Over #BCM13: de kwaliteit van klein

Geplaatst op 26 augustus, 2013 

Na mijn eerste bezoek aan Edwin Mijnsbergen twee jaar geleden en het tweede bezoek vorig jaar samen met Michael Minneboo, ontstond het begrip bloggersconferentie Middelburg. Afgelopen vrijdag was editie #BCM13 aan de beurt. Beter weer konden we niet hebben. Het was zomers en alleen om die reden al een dag met een hoog vakantiegevoel gehalte.

In de trein op weg naar Middelburg lukt het me maar niet het kopje koffie aan de man te brengen dat ik onverwachts over heb. Een mevrouw die ik aanspreek of zij misschien interesse heeft neemt niet eens de moeite om oogcontact te maken en loopt door alsof ik niet besta. Misschien spreek ik wel Chinees en verstaat ze me niet, dat kan natuurlijk. Volgende keer toch maar eens Zeeuws leren.

Vanuit Roosendaal rijden elk uur twee treinen tot in Vlissingen. Volgens de NS zijn dat intercity’s maar ik noem het stoptreinen, ze stoppen namelijk op alle stations. Ook station Kruiningen – Yerseke doen we aan. Ik heb er vroeger menig somber verblijf ondergaan. Een vrolijke boel is het er nog steeds niet en die gore frietlucht van een tegenoverliggende fabriek blijft me gelukkig bespaard omdat de ramen in de trein niet open kunnen. Wat wel veranderd is, is dat de bussen naar het veerpont Kruiningen – Perkpolder niet meer rijden. Ik mis het niet.

In Middelburg lopen Michael en ik vanaf het station naar de Grote Markt waar we Seventy-Seven opzoeken, de stamhut van Edwin Mijnsbergen. Als we net aan de koffie en de thee zitten komt Edwin ook. Met de herinneringen aan #BCM12 nog vers in het geheugen is het net alsof een heel jaar in slechts een week tijd is verstreken.

We doen eerst een blogrondje, dat wat ons in eerste instantie samen heeft gebracht. Michael schrijft, blogt, interviewt en publiceert zoveel dat hij gewoon de  stripjournalist van Nederland is. Bij strips denk ik in eerste instantie aan Michael en pas daarna aan de strips die ik vroeger las zoals Asterix & Obelix. Edwin vertelt over allerlei nieuwe projecten waar hij dankzij het bloggen en prachtige initiatieven als Middelburg Dronk , een online encyclopedie over de geschiedenis van drinken en uitgaan in Middelburg, toen en nu, in is gerold. De namen van enkele zeer gerenommeerde bedrijven en organisaties in combinatie met de rechtdoorzee aanpak van Edwin, doen verlangen naar een nieuw bezoek volgend jaar.

Als ik vertel gaat het al snel over dingen die ik heb meegemaakt en een pittig verhaal over heb, maar waar ik niet over blog. Waarom niet? Ik weet dat niet precies, misschien omdat ik het idee heb dat sommige dingen niet op mijn blog passen. Ik word aangemoedigd en aangespoord juist wel over die dingen te bloggen. Eerst publiceren en dan pas nadenken herhaalt Edwin zijn woorden van vorig jaar nog eens.

Edwin trakteert ons op een heerlijke lunch. Hij neemt ons mee naar de Kloverniersdoelen waar we in een prachtige binnentuin zitten. Als ik niet zou weten waar ik was en iemand zou me zeggen dat ik op een mooie wijnboerderij in Zuid-Frankrijk zat, zou ik het meteen geloven.

Na de lunch maken we een wandeling. Edwin leidt ons over de bolwerken die Middelburg omgeven. Het is de plaats en het moment voor de première van mijn gedicht dat je zowel snelseks-gedicht als snel-seksgedicht kunt noemen (voor wie nieuwsgierig is naar dit gedicht: voor een tientje stuur ik het je toe). We passeren een hekje. Het verhaal gaat dat er wel eens mensen overheen hangen om seks te hebben. Het hekje is niet bijzonder, het uitzicht wel. Het verhaal ook.

Onderweg passeren we ook de prachtige plek waar vroeger miniatuur Walcheren  stond en wat is verplaatst naar een veel minder mooie locatie buiten de stad. En ook een lelijke bouwput middenin de stad komt voorbij. De lelijke betonnen bak staat vol water en er is weinig fantasie of creativiteit voor nodig om voor deze plek een beter lot te verzinnen. Een paar dikke slangen die het water in de bak doen borrelen moeten voorkomen dat hier een muggenplaag ontstaat. De bouwput is er al jaren zonder dat er iets gebeurt. Ook dat is Middelburg.

Terug bij de stamhut hebben we nog een uurtje voor drankjes en verhalen. Omdat Michael een flink stuk treinen voor de boeg heeft, nemen we op tijd afscheid van Edwin en van zijn mooie stad en zijn verhalen.

Michael en ik stappen weer in de intercity stoptrein en een uur later kan ik er in Roosendaal uit om over te stappen. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan en besluit naar de Oude Markt te lopen en daar op een terras nog even stil te zitten bij  vandaag.

In vind het heerlijk om van mezelf minder van alles en nog wat te moeten. Die innerlijke slavendrijver doet het na al die jaren eindelijk wat rustiger aan. Maar wat nog fijner is, is dat vrienden je welgemeend aanmoedigen om iets te gaan doen waarvan je denkt: het klinkt zo logisch dit te gaan doen, waarom het heb ik er zelf niet aan gedacht? Dan zijn vrienden echte vrienden. Hun aansporing heb ik veel liever dan die van mijn slavendrijver.

Lees over #BCM13 ook:

Aan de blogpost van Edwin heb ik de titel voor de mijne ontleend: de kwaliteit van klein.

Over #BCM12 en #BCM11 lees je in:

Is BCM nou een conferentie of een conventie? Het is als grap geboren en ik heb gemerkt dat ik beide begrippen door elkaar gebruik. Conferentie is het meest passende woord maar  ook dat dekt de lading voor geen meter. Het gaat voor 100% over vriendschap.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , , , ,

Reacties

3 Reacties to “Over #BCM13: de kwaliteit van klein”

  1. Bloggersconventie Middelburg editie 2013 : Michael Minneboo on augustus 26th, 2013 11:06

    […] Over #BCM13: de kwaliteit van klein : Zwerven door het alledaagse […]

  2. Edwin on augustus 27th, 2013 00:53

    Mooi verslag Peter. Thanks once again. Ik zie uit naar de volgende stroom klein of grotere observaties. Desnoods vanuit dat woon- en winkelcentrum 🙂

  3. Peter de Kock on augustus 27th, 2013 19:57

    @Edwin: Dank je wel. Als de gemeente en de aannemers nu meelezen dan gaan ze een paar onrustige nachten tegemoet 🙂

Laat je reactie achter!