Aikido als spirituele gids naar vrijheid
Geplaatst op 16 februari, 2010
Ik ben een prachtig mooi boek aan het lezen: ‘The practice of freedom’ van Wendy Palmer. Het boek heeft als subtitel: ‘Aikido principles as a Spiritual Guide’.
In het kort komt het erop neer dat Wendy Palmer de Akido principes aanhaalt als kompas en als bron van inspiratie voor het alledaagse leven. Hoe kunnen we ons besef van vrijheid, vitaliteit en integriteit behouden onder de druk van het leven? Hoe kunnen we onze negativiteit in liefde transformeren en hoe bewegen we van reageren (op een situatie) naar vrijheid? Dat zijn vragen waar de principes van Aikido antwoord op geven.
Het is niet een boek om even snel te lezen, integendeel. Het is een boek om na elke bladzijde even pauze te nemen om het te laten inwerken. Het is een boek vol herkenning van ‘Oh ja, dit wil ik ook anders doen, en dat ook en…’.
Wat me vooral opvalt tijdens het lezen, is op hoeveel momenten ik dagelijks reageer vanuit weerstand. Weerstand tegen wat er om me heen gebeurt, weerstand tegen wat er in mij gebeurt. Weerstand, weerstand en nog eens weerstand. En dat is precies waar de principes van Aikido een uitweg bieden: overgave. Overgave als vorm van empowerment.
Afgelopen weekend las ik een stukje dat precies aansluit bij mijn creatieve schrijfproces en de angst en opwinding die ik daarbij ervaar. Wendy Palmer schrijft:
‘An ordeal, such as a black belt test (….) can be a challenging and exciting event when we face it willingly. In this case there is some foreknowledge, some sense that the upcoming event will have moments that will be difficult, even frightening, or painful. Nonetheless, participants willingly submit to the situation, encouraged by the possibility of growth.’
En verder: ‘But by going through the process, we face this fear and become stronger‘.
En dat is wat niemand je vertelt voordat je jezelf in een nieuw avontuur stort met onbekende afloop.
En dat is maar goed ook. Ik herinner me nog mijn hardlooptrainingen. Aan het begin van de training vroegen we de trainer altijd naar zijn programma voor die dag. Hoe vaak we het ook vroegen, hij vertelde het ons nooit. Na de training, als we helemaal stuk zaten, vroeg hij wel eens: ‘Als jullie van te voren hadden geweten dat jullie dit gingen doen, was het dan ook gelukt?’. Ons antwoord was: ‘Nee’. Als we van te voren hadden geweten wat we die dag gingen trainen, dan waren sommigen er misschien niet eens aan begonnen. Als je van te voren niet weet wat je te wachten staat, kun je meer.
Het enige dat je kunt doen is accepteren wat voor je ligt en daar het beste maken, aangemoedigd door de mogelijkheid ervan te leren en te groeien.
En denk niet dat dit slappe hap is:
Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven, spiritualiteit
Tags: avontuur, leven, vrijheid
Reacties
12 Reacties to “Aikido als spirituele gids naar vrijheid”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Voor mij is het ook zeker zo: als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe en me bedenk dat ik alles van tevoren zou hebben geweten, dan had ik het niet aangekund. Of in ieder geval gedacht dat ik het niet aan zou kunnen.
Nu kwam het in hapklare brokjes en soms brokken waar ik bijna in stikte, maar ik heb het gered en ervan geleerd. Alles wat ik meegemaakt heb, de wegen die ik gegaan ben had ik nodig om te komen waar ik nu ben en te zijn wie ik nu ben.
En ik ben nog steeds op weg en leer nog steeds en ben druk met beeldhouwen:-)
Bedankt nog voor je reactie op mijn blog, ik vind het ook erg prettig zoals we dingen uitwisselen. Hierdoor zit ik op de voor mij nu goede weg, ik was een beetje verdwaald;-)
Dat denk ik ook Hanneke, dat als we alles van te voren hadden geweten…. En ik denk ook dat we op spiritueel niveau precies wilden ervaren wat we hebben ervaren, hoe pijnlijk en verdrietig dat ook geweest is. Maar daar koop je weinig voor op het moment dat je middenin pijn en verdriet zit. Ik kan wel achteraf zeggen dat een aantal momenten van pijn en verdriet eigenlijk heel heilzaam zijn geweest voor me. Maar dat zeg ik wel jaaaaaaren later 🙂
Laten we inderdaad lekker verder beeldhouwen en zo af en toe via blogs en twitter uitwisselen hoe het ermee staat. Heb je ook het korte YouTube filmpje gezien waarvan Henriett Schaapman een link had achtergelaten in haar comment? Aanradertje, duurt iets meer dan een minuut.
Mooie stof weer om over na te denken. In feite zijn we vaak onze eigen remschijven. De remmen loslaten en kijken waar het schip strand is soms het beste. Stel je voor je begint ergens aan, doet je uiterste best, maar het lukt niet. Dan heb je het in ieder geval geprobeerd en bent een ervaring rijker, waarmee je alsnog gewonnen hebt.
Overigens een sierlijke sport dat Aikido.
Mooi, dat van die remschrijven Jooper. Want dat betekent dat we tegelijkertijd ook het tegenovergestelde zijn: vliegwielen. En als die eenmaal op gang zijn is er geen houden meer aan. Thx.
Als je middenin zo’n moeilijke, pijnlijke periode zit is het inderdaad moeilijk om dan het nut ervan in te zien. Te voelen. Toch kan ik dat steeds beter, zonder ervoor weg te rennen en er dus dwars doorheen te gaan.
Het fragment waar je het over hebt heb ik niet gezien, waar kan ik dat vinden?
Ik heb je de video link via Twitter toegestuurd Hanneke.
Dat wil dus zeggen dat je het beste iedere uitdaging kunt aangaan, omdat je er van kunt groeien en daardoor je kracht leert kennen… mooi! 😀
Uuuuuh, ik denk het wel Huub. Maar in Aikido kan de uitdaging aangaan ook betekenen dat je in een aanval gewoon een stapje opzij zet.
Klopt! Dat geld voor alle Martiale Kunsten. In Aikido noemen ze dat trouwens dat je ‘naast je tegenstander gaat staan’. Dan kun je vanuit hetzelfde perspectief kijken. Vandaar dat je die mannetjes ook altijd in 2 of 3 stappen de opponent ziet vloeren. 1. Uitdaging aangaan door eerder dan die ander het initiatief te nemen. 2. De ander bij de hand nemen en er naast gaan staan. 3. De ander zachtjes (…) op zijn plek te zetten en neer te leggen… 😉 (Na dat laatste heeft je tegenstander weer even bedenktijd oftie het nog eens probeert… 🙂
Dank je wel Huub. Het ziet er op video zo simpel uit maar dat is het zeker niet. We gaan er binnenkort met Tai Chi ook mee bezig in het blok Tai Chi als vechtkunst. Ik hoop maar dat er dan zachte matten op de grond liggen 🙂
Het ziet er altijd eenvoudig uit als je iets als 40 jar doet! 😉 Bij Aikido liggen er altijd zachte matten op de grond! Struin hier maar eens rond voor Tai Chi en zo: http://tinyurl.com/y8cec3j
Gaaf filmpje Huub, dank voor de link. Leuk om zo die Tai Chi bewegingen terug te zien.