Naverbranding
Geplaatst op 25 februari, 2010
Als je denkt dat je jezelf blij en vrij voelt nadat je een belangrijke ontdekking over jezelf hebt gedaan, een ontdekking die de weg vrijmaakt om meer jezelf te zijn, dan heb je het mis.
Ik dacht dat ik me blij en vrij zou voelen na de ontmaskering van mijn ‘accomodating point’
Zo was het ook toen ik erover schreef maar dat gevoel van blijheid en vrijheid was van korte duur. Dat heb je zo met gevoelens, ze komen en gaan. Emotion: energy in motion.
Een dag later voelde ik me ellendig. Moe, lusteloos en inspiratieloos. Ik was ook naar buiten gericht, gefocust op mijn omgeving en was snel geïrriteerd.
De dingen waren niet zoals ik wilde en daar ergerde ik me aan. Ik ergerde me vooral aan hoe ik me voelde, dat ik me niet blij en vrij voelde zoals ik vond dat ik me zou moeten voelen na mijn ontdekking.
Maar als je de strijd aangaat met de realiteit verlies je altijd.
Op een moment van helderheid herinnerde ik me een tekst van Melody Beattie uit haar prachtige boek ‘The language of letting go’. Het heet ‘After-Burn’:
Anything to do with owning our power and taking care of ourselves can trigger feelings of shame, guilt, fear. We do not have to allow these feelings to control us. They’re a backlash. They’re after-burn. Let them burn out. (….) The after-burn is what we allowed to control our life – shame and guilt.
Daarna heb ik de boel lekker laten affakkelen.
Bewaard onder Boeken, Citaten, Codependency, Persoonlijk
Tags: codependency, gevoelens, Melody Beattie, zelfhulp
Reacties
8 Reacties to “Naverbranding”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Ha Peter, je leus ‘Successen vieren en rouwen over de teleurstellingen’ ging er bij mij niet zo in. Misschien helpt het om teleurstellingen te zien als stappen onderweg naar succes en ze op die manier te elimeren? De aandacht richten op teleurstellingen werkt toch nog meer teleurstelling in de hand…?
Het is als een wolk waarachter de zon schijnt, weg met die wolken. Maar daar kwam je zelf ook achter, want verbranden is hetzelfde!
Het is transformeren waar het om gaat. De dualiteit voorbij…
Hoi Petra, bedankt voor je reactie. Het gaat nu een stuk verder de diepte in met wat je schrijft. Eens aanscherpen hoe ik het beleef:
Het rouwen van een teleurstelling en het vieren van een succes zijn voor mij eigenlijk hetzelfde, namelijk vieren wat er is. Rouwen klinkt als een groot word maar je kunt het ook lezen als het vieren van verlies. Vieren van verlies (rouwen) en vieren van succes betekent voor mij erkennen wat er is (gebeurd). Door dat te doen maak ik ruimte in mezelf voor nieuwe stappen, nieuwe dromen, nieuwe acties, nieuwe teleurstellingen en nieuwe successen. Als ik dit weer terugkoppel naar wat je schrijft over dat het gaat om transformeren, dan zitten we daar naar mijn idee op dezelfde golflengte omdat ik denk dat vanuit acceptatie van wat er is transformatie ontstaat.
Waar we naartoe op weg zijn met al dat bewustworden is het inzicht dat we werkelijk alles zelf creëren, naar zelfmeesterschap. Je hebt natuurlijk gelijk als je zegt dat je door acceptatie het verleden achter je kunt laten. Ons verzet (het niet accepteren) is het grootste obstakel in onze groei. Willen we onze pijn, teleurstelling, verdriet wel loslaten? Ik zie om me heen vaak situaties waarin mensen dat niet echt lijken te willen. En als ik dat zie, wat zegt dat dan over mij? Als alles een spiegel is – en dat is het – moet ik me die vraag stellen. En het antwoord is angst. Paradoxaal genoeg is het volgens mij onze oerangst van het afgescheiden zijn, die ons gevangen houdt in het afgescheiden zijn. Nou, das helemaal diep… of niet?
.
Dank je wel Petra. Ja, het gaat inderdaad diep, dieper en diepst. Transformatie vanuit acceptatie. Als dat is wat je bedoelt: helemaal mee eens. Willem de Ridder zegt ‘De grootste veranderingen gebeuren als je stopt te geloven dat je zou moeten veranderen’. Ik vind deze nog steeds mooi en inspirerend.
Ik ben benieuwd hoe het nu is, een paar dagen. Zijn de negatieve gevoelens al uitgebrand?
Leuk dat je ernaar vraagt Michael, dank. Ja hoor, het fikkie is weer uitgebrand. Het grappige is dat het vuurtje al begon te doven op het moment dat ik herkende wat er speelde en ik me dat stuk van Melody Beattie herinnerde.
@peter: Wederom dus een kwestie van herkennen van het probleem en het daarmee onschadelijk maken.
Leuk zoals je het omschrijft Michael, dank. Nu ik erop terugkijk is hoe ik me voelde eigenlijk nooit het probleem geweest, dat heb ik er zelf van gemaakt.