Control: film over Ian Curtis (Joy Division)
Geplaatst op 20 maart, 2008
Met de film Control Control brengt regisseur Anton Corbijn op beklemmende wijze het leven in beeld van Ian Curtis, zanger van de band Joy Division. De film heeft in 2007 diverse prijzen gewonnen. Gisteren had ik de kans deze film eindelijk te zien.
Control is een film in stemmig zwart wit en vertelt het verhaal van Ian Curtis, een jonge, breekbare en creatieve man, zanger van de band Joy Division. De muziek van Joy Division staat als een icoon van die tijd, eind jaren 70. De tijd van ‘No Future’. Joy Division staat voor doemmuziek, muziek en teksten die je bij de keel grijpen en die beelden en gevoelens oproepen van eenzaamheid, wanhoop, uitzichtloosheid en pijn.
Control, het verhaal van een man die innerlijk verscheurd raakt omdat hij niet kan kiezen tussen zijn relatie met zijn vrouw Debbie met wie hij een dochtertje heeft, en een Belgische liefde genaamd Annik. Ian lijkt twee levens te leven, zijn leven thuis en zijn leven onderweg met de band en met Annik. Ian overlaadt zichzelf met schuldgevoelens. Debbie zegt dat ze van Ian wil scheiden als ze zijn relatie met Annik ontdekt en Ian hier ondanks beloften maar geen punt achter kan zetten.
Ian heeft ook last van epileptische aanvallen, soms zelfs op het podium tijdens een optreden. Hij krijgt hiervoor verschillende medicijnen, zijn arts zegt dat via ’trial and error’ moet worden bekeken welke combinatie voor hem effectief zal zijn. De medicatie lijkt niet te werken en Ian wordt bang voor de aanvallen.
Als Joy Division steeds meer succes krijgt en er een tour van twee weken naar de Verenigde Staten is gepland kan Ian de druk van het succes niet meer aan. Niemand weet hoeveel hij van zichzelf geeft tijdens een optreden en hij heeft het idee dat de mensen alleen maar meer en meer van hem verwachten. Hij kan niet meer. Het weekend voor het vertrek naar de Verenigde Staten hangt Ian zichzelf op. Hij is dan 23 jaar.
Werkelijk indrukwekkend is het acteerwerk van Sam Riley die in de huid van Ian Curtis lijkt te zijn gekropen. De bewegingen op het podium waarbij soms maar moeilijk onderscheid kon worden gemaakt tussen Ian’s typische dansbewegingen en een epileptische aanval, zijn treffend. Hetzelfde geldt voor de gezichtsexpressies die wanhoop en uitzichtloosheid uitdrukken. De film biedt minder muziek dan verwacht maar dat komt omdat Anton Corbijn inzoomt op Ian Curtis en minder op de muziek en de overige bandleden.
Ik was vooraf benieuwd wat de muziek van Joy Division met me zou doen. In de jaren 80, Joy Division bestond toen al niet meer, had de muziek van Joy Division me flink te pakken. Mijn agenda’s stonden vol met teksten van Ian Curtis, zoals bijvoorbeeld de volgende uit het nummer Passover: “This is the crisis I knew had to come / Destroying the balance I’d kept / Doubting, unsettling and turning around / Wondering what will come next”
Joy Division vertolkte toen hoe ik me vaak voelde en wat ik in die tijd niet onder woorden kon brengen. Griezelig soms. Ik had al lange tijd geen muziek meer gehoord van Joy Division behalve dan het nummer ‘Love will tear us apart’ dat soms nog wel eens op de radio wordt gedraaid. Ik heb mijn leven een totaal andere richting op gestuurd, geduwd en getrokken. En gisteren was daar dan weer de confrontatie met die muziek van toen.
De muziek van Joy Division heeft, zo merkte ik, nog diezefde magie. Bij sommige nummers voelde ik opwinding en kreeg ik zin om zelf weer gitaar te gaan spelen en bij andere nummers zonk ik weg in herinneringen van pijn en verdriet. Herinneringen zijn een kostbaar goed, ook de onplezierige, en maken deel uit van mijn innerlijke bagage. Ik kan me erover verwonderen wat bepaalde muziek met me doet en me ervan bewust zijn wat er in mijn innerlijke wereld gebeurt en wat ik nodig heb. Dit bewustzijn is het grote verschil met toen. De platen van Joy Division heb ik nog. Een paar jaar geleden tijdens een verhuizing heb ik even met de gedachte gespeeld om ze weg te doen en dat heb ik gelukkig niet gedaan. Kan ik toch nog eens luisteren welke nummers ik het allerbeste vond.
Tot slot nog een tekstje uit het nummer Twenty four hours: “Just for one moment I thought I’d found my way / Destiny unfolded; I watched it slip away”.
Tags: Bewustzijn, Joy Division, keuzes
Reacties
Een Reactie to “Control: film over Ian Curtis (Joy Division)”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
[…] Het nummer Shadowplay van Joy Division, uitgevoerd door The Killers. Ze hebben er hun eigen geluid aan toegevoegd en het resultaat is fantastisch. De videoclip mag er ook zijn dankzij de beelden uit Anton Corbijn’s film ’Control‘. […]