Vrede is maar een paar minuten werk
Geplaatst op 21 juni, 2012
Pak je fiets en maak een tochtje:
- Kijk om je heen en zie de bloemen langs de kant van het fietspad.
- Luister en hoor de vogeltjes.
- Voel hoe je billen contact maken met het zadel en voel hoe je benen de trappers doen ronddraaien.
- Ruik het gemaaide gras.
- Proef de smaak in je mond van de koffie die je dronk net voor vertrek.
Als je dat allemaal doet, als je kijkt, luistert, voelt, ruikt en proeft, ben je in het hier en nu, ben je aanwezig en ben je vredig. Zeg die spirituele workshops nu maar af.
Bewaard onder Mening
Tags: vrede
Reacties
5 Reacties to “Vrede is maar een paar minuten werk”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Ja grappig, dat kwam laatst ook in mij op. Kom uit die yoga/mindfulness kamertjes en ga lekker naar buiten, volop aanwezig zijn in het hier en nu. Wat was ik gisteren buiten gelukkig toen ik de geur van bloeiende jasmijn tot mij liet komen in de zon.:-)
@Lide: Zintuigen zijn inderdaad ontzettend behulpzaam en overal en altijd inzetbaar. Vooral dat ene momentje dat je tegelijkertijd ziet, hoort, ruikt, proeft en voelt is goddelijk. Had het deze week op de fiets heel even.
Wow, kan jij dat allemaal tegelijkertijd…kun je dat moment beschrijven op je fiets. Wat proefde je en rook je erbij?
@Lide: het was maar een seconde, misschien een halve. Eerst alle zintuigen afzonderlijk, dan twee tegelijk en dan ineens….. vrede. Wat via mijn zintuigen binnen kwam was zoials ik het blogde: ik zag de bloemetjes langs het fietspad, rook het gemaaide gras in de berm, hoorde de vogeltjes en ook het geluid van de ronddraaiende wielen, proefde de koffie die ik net op had, voelde de wind langs mijn huid en het contact met de fiets. En het grappige is dat een gedachte het moment onderbrak en dat was de gedachte: hier moet ik over bloggen.
Ja heerlijk zo’n vredig moment te beleven!Ok, twee zintuigen tegelijkertijd kan ik me inderdaad beter voorstellen. 😉