Empathie in de oorlog
Geplaatst op 18 juni, 2010
Empathie en oorlog lijken zo op het eerste gezicht twee woorden die niets maar dan ook helemaal niets met elkaar te maken hebben. Nu ik het boek ‘The age of empathy’ van Frans de Waal heb uitgelezen, denk ik daar anders over.
Als voorbeeld van hoe diep empathie in ons wezen ligt opgesloten, schrijft hij dat de meerderheid van de soldaten, hoewel ze goed bewapend zijn, nooit doden. Tijdens de tweede wereldoorlog schoot er van elke vijf Amerikaanse soldaten maar eentje daadwerkelijk op de vijand.
Nooit geweten dat zelfs tijdens de grootste menselijke waanzin aller tijden (oorlog) empathie zo’n wezenlijke rol speelt.
Lees ook: De empatische beschaving
Bewaard onder Boeken
Reacties
2 Reacties to “Empathie in de oorlog”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
In mijn ogen is het ook iets heel onwezenlijks, iemand in de ogen kijken en toch de trekker van je geweer overhalen. Wat ik me ook regelmatig heb afgevraagd hoe de piloten die de bom op Hiroshima hebben gedropt zich de rest van hun leven gevoeld hebben. Dan kan je toch gewoon niet verder?
Klopt Jooper, alleen blijkt dat er maar heel weinig soldaten zijn die dat doen, de meesten schieten niet op andere mensen.