Gitaarorkaan voor Daan
Geplaatst op 7 juni, 2013
Ook leuk, een blogpost schrijven voor één persoon: Daan.
Eind maart was het, op een donderdagavond. In de kroeg was een jamsessie aan de gang en we konden elkaar nauwelijks verstaan. We hadden het over muziek, over wat we graag zouden kunnen/willen spelen. Eergisteren zag ik jouw lijstje en als antwoord hier het mijne. Er zijn verschillen maar dankzij die ijsbeer is er ook overlap.
In willekeurige volgorde:
- Prong: Snap your fingers, snap your neck
- Filter: Hey man, nice shot
- Linking park: Crawling
- The Dukes: To hell with good intentions
- Rise against: Survive
- The Raveonettes: Suicide
- Sepultura: Refuse / Resist
- The Jezus and Mary Chain: Head on
- S.O.D.: March of the S.O.D.
- Fugazi: Blueprint
- Therapy?: Nowhere
- The National: Available
- Grauzone: Eisbär
- Alice in Chains: Would
- Suicidal Tendencies: You can’t bring me down
Weet je Daan, tijdens het maken van deze lijst wist ik ineens niet meer waarom nou juist deze nummers. We begonnen met de gitaar maar het is meer dan dat. De ene keer is het inderdaad de gitaar, de andere keer de energie of emotie en weer een andere keer de herinnering. Of een combinatie van die dingen. En omdat het veel meer is dan alleen de gitaar is de lijst langer geworden dan ik in eerste instantie had gedacht. In werkelijkheid is de lijst oneindig maar ik denk dat het sfeerbeeld nu wel duidelijk is. Toch?
Tot vanmiddag, dan drinken we er eentje op de magie van de zes snaren.
Bewaard onder Muziek
Tags: gitaar
Reacties
6 Reacties to “Gitaarorkaan voor Daan”
Laat je reactie achter!
Ik denk dat het vooral is omdat jezelf regelmatig emoties overbrengt met de gitaar dat je ook dat in andere muziek waardeert, of juist omdat je de gitaar waardeert dat je ooit dat instrument hebt opgepakt, het staat onlosmakelijk met elkaar in verbinding.
De gitaar was mijn favoriete karakter op de luisterplaat van Piccolo en Saxo, waar hij maar een hele kleine rol had en eigenlijk niet mee deed met de rest van het concert.
@Daan: de vibratie die muziek is en de vibratie die emotie is lijken soms wel met elkaar te dansen. Soms langzaam en intiem, dan weer heftig en intens.
Helaas geen koptelefoon op mijn werk, zo in de pauze even luisteren naar al het gitaar geweld, zal er vast een paar kennen, maar ben in namen niet zo goed 🙂
Dat deze blogpost voor mij is, betekend niet dat anderen niet mogen reageren natuurlijk 🙂
neem wel het initiatief en voel me bevrijd van mijn eigenaardige terughoudendheid om alsmaar als eerste commentaar te leveren.
@Peter: Soms botsen ze ook, dan zet ik een andere cd op, of pak mijn gitaar en gaat het vanzelf
@Daan: ook dat botsen is een soort dans, denk aan de pogo 🙂