Een spiegel op een oranje brommertje

Geplaatst op 25 juni, 2008 

Het was een uur of acht ’s morgens toen moeder haar dochter naar school bracht. Moeder had een gezet postuur en om zich gemakkelijk te kunnen verplaatsen reed ze op een klein oranje brommertje. Enkele meters voor het brommertje reed dochter op haar fietsje. Een liefdevol tafereeltje zo ’s morgens vroeg; als  ouder wil je je kind graag veilig door het verkeer loodsen.

Moeder gaf dochter aanwijzingen en op dit punt werd het liefdevolle tafereeltje wreed verstoord: “Opschieten”, riep moeder met stemverheffing. “Fiets nou toch eens door!” klonk het met nog luidere stem. “Schiet op verdomme!!!”.

De situatie kreeg nu een heel andere kleur. Moeder veranderde in een asociaal wijf dat met haar dikke reet op een brommer reed, te lui om te fietsen om haar overtollige lichaamsvet te verbranden. Met verbale zweepslagen geselde ze haar dochter. Dochter veranderde in een machteloos meisje dat later in de pubertijd haar moeder de hel zou bezorgen die haar moeder haar nu bezorgde.

Ik spatte zowat uiteen van verontwaardiging, interventie scenario’s vochten met elkaar uit welk scenario het beste was. “Is er iets waar ik mee kan helpen?”. Nee, te soft. “Bent u soms bezeten door de duivel?”. Ook niet, te suggestief. “What the fuck….”. Nee, misschien was moeder een liefhebster van het gebruik van de Nederlandse taal in zuivere vorm en zou het gebruik van Engelse woorden haar innerlijk vagevuur nog verder aanwakkeren.

Soms zijn de dingen niet wat ze lijken te zijn. Moeder op het oranje brommertje was in werkelijkheid een spiegel, een spiegel die iedereen die erin kijkt het geweld laat zien dat we onszelf aan doen. In ieder van ons leeft moeder en dochter. In ieder van ons rijdt een waanzinnige op een brommer achter een machteloos kind aan. Het is vaak gemakkelijker dit in een ander te zien.

Ik ben blij dat ik die ochtend niet heb gereageerd op moeder en dochter. Maar wat als ik de volgende dag in de krant had gelezen dat bij een aanrijding, vlakbij de plaats waar ik moeder en dochter had gezien, een meisje was overleden?  Dan zou ik een nieuw verhaaltje schrijven, waarschijnlijk over schuld en schaamte.

Bewaard onder Persoonlijk, Verhaaltjes

Reacties

Laat je reactie achter!