, 2013 16:51

    @Peter: volop kansen voor een andere invulling van het sociale gemis met de buren en de buurt, breng de buurt weer terug naar de bewoners middels andere kanalen

  6. Peter de Kock on september 18th, 2013 20:37

    @Daan: die spirit is aan het ontwaken. Bedankt voor de aanmoediging.

Laat je reactie achter!