Ik heb het gevoel dat…

Geplaatst op 28 december, 2011 

Mijn trainster geweldloze communicatie had een geweldig hulpmiddeltje om te bepalen of dat wat je communiceert als een gevoel, ook daadwerkelijk een gevoel is.

Haar hulpmiddeltje was de vraag: waar in je lichaam voel je dat gevoel, wijs eens aan waar je het gevoel voelt.

Als je nog eens zegt: ‘ik heb het gevoel dat…..’, wijs dan eens aan waar je dat gevoel in je lichaam voelt. Drukt ‘Ik heb het gevoel dat…’ eigenlijk wel een gevoel uit? Of is het een gevoelsmaniertje om een gedachte, een oordeel of interpretatie  mee uit te drukken? Dat gevoel heb ik namelijk 🙂

Bewaard onder Communicatie

Tags: ,

Reacties

24 Reacties to “Ik heb het gevoel dat…”

  1. Marco Raaphorst on december 28th, 2011 10:17

    raak!

    waar zit dat gevoel? is een enorm gaaf onderwerp 😀

  2. Peter de Kock on december 28th, 2011 11:31

    @Marco: Is (voor mij) niet zo gemakkelijk. Schrik er soms van hoe ik het contact met mijn lijf ben kwijtgeraakt. Komt in 2012 natuurlijk weer helemaal in orde 🙂

  3. Marco Raaphorst on december 28th, 2011 11:51

    muziek werkt denk ook goed. te beginnen bij dansmuziek want die moet je voelen. funk! 😀

  4. Peter de Kock on december 28th, 2011 21:47

    @Marco: ik las vandaag nog een stuk dat muziek kan helpen pijn te verlichten: http://www.nu.nl/muziek/2703016/muziek-verlicht-fysieke-pijn.html In het stuk gaat het over de aandacht afleiden, gedachten dus. Het zou interessant zijn als de wetenschap ook naar de rol van gevoelens zou kijken. Hoewel: voor wie weet/ervaart/voelt wat muziek teweeg kan brengen, is zo’n onderzoek niet nodig.

  5. Marc on december 28th, 2011 13:28

    Aaa is weer iets om over na te denken :),
    ik doe eigenlijk alles op gevoel, maar hoe dat nu precies zit?
    Je kunt dat toch niet specifiek aanwijzen?

  6. Peter de Kock on december 28th, 2011 21:38

    @Marc: Ik weet niet hoe het voor jou werkt maar wat ik wel eens heb, vooral bij wat ik noem ‘intuïtief motorrijden, is dat ik gewoon weet welke afslag ik moet nemen zonder dat ik het echt weet in de vorm van een gedachte of herinnering aan een routekaart. Ik weet het zonder te weten, het gaat als het ware helemaal vanzelf. Ik noem het ook wel eens rijden vanuit gevoel maar dat is het ook niet echt. Het is gewoon weten zonder te weten. Misschien bedoel jij iets heel anders.

  7. Marjanneke on december 28th, 2011 21:04

    Ik voel hier ergens een goed voornemen opkomen. Beter voelen. Momentje hoor:-).

  8. Peter de Kock on december 28th, 2011 21:39

    @Marjanneke: dat gaat vanzelf volgend jaar, het is dan immers 2012 🙂

  9. Fabiola on december 28th, 2011 21:28

    Spannend! Lang niet meer over nagedacht! Denk dat je gelijk hebt. Vaak betekent ik heb het gevoel dat… niet meer en niets anders dan… ik heb zoiets van (wat ik trouwens vreselijk vind). En omdat het gevoel zo vaak wordt ingezet, heeft het de eigenlijke en diepe betekenis een beetje verloren. Dank voor het wakker schudden!

  10. Peter de Kock on december 28th, 2011 21:42

    @Fabiola: Wat ik wel eens merk is dat ‘ik heb het gevoel dat…’ wel eens wordt ingezet om een discussie dood te maken. Zo van: met een gevoel kun je niet in discussie gaan, met een gedachte wel. En zo verliest gevoel inderdaad aan betekenis.

  11. Hanneke Huiberts-Smit on december 28th, 2011 22:09

    Jongens, jongens maak het niet zo moeilijk. Dat gevoel zit als vanouds in je buik, je hoofd, je hele lijf, maar let op, vooral in je buik! Of je nu dingen op gevoel doet, of je hebt het gevoel dat! Die dingen lijken erg op elkaar, en mag je en kan je met elkaar verwarren, het komt allemaal op hetzelfde neer. Als je er niet zo op let en niet zo aan denkt, komt t vanzelf terug! Er zijn andere dingen om je druk over te maken, maar als je jezelf goed kent, val je altijd terug op je gevoel, echt waar!!

  12. Peter de Kock on december 28th, 2011 22:31

    @Hanneke: Als iemand mij zegt ‘Ik heb het gevoel dat ik belazerd wordt’, dan heeft die uitdrukking voor mij niets met gevoel te maken maar met een interpretatie of oordeel.

  13. lieke huijbregts on december 28th, 2011 22:18

    Voelen kunnen we allemaal.

    Ik stel me zo voor dat we geboren worden als een leeg blad; gevoelloos.
    Dan start het leven. Dat leven brengt je ervaringen dat noem ik gevoel. Honger, pijn, naar gevoel, nare ervaringen. Het leven geeft je eindeloos veel differentaties in die gevoelens. Het lege blad wordt gevuld met nerven, haartjes, misschien wel stekels en scheurtjes. De vraag is ben jij dat (in)gevulde blad? Of ga je weer op zoek naar dat onbeschreven blad?

    En het helpt (mij) om een specifiek gevoel aan te wijzen. Om het ruimte te geven: ik ben tenslotte zelf wel de creator van dat blad, maar ik ben het niet!

  14. Peter de Kock on december 28th, 2011 22:33

    @Lieke: Dat we gevoelloos geboren worden geloof ik niet. Misschien bedoel je het anders ?

  15. Marc on december 28th, 2011 22:20

    Ja ik denk dat dat het is Peter, ik noem dat ook vanuit het gevoel iets doen.

  16. Hanneke Huiberts-Smit on december 28th, 2011 22:36

    Peter, als jij dat zo ziet, dan moet je daarbij blijven. K zie t anders en makkelijker. Succes!

  17. Peter de Kock on december 28th, 2011 23:17

    @Hanneke: Nog een laatste aanvulling omwille van de helderheid. Je kunt natuurlijk wel een gevoel in je buik krijgen als je met iemand in gesprek bent en dat ervaren als een waarschuwing dat iemand de waarheid niet spreekt. Het gevoel in je buik, bijvoorbeeld een prikkeling, is wat je voelt. De interpretatie ervan is bv: ik word hier misschien belazerd.

  18. lieke huijbregts on december 29th, 2011 00:04

    @peter. Gevoelloos geboren worden kinkt gek. Dat vond ik ook toen ik het opschreef. Maar dat komt -denk ik- omdat we aan het woord gevoelloos een oordeel hangen. Een negatief oordeel dan.

    Misschien heb je ook wel gelijk en zijn we juist één en al gevoel als we geboren worden. En leert het leven ons om dat gevoel te differentiëren. Waarbij -en dat blijft bijzonder- we ons leven vooral inrichten om nare gevoelens niet nogmaals te hoeven ervaren. Fijne gevoelens laten we zo aan ons voorbij gaan. Terwijl bv bewust dankbaarheid voelen zo heerlijk is.

    De relatie tussen voelen en denken? Hoe zit dat voor jou? En tussen bron en voelen?

  19. Peter de Kock on december 29th, 2011 14:33

    @Lieke: ik kan me meer vinden in dat we bij onze geboorte juist één en al gevoel zijn. De relatie tussen denken en voelen is voor mij zoals de relatie tussen de kip en het ei. Het ene leidt tot het andere en het andere weer tot het ene.

  20. Marco Raaphorst on december 29th, 2011 08:13

    Bij muziek is het trouwens best simpel. Als ik iets maak en ik krijg er kippenvel van dan weet ik dat ik goed zit. Een geweldig gevoel bij het scheppen van iets nieuws.

    Ook heb je soms, bij het uitvoeren van muziek, dat je er met je hoofd niet helemaal bij bent, niet dat je aan andere dingen denkt, maar je lijkt bijna los te staan van jezelf. Dat zijn onwaarschijnlijke topavonden.

    Dat kippenvel kreeg ik toen ik pas muziek begon te maken heel vaak, nu een heel stuk minder. En tijdens liveconcerten maak ik zelden dat wegsweef-gevoel mee. De rest is een kwestie van ploeteren op ervaring. Ambachtelijk. Niets mis mee omdat eens in de zoveel tijd die gevoels weer voorbijkomen.

    Voor de luisteraar maakt dit niets uit. Ik heb dingen gemaakt die mijzelf niet heel veel deden maar waarvan ik verstandelijk kon bepalen: okay, het is denk ik af zo. En dat raakte sommigen diep terwijl de dingen die mij enorm kunnen raken anderen weer niet kunnen raken. Het blijft enorm persoonlijk.

    Maar als je het mij vraagt: ik doe alles, en ook bloggen, voor het gevoel dat soms voorbij komt. Dat voelt lekker zeg maar.

  21. Peter de Kock on december 29th, 2011 14:37

    @Marco: Doet me aan flow (beschreven door Mihály Csíkszentmihályi) denken. Ik had zo’n ervaring tijdens het maken van de kerstkaart collage. Ik was bezig en alleen met dat ene ding. Ik hoorde dat er tegen me gepraat werd maar ik hoorde de woorden niet, ik was helemaal ergens anders. Alsof focus een enorm filter over de werkelijkheid legt zodat alleen dat ene ding, die ene kunst, die ene creatie er nog is.

  22. Lieke on december 29th, 2011 11:28

    Marco wat jij omschrijft in de eerste alinea noem ik het gevoel van ‘creeeren’. Een prachtig gevoel waarbij je vanuit je bron(kracht) in het hier en nu iets nieuws maakt.

    En creeeren kan je leren! Het begint dan bij de realisatie, de ervaring dat jij niet je gevoel bent, maar dat je dat ooit gecreëerd hebt. Dat besef, dat bewustzijn, maakt dat je actief gevoel durft te creeeren en niet (meer) in de reactie hoeft.

    Je bent zoveel meer ….

  23. lieke huijbregts on december 29th, 2011 18:44

    Okee Peter, daar kan ik me wel in vinden: denken en voelen en voelen en denken als kip en ei. Wel een kip en ei die zich ontwikkelen.

    Een citaat uit een boek van Palmer dat ik vanochtend vanuit een nieuw perspectief las (het bewustzijn ontwikkelt 😉 door het lezen van en reasgeren op een blog)

    “Het leven is zo ongeloofelijk rijk aan prikkels en verschijningen dat we genoodzaakt zijn om deze rijkdom tot hanteerbare proporties terug te brengen. Meestal vatten we het bewustzijn op als een gereedschap dat ons in staat stelt om helderder te wordenen meer onderscheidingsvermogen te hebben, maar het is ook een gereedschap dat ons kan afstompen.

    Het leven is zo schitternd complex dat we gewoon overdonderd worden als we het ervaren, tenzij we onszelf afstompen.Elk moment is in een bepaald opzicht anders dan elk ander moment. Elk blad, elk sneeuwvlokje, elke zandkorrel in het universum is uniek. Elke ademteug die je neemt verschilt in bepaalde opzichten van de voorafgaande ademteug. Elke seconde die je meemaakt is in miljoenen opzichten verschillend van de seconde die eraan vooraf ging. Dit moment verschilt van elk ander moment in je leven. Als mensen dat gaan beseffen stopt alles en krijg je reacties als “geweldig, ongelooflijk, wow,”

    Mensen gaan naar school om af te stompen en als ze dat lang genoeg doen krijgen ze een graad. Misschien krijgen ze wel de graad Doktor maar wat ze eigenlijk moeten krijgen is de graad van inmiddels-afgestompt-genoeg-om-abusievelijk-overeenkomsten-in dingen-te-zien-die uniek verschillend-zijn.”

    Tot zover Palmer uit Het Avatar Pad. Blz 12.
    Voor mij een mooi beeld hoe we voelen en denken als mens (kunnen) ontwikkelen

    Als het dan gaat over ‘Ik heb het gevoel dat ….’. Dan gaat het vaak om iets ouds, dan zoek je een referentie punt.
    Ben je dan niet een auto aan het besturen door in de achteruitkijkspiegel te kijken ….

  24. Peter de Kock on december 29th, 2011 20:52

    @Lieke: bedankt. Aansluitend op wat Palmer zegt, denk ik dat het deel is van onze menselijke ervaring om de enorme rijkdom waar hij het over heeft, waar te nemen via dikke filters. Als we alles hadden willen ervaren van de rijkdom, waren we niet in een mensenlichaam geïncarneerd.

Laat je reactie achter!