Creatief idee
Geplaatst op 5 november, 2009
Gisteren had ik een creatief idee, zomaar ineens. Beetje brainstormen, wat woordjes opschrijven op een vel papier, andere woordjes zoeken, woordjes samenvoegen en ineens was daar dat idee. Het idee had de uitwerking van een zaadje in vruchtbare grond: het schoot wortel en begon te groeien. Het idee groeide uit tot plaatjes en verhaaltjes en ik voelde me blij en enthousiast.
Ik deelde het idee snel met iemand anders en kreeg als reactie er eerst nog maar eens een nachtje over te slapen. Ergens een nachtje over slapen werkt altijd goed maar ik had gehoopt op een andere reactie: WOW, doen!
Vanochtend was datzelfde idee op sterven na dood, het was met wortel en al uit de vruchtbare grond getrokken. Ik vroeg me af hoe dat kwam. Gaf ik die ander de macht over mijn idee omdat ik hem als specialist zie, als deskundige? Was mijn idee misschien toch niet zo goed als ik dacht? Was het idee misschien een tussenstapje naar een nog veel beter idee? Ik hoop op dit laatste.
Misschien heb ik mijn idee te vroeg gedeeld met iemand anders, had ik het eerst wat meer tijd moeten geven zodat het sterker kon groeien, stevigere wortels dieper in de grond. Maar als zich snel een beter idee aandient treur ik er niet meer over.
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: creativiteit
Reacties
14 Reacties to “Creatief idee”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Herkenbaar, wat doet de mening van een ander met je innerlijke kracht over je idee. Gelukkig had einstein er niet zoveel last van. Hoe zou de wereld eruit zien als we allemaal, altijd, in onze kracht zouden staan?
Je hebt de deafault reactie gehad op een nieuwe idee. Het is zo makkelijk om een idee te ontkrachten.
Een idee is zo goed/slecht als jij er in gelooft. Het werkt dus niet anders om. Ik hoop dat je op ideeën komt waar je wel in gelooft!
Bedankt Yusuf. Ik hoop ook dat er ideeën komen waar ik in geloof. Ik heb wel geleerd om, ook al ben ik nog zo enthousiast, een idee eerst wat langer te koesteren alvorens er mee naar buiten te komen. Net als een zwangerschap lijkt ook een idee een bepaalde ‘draagtijd’ nodig te hebben. De reactie die ik kreeg op mijn idee was wel uitgebreider dan alleen ‘een nachtje slapen’, er zaten ook suggesties bij die me misschien zelfs wel een stapje verder helpen.
‘Vertrouwen op een ander is twijfel aan jezelf’las ik vanmorgen…
Dat klinkt wel confronterend Petra. Dan zal ik jou maar niet vertrouwen? 🙂
als je idee door de woorden van een ander meteen een snelle dood sterft was het idee ook niet de moeite waard of niet vanuit je ziel ontstaan anders had jou creatief idee de nacht wel overleeft – ondanks die ander – mijn visie
Ik heb de beleving Gertrud dat een idee, alvorens ermee naar buiten te treden, eerst aan kracht moet winnen door het een beetje te pamperen. Zoals ik het zie heb ik het idee zelf om zeep geholpen door het te delen terwijl het daarvoor nog niet rijp was.
Ik heb jouw situatie ook meermaals meegemaakt en herken je situatie. Een goed idee is net zoiets als een boek. Een bekende schrijver vertelde over zijn proces: Alvorens ik mijn idee aan een selecte groep buitenstaanders laat zien schaaf ik er net zo lang aan tot ik het gevoel heb dat het boek de buitenwereld aankan. De periode daarvoor heet de ‘Closed Door Period’. Daarbinnen ben jij als schrijver helemaal alleen met je idee zonder rekening te houden met die buitenwereld. Binnen de ‘Open Door Period’ daarna, stel je je open voor kritiek van een selecte groep mensen waarvan je weet dat ze kritisch, maar respectvol met jouw verhaal omgaan. Die opmerkingen voegen meestal echt iets toe, dat je zelf over het hoofd had gezien. Wat de grote buitenwereld er van vindt, van critici tot fans, is in wezen niet relevant. Wat je vrouw en je vrienden er van vinden (voor zover ze recht van spreken hebben) des te meer.
Precies, dat is het Huub: even wachten tot het boek of idee de buitenwereld aankan. Prachtig, dank je wel.
Ik vraag me nu zo af, Is het, het Boek, idee of jij, dat wacht of het de wereld aankan?
De wereld aankunnen klinkt me wat te groot. Maar nu ik er even over nadenk: het idee hoeft alleen maar mijn wereldje aan te kunnen, dat maakt het al weer beter behapbaar.
mmmmh, als ik een idee als een baby bekijk dan klopt wel wat je zegt Peter over eerst even pamperen. Een baby mag eigenlijk, tenminste in mijn tijd, de eerste 6 weken niet naar buiten!!!!
Dat is toch wel een geweldig inzicht Peter !! 🙂
Bedankt Joep en Gertrud. Wat een leuke ideeën over ideeën.