Die vervloekte sprookjes

Geplaatst op 21 januari, 2010 

Ergens moeten we geleerd hebben dat er een punt komt in ons leven dat we altijd gelukkig zullen zijn. We moeten alleen nog even de ideale partner ontmoeten, die ene droombaan vinden, de jackpot winnen en die prachtige villa in Zuid-Frankrijk kopen. Liefde, succes, geld, gezondheid. Als we dat allemaal hebben zijn we voor altijd gelukkig.

Er zijn er ook die een kortere weg volgen naar altijd gelukkig zijn. Ze controleren en manipuleren de werkelijkheid net zo lang tot ze zich zo vaak en zo lang mogelijk blij voelen, alleen maar blij. En daarom hebben ze paniek in de tent als  ze zich verdrietig voelen, boos of bang.

Of we werken ons te pletter om dat punt te bereiken dat we altijd gelukkig zullen zijn, of we controleren en manipuleren erop los om nu alvast maar altijd gelukkig te zijn.  Ik gok op twee paarden want ik volg beide wegen 🙂

Hoewel? Het lijkt me dodelijk saai om altijd gelukkig te zijn. Een beetje zoals na een overdosis botox in je gezicht en je altijd glimlacht. Weg zijn alle nuances, weg alle gezichtsexpressie.

Vanwaar toch die illusie van voor altijd gelukkig willen zijn?

Het is de schuld van die vervloekte sprookjes. Verhaaltjes over ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.  Is het je al eens opgevallen dat sprookjes geen vervolgverhaal hebben? Dat is om de illusie van ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ in stand te houden want in werkelijkheid leefden ze niet lang en gelukkig. Ze gingen vreemd, kregen ruzie, gingen scheiden en vochten het voor de rechter uit. En daarna kreeg er eentje een vervelende ziekte en ging dood. En tussendoor hadden ze momenten van gelukkig zijn.

Bewaard onder Mening

Tags:

Reacties

4 Reacties to “Die vervloekte sprookjes”

  1. Jooper on januari 21st, 2010 22:55

    Als er geen dalen zijn dan zie je ook geen bergen. Beter de pieken en dalen van het echte leven dan de rechte stabiele lijn van de onderdrukte emotie. En als je bedenkt dat uit echt verdriet de blues is geboren dan weet je ook weer dat oprechte gevoelens tot mooie dingen kunnen leiden.

  2. Peter de Kock on januari 22nd, 2010 09:18

    Mooie woorden Jooper, dank je wel. Dat van die rechte strabiele lijn doet me ineens ook aan de vier seizoenen denken. Ik hou van het voorjaar en ze zomer maar om nou te zeggen dat ik 12 maanden voorjaar en zomer wil? Nee. Straks als het voorjaar wordt geniet ik er extra van met in de herinnering een winter vol kou, sneeuw en ijs die ook zo z’n charmes hadden.

  3. Hanneke on januari 22nd, 2010 10:36

    Wat een heerlijke blog!
    Het één kan niet zonder het ander bestaan, bergen en dalen, licht en donker, yin en yang enz.
    In moeilijke tijden kunnen er juist hele mooie dingen ontstaan, maar je “moet” ze wel willen en kunnen zien.
    Soms als er teveel lijkt te gebeuren waar je mee aan de slag kunt gaan verzucht ik wel eens: Gebeurde er maar eens niks! Ik wil rust! En dat heb je zelf in de hand:-)
    Ik denk dat geluk niet een constant iets is, maar momenten, soms kort en klein en soms wat langer en grootser.

    Als ik een voorbeeld mag geven: Mijn vader ligt nu in het ziekenhuis, iets met zijn hart, spannende tijden, we weten nog niet precies hoe het zit. Maar wij als familie zijn dan ineens hecht, regelen alles vanzelfsprekend, ieder van ons heeft zijn eigen kwaliteiten die ingezet worden, we zijn er omdat we elkaar nodig hebben, dat vind ik dan zo’n groot geluk:-)

  4. Peter de Kock on januari 22nd, 2010 10:46

    Dank je wel Hanneke. In leuke momenten en ook in vervelende momenten geldt: this too shall pass. Het geldt altijd. En het helpt om niet langer bang te zijn dat een leuk moment voorbij gaat want dat gaat het, het gaat voorbij. En het helpt niet langer bang te zijn dat een vervelend moment nooit meer voorbij gaat want het gaat wel voorbij. Alles gaat voorbij. en precies zoals je schrijft, je hebt alleen jezelf in de hand, hoe je reageert op wat er gebeurt, leuk of vervelend. Bedankt voor het delen en ook voor je aansprekende voorbeeld.

Laat je reactie achter!