Even onbewust

Geplaatst op 23 april, 2009 

Elke week krijg ik per e-mail een ‘Compassionate Parenting Tip‘. Die van deze week luidde als volgt:

Whatever comes up at any given moment, you can handle it!

That is the power you have if you can determine what you need, what your child needs, and if you can hold both you and your child’s needs with equal importance.

This week, practice holding you and your child’s needs with equal care. Then, problem-solve with your child to find ways of meeting both.

‘Oh ja, logisch, vanzelfsprekend’. Dat is wat ik dacht toen ik de tip las. Mijn behoeften en die van mijn dochter zijn even belangrijk. Die van mij zijn niet belangrijker dan die van haar en die van haar zijn niet belangrijker dan de mijne.

Een paar uur later zat ik op de bank, laptop op schoot, mijn aandacht op het Internet.  Mijn dochter kwam naast me staan, leunend tegen de bank zodat ze met haar vingertjes bij de toetsen van mijn laptop kan.  Ik pak mijn laptop en zet die op de armleuning, die is wat hoger. Ze ziet wat er gebeurt en schuifelt stapje voor stapje naar de zijkant van de bank. Weer probeert ze of ze bij de toetsen kan. Snel verhuis ik de laptop weer terug naar mijn schoot. En zo gaat het een paar keer op en neer en steeds volgt ze de laptop. Ik kan me niet meer concentreren op wat ik aan het doen ben en voel me geïrriteerd. Ik heb rust en ruimte nodig om even ongestoord te kunnen werken.

Pas uren later werd ik me bewust dat ik in die situatie volledig voorbij was gegaan aan de behoeften van mijn dochter. Wellicht wilde ze spelen, contact, verbinding.  Ik had mijn behoeften belangrijker gemaakt dan die van haar.

Dat vond ik dus best pijnlijk. Weten hoe ik iets wil doen, zoals de tip van Compassionate Parenting beschrijft, en het dan ik de praktijk ook meteen herkennen en toepassen, dat zijn toch echt twee verschillende dingen. Door erover te schrijven anker ik het hopelijk wat steviger in mijn bewustzijn. Want dat is wat er gebeurde op de bank: ik was even onbewust van de situatie.

Gelukkig schreef Gertrud Althausen onlangs op haar blog in het artikel ‘Apple Pie’ dat zelfs God moeite had zijn kinderen op te voeden. Dus: ‘what makes you think it would be a piece of cake for you?’.  Zucht! Wat een opluchting, het hoeft allemaal niet perfect te zijn. Volgende keer gewoon beter.

Bewaard onder Persoonlijk, vaderschap

Tags: , ,

Reacties

4 Reacties to “Even onbewust”

  1. Gertrud Althausen on april 24th, 2009 06:28

    …..en Peter, veranker ook in je bewust-zijn dat je dochter jou niet voor niks als vader heeft uitgezocht. Dat je steken laat vallen, al vind ik in dit geval dat het best meevalt, hoort bij haar zielepad, ze wist wat ging gebeuren toen ze aan haar reis begon als jou dochter.

  2. Peter de Kock on april 24th, 2009 07:07

    Heerlijk zo’n portie mededogen om de dag mee te beginnen. Natuurlijk valt de situatie best mee want het is en blijft mensenwerk. Dank.

  3. katinka on april 27th, 2009 11:44

    Kinderen kunnen best leren dat papa soms iets voor zichzelf moet doen. Helemaal niets mis mee. Als al haar behoeften direct vervuld worden, leert ze niet dat ze voor zichzelf kan zorgen, dat teleurstelling bij het leven hoort. Enzovoorts. Met andere woorden: je hebt haar vandaag niet verwend. Gefeliciteerd 🙂

  4. Peter de Kock on april 27th, 2009 16:14

    Dank je wel Katinka voor nog meer mededogen en voor je felicitaties. Wat ik wil leren is om me bewust te zijn van het grotere plaatje als in in interactie ben met een ander. Er ligt een heel speelveld aan mogelijkheden tussen mijn dochter verwennen en alleen met mijn eigen ding bezig zijn.

Laat je reactie achter!